ویرانی اکثر مزارع لبنان، سوریه، فلسطین و اسرائیل در اثر جنگ

اخبار سبز کشاورزی؛ پس از ترور اسماعیل هنیه، حالا همه بر طبل جنگ می‌کوبند. با ویران‌سازی مزارع جنوب لبنان و مزارع سوریه، آتش‌زدن مزارع شمال اسرائیل، سفره‌های گرسنگی و مصیبت را برای ساکنان در این عرصه جغرافیایی پهن کرده‌اند.

اکنون فقط یک گزینه برای واردات "غلات " باقی مانده است؛ روسیه.

روسیه یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان "غله" در جهان است. اما سوریه، لبنان، جمهوری‌اسلامی ایران، عراق و ... نه دلار نفتی دارند و نه اعتبار مالی. در این صورت سرنوشت شهروندان منطقه با گسترش "گرسنگی" و "سوءتغذیه" چه خواهد شد؟

اگر جمهوری‌اسلامی وارد جنگ با اسرائیل شود؛ بدون تردید بخش مهمی از شهروندان عرب برای غذا و تولیدات دامی ناچار به سمت عربستان‌سعودی خواهند رفت.

محمد بن‌سلمان نشان داد که هم اطلاعات روزآمدی دارد و مسلط بر امور راهبردی است و هم می‌تواند شاهزاده‌ای گشاده‌دست و بخشنده باشد؛ که " دروازه‌های غذا و غلات " را برای گرسنگان بگشاید. خوداتکایی پادشاهی عربستان در تولید گندم، زیتون، علوفه و ... نمونه‌ای از کاربرد مناسب اراضی در گسترة "امنیت غذایی" است.برآیند چنین وضعیتی، بُرد و پیروزی قطعی پادشاهی‌سعودی خواهد بود.

کشوری که در زمان رضاشاه کبیر تا پای جنگ با ایران آمد و در دهة ۵۰ میلادی هم با حکومت محمدرضا شاه درگیر شد.

اکنون، در نتیجه جنگ احتمالی "ایران و اسرائیل"، بنیة بی‌رمق "کشاورزی و اقتصاد زراعی ایران" را نابود خواهد شد و جمهوری اسلامی را، بیش از پیش محتاج غلات روسیه خواهد کرد.

یادآوری می‌شود که سه رقیب سرزمینی ایران، روسیه، ترکیه و عربستان‌سعودی هستند. تجربه نه‌چندان موفق واردات یونجه و جو از روسیه در چند سال اخیر، نشان داد که این کشور در شرایط احتیاج ایران، هرگز کمکی نخواهد کرد. آن‌چنان که در آن دوره زمانی بیش از نیمی از دام‌های مولد و طیور از بین رفتند.

جنگ با اسراییل چه بخواهیم و چه نخواهیم درگیری دو قدرت منطقه‌ای است؛ که سود آن به حساب عربستان و متحدانش واریز خواهد شد و به دنبال آن، سرزمین ایران را تباه و رقبای منطقه‌ای و جهانی را خرسند خواهد کرد.

توجیه قتل مهمان، استدلالی مربوط به اعراب دوران جاهلیت است؛ و هیچ ارتباطی با دنیای امروز ندارد. چنانچه اگر سوریه نیز به دنبال قتل مهمانان و سران سپاه در کشورش از این استدلال پیروی می‌کرد؛ باید در این رابطه به جنگ با اسراییل می‌پرداخت.

به هر روی به دولت پزشکیان، معاون اول و معاونان دیگر و احزاب و گروه‌ها توصیه می‌شود که: لطفاً وارد این "دام چاله" جنگ و افزایش خشونت منطقه‌ای نشوید.

زیرا حداقل پیامد چنین جنگی، ویرانی در عرصه امنیت غذایی و نابودی صنعت کشاورزی و دیگر صنایع در ابتدا و درنهایت جنگ داخلی در کشور خواهد بود. بنابراین باید تاکید کنیم که: جنگ و خشونت راه انتقام نیست.

خنثی‌کردن توطئه‌های دشمن با وحدت ملی، دانایی و توانایی، کشف سرنخ جاسوسان و نفوذیانی که ظاهرالصلاح هم هستند و نابودی آنان بهترین مسیر برای انتقام است.

ماهنامه دام و کشت و صنعت-شماره ۲۸۸-تیر ۱۴۰۳