تصویری از جهنم مصنوعی؛ آیا این خداست که ما می‌شناسیم؟

این روزها مکانی ساخته‌اند که هدفش فقط ترساندن و هشدار دادن به مردم است؛ جایی که قرار است تصویری از جهنم را به نمایش بگذارد.

اخبار سبز کشاورزی؛ در این جهنم مصنوعی، آدم‌هایی را در حال شکنجه، سوختن در آتش و تحمل عذاب‌های مختلف نشان می‌دهند. این صحنه‌ها نه تنها ناراحت‌کننده، بلکه واقعاً نگران‌کننده هستند؛ چون پشت چنین تفکری، خدایی تصویر می‌شود که گویا ظالم، بی‌رحم، و تنها در پی آزار بندگانش است.

انگار خدای آن‌ها موجودی روان‌پریش است که با سوزاندن و تنبیه انسان‌ها، آرام می‌گیرد و راضی می‌شود.

"عشق الهی"؛ تصویری متفاوت از خداوند

اما در نگاه من، خدا از جنس عشق است، مهر محض، لطف و عطوفت بی‌کران. خدای من، بندگانش را بی‌نهایت دوست دارد و زندگی را با تمام موهبت‌هایش به آن‌ها هدیه داده است. او تمام کائنات را برای انسان آفریده است؛ نه برای شکنجه، بلکه برای رشد، آگاهی، و تعالی روح ما.

خدای من نمی‌سوزاند، آزار نمی‌دهد، و نمی‌ترساند؛ بلکه با صبوری بی‌پایانش، فرصت تجربه کردن، آموختن، و بازگشت به خویشتن واقعی‌مان را فراهم می‌کند.

فراتر از ترس و تنبیه: جهل یا درک واقعی از خدا؟

آن‌هایی که به جای صحبت از عشق الهی، از جهنم می‌گویند و برای ترساندن مردم، آتش می‌سازند، در واقع از گوهر معنای الهی غافل مانده‌اند.

این افراد، خدا را آن‌گونه می‌بینند که خودشان در دل دارند: خشن، داور، و انتقام‌جو. اما این تصویری است که از جهل و عدم درک درست سرچشمه می‌گیرد؛ جهلی که آن‌ها را در آتشی که خود افروخته‌اند، می‌سوزاند.

خداوند فراتر از ترس و تنبیه است. او دعوت‌کننده به نور است، نه تهدیدکننده به تاریکی. کسانی که از خدا تصویری هولناک ساخته‌اند، خودشان نیازمند شناخت و درک دوباره‌ی حقیقت‌اند؛ حقیقتی که سرشار از مهر است، نه هراس.

فریبا نبوی طهرانی‌فر