دام ابزاری قدرتمند

به گزارش اخبار سبز کشاورزی؛ جنبش کشاورزی حفاظت از منابع طبیعی آمریکا: اعتماد سازی در غذا با توانمند سازی کشاورزان از طریق یکی از بزرگترین و متنوع ترین مشارکت های خصوصی در زمینه حفظ و پایداری در تاریخ کشور ما آغاز می شود.

آلن ساوری،بوم شناس، دامدار و رئیس و بنیانگذار موسسه Savory زیمبابوه می گوید:" هر کاری که ما انسانها انجام می دهیم 1000٪ به کشاورزی وابسته است. با این حال اگر از فضا به دنیای ما نگاه شود ما را گونه ای کویر ساز می بینند ."

با این حال، وی درمانی برای این " بیابان زایی " در بسیاری از نقاط سیاره ما ارائه می دهد:" چرای دام؛ دام قدرتمندترین ابزاری است که ما در اختیارداریم." رویکرد جامع Savory در مدیریت منابع نشان می دهد که در بیشتر زمین های باید چرای دام بیشتری داشته باشیم نه تعداد کمتر.

او می گوید، سیستم های چرا مدیریت شده، تقلیدی از میلیون ها گاومیش کوهان گوشتی که هزاران سال در آمریکای شمالی چرا می کردند، می باشد.

با چریدن زیاد در مراتع برای مدت کوتاه و سپس اجازه استراحت به مدت طولانی، سبب میشود که مراتع مرمت شده و خاکها احیا شوند به طوری که تجزیه کربن را در سطح قابل توجهی فراهم می کند، به این معنی که افزایش تراکم گاو می تواند به محافظت در برابر تغییرات آب و هوایی نیز کمک کند.

همچنین چرای دام راه حلی بالقوه برای جلوگیری از آتش سوزی همانند آتش سوزی هایی که امسال چندین ایالت غربی را ویران کرده است، پیشنهاد شده است. محققان با همکاری دانشگاه کالیفرنیا در حال ارزیابی میزان آتش گیری علفها و گیاهانی هستند که گاوها می توانند آنها را بخورند و مانع از گسترش آتش شوند.

آنها تخمین می زنند بدون چرای گاو، صدها، بلکه هزاران پوند سوخت خوب در هر هکتار از زمین وجود دارد که منجر به آتش سوزی های بزرگتر و شدیدتر می شود. محققان در یک پست وبلاگی نوشتند: " کاهش خطر آتش سوزی به آسانی چریدن گاوها درچراگاه ها و تبدیل آن به خاک خالی و یا حتی کاهش علفها و گیاهان قابل سوختن نیست. "

پیش بینی می شود با گذشت زمان، آتش سوزی های گسترده و شدید در کالیفرنیا افزایش یابد.

محققان می گویند:" چرای گاو برای افزایش ایمنی در برابر آتش فرصت خوبی را فراهم آورده است. این "واقعیت جدید" مستلزم این است که ما از تمام ابزارهای مدیریتی خود برای محافظت از ایمنی عمومی در حالی که هدفمان مدیریت گسترش مرتع نیز می باشد، بهره ببریم. "

با استفاده از تکنیک هایی مانند ساووری، تدر جامائیکا و آیووا، فقط در مدت چهار سال شاهد پیشرفت چشمگیری در خاک غرب آیووا در مزرعه تام ویند( یکی از افرادی که در این تحقیق شرکت کرده بود) بوده ایم. تام ویند در مزرعه خود متوجه شده بود که در بعضی قسمتها، حتی بعد از شخم زدن نیز خاک، دوباره به حالت اولش بر نمی گردد و کاملا خراب شده است. ویند برای بازسازی سلامت خاک مزرعه خود مجبور شد که به کشاورزان عملی آیووا بپیوندد و در آنجا یاد گرفت که خاک بسیار سریعتر از آنچه تصور می کرد قابل احیا است.

ویند می گوید: " موارد مهمی که باید بخاطر بسپارید شامل پوشاندن خاک، به حداقل رساندن آشفتگی خاک، افزایش تنوع حیات گیاهی، نگه داشتن ریشه در خاک تا آنجا که می توانید و قرار دادن دام روی زمین است. "

خود ارزیابی ویند جهت حفاظت از بازسازی سیستم های تولید مزرعه وی بسیار مهم بود. بعد از اینکه حتی 10 سال هیچگونه تولید ذرتی نداشتم، 50 جریب از خاک من بخاطر تولید محصولات زراعی و کاشت علوفه، از بین رفته است. سپس، او با همسایه اش که یک گله گوساله دارد، برای چرای آنها در زمینش بصورت چرخشی همکاری کرد. نتیجه این بود که ویند می گوید زمینش همانند گذشته تولید علوفه دارد. .وی افزود:" با استفاده از تست هانی برای محاسبه بهداشت خاک در مرتع، اکنون این مقدار از حدود 7 به 15 رسیده است. این محاسبه ترکیبی از اندازه گیری های مختلف عناصر غذایی در خاک است و عددی بین صفر تا 50 می باشد ."

