با سفارش عمه و خاله نمی‌شود کشور را اداره کرد؛ امنیت غذایی ملت بازیچه رفاقت نیست
انتصاب‌های رفاقتی و قومیتی، امنیت غذایی ایران را به خطر انداخته‌اند؛ رانت و فساد در جهاد کشاورزی به تهدیدی جدی برای استقلال اقتصادی کشور تبدیل شده است
جناب آقای رئیس‌جمهور،
اداره کشور با سفارش‌های خانوادگی، رفاقتی و قومیتی نه‌تنها خیانت به مردم است، بلکه تهدید مستقیم علیه امنیت غذایی و اقتصادی ایران محسوب می‌شود. انتصاب آقای نوری قزلجه در رأس وزارت جهاد کشاورزی، بدون سابقه مدیریتی در سطح ملی یا استانی، و صرفاً براساس هم‌زبانی، رفاقت و پیوندهای قومیتی، نشانه آشکار این رویه خطرناک است.
وقتی مهم‌ترین وزارتخانه‌ای که مستقیماً با معیشت، تولید و سفره مردم در ارتباط است، به فردی سپرده می‌شود که فاقد تجربه، درایت و برنامه است، نباید انتظار رشد تولید یا ثبات بازار داشت.
وزیری که خود با رانت و رابطه رشد کرده، طبیعی است مدیرانی را منصوب کند که وارداتی، غیرمتخصص، بی‌تجربه و محصول معامله‌های سیاسی باشند.
وزیری که از فساد مستند و گسترده در زیرمجموعه خود آگاه است و با سکوت یا همراهی از کنار آن می‌گذرد، خود شریک آن فساد است. وقتی رأس وزارتخانه به بی‌تدبیری و بی‌کفایتی آلوده شود، بدنه مدیریتی نیز دچار فلج اداری، فساد و ناکارآمدی خواهد شد.
چنین وزیری که نه می‌داند و نه قادر است بازار و تولید را تنظیم و حمایت کند، نتیجه‌ای جز فروپاشی ساختار کشاورزی ملی و افزایش وابستگی به واردات ندارد. در شرایطی که ملت ایران با فشارهای تحریم و جنگ اقتصادی مواجه است، این انتصاب‌ها نه‌تنها اشتباه، بلکه ضربه‌ای مستقیم به امنیت ملی کشور به شمار می‌آیند.
نتیجه‌ی این سوء‌مدیریت و انتصاب‌های غیرتخصصی کاملاً روشن است:
- رشد جهشی و بی‌سابقه‌ی قیمت مواد غذایی
- افزایش سرسام‌آور بهای کالاهای اساسی
- کمبود شدید نهاده‌های تولید
- گسترش سوء‌تغذیه و کوچک شدن سفره مردم
- کاهش تولید داخلی و اتلاف منابع ارزی کشور
- افزایش نارضایتی عمومی و بی‌اعتمادی اجتماعی
این مسیر دقیقاً همان هدفی است که استکبار جهانی و رژیم صهیونیستی سال‌ها دنبال کرده‌اند: تضعیف استقلال اقتصادی ایران از درون. بی‌کفایتی مدیریتی در وزارت جهاد کشاورزی، امروز عملاً به ابزاری برای تحقق اهداف دشمنان ملت تبدیل شده است.
آقای رئیس‌جمهور،
بخش کشاورزی کشور به غده‌ای سرطانی از فساد، رفاقت‌سالاری و بی‌تخصصی دچار شده است. جراحی فوری و قاطع در این بخش نه یک انتخاب، بلکه ضرورت ملی برای نجات امنیت غذایی و اعتماد عمومی ملت ایران است.
هرگونه تأخیر در اصلاح، در عمل به‌معنای ادامه‌ی خیانت به کشاورزان، تولیدکنندگان و سفره مردم خواهد بود.
بیشتر بخوانید:بداد کشاورزی برسید، هرچند دیر شده است…