روزانه بطور چرخشی گاوها در بخشی از زمین ویند چرا می کنند. گاوها ضمن مصرف علوفه، کود نیز برای زمین تولید می کنند و با حرکت سم آنها این کود روی زمین پخش می شود و با خاک ترکیب می گردد. وارد کردن مجدد دام به زمین هایی که در آنها به طور مداوم کشت می شود، تضمین کننده بازگرداندن سلامت خاک است.
در حال حاضر دانشمندان به دنبال راهی برای پخش کود بر روی زمین همانند زمانی که دام در آن می چرد هستند تا بتوانند نتایج مشابهی را بدست بیاورند.

بر اساس سرویس تحقیقات کشاورزی، از دهه 1950، رابطه همزیستی میان مزارع بزرگ و عملیات تغذیه دام، با توسعه روزافزون مواد مغذی اضافی ایجاد شده توسط کودهای افزودنی به خاک، قطع شده است.

اگرچه بعضی از مزارع به طور معمول از دام برای برخی کودها در جهت تولید خوراک استفاده می کنند، اما این کود برای عملیات تغذیه زمین کافی نیست. این استفاده مازاد تهدیدی برای محیط زیست وکیفیت هوا و آب است. با این حال کود دامی حاوی فسفر و نیتروژن است که از عناصر اصلی غذایی تهیه شده توسط کودهای تجاری نیز می باشد.

شری اسپیگل- یکی از داشمندان که در این زمینه تحقیق می کند- می گوید:

" سوال این است که کودهای حاصل از عملیات دامی با مواد مغذی کود مازاد را چه باید کرد و چگونه می توان آن را به مزارع کشاورزی در مناطقی که بیشتر به آن نیاز دارند، رساند؟ "

اشپیگل و همکارانش پیشنهاد ایجاد " دانه های کود " را دادند و یا سیستمهایی که محصولات زراعی و دامی را دوباره بهم متصل می کند، بنابراین می توان از کود بیشتر برای بارور کردن محصولات بیشتر استفاده کرد.

این مفهوم برای ارتقا روش ها، فن آوری ها و سیستم های مدیریتی طراحی شده است که باعث پاک سازی کود در زمان ساخت خاک های سالم و حمایت از بازده محصول می شود. همچنین چالش های استفاده از کود پایدار را مشخص می کند و چارچوبی برای رفع پایدار و دائمی این مشکل بوجود می آورد.

در مطالعه ای از 3109 شهرستان در سراسر ایالات متحده داده های مربوط به کود تولید شده توسط عملیات تغذیه و کود مورد نیاز محصولات جمع آوری شد. داده ها برای طبقه بندی شهرستانها با عنوان منبع کود استفاده شد. نتایج نشان داد که امکان توزیع مجدد کود از منبع به شهرستانهای هدف وجود دارد.

توزیع مجدد کود در حال انجام است. به عنوان مثال، کامیون ها از پنسیلوانیای غربی، یونجه را به تولید کنندگان قارچ در شرق می رسانند، و در مسیر برگشت، مرغ های تخمگذار را از حوزه آبخیز خلیج چسپایک به غرب صادر می کنند.

این درحالی است که تولید دام، متهم اصلی تغییر آب و هوا است، دانشمندان طبق ارزیابی جامع چرخه زندگی توسط سرویس تحقیقات کشاورزی USDA و و در بررسی گاوها دریافتند اقدامات گسترده مورد قبول در مورد تأثیر گاوهای گوشتی بر محیط زیست در ایالات متحده بیش از حد تخمین زده می باشد.

این تحقیق که به منظور تعیین کمیت علمی پایداری تولید گوشت گاو در ایالات متحده طراحی شده است ، داده های بیش از 2200 عملیات گاو را جمع آوری کرد.
در مورد انتشار گازهای گلخانه ای، این مطالعه نشان داد که تولید گوشت گاو، از جمله تولید خوراک دام، فقط 3.3٪ از گازهای گلخانه ای ایالات متحده را تشکیل می دهد.
که این به طور چشمگیری کمتر از آمار دام جهانی است که اغلب با سو استفاده 14.5 درصدی روبرو است. بعلاوه، پیشرفتهای مداوم در تولید نشان می دهد که تولیدکنندگان گاو از سال 1975 تاکنون از 2.3 گیگا تن از انتشار کربن جلوگیری کرده اند.

منبع: ژورنال اینترنتی اگریکالچر وب
نویسنده: گرگ هندرسون
مترجم: معصومه صالحی وزیری