تیشه به ریشه چایکاری با تغییر کاربری باغات خرد چای

قهوه خوری ویلاسازان در باغات چای

تغییر کاربری باغات خرد چای و چایکاری در غرب مازندران را هدف قرار داده و انگیزه کشاورزان را برای احیای آن از بین برده است.

به گزارش اخبار سبز کشاورزی به نقل از بازار ؛ شهرستان های تنکابن و رامسر مهد چایکاری در مازندران به شمار می رود، توسعه کشت چای از پیش از انقلاب رواج شد و بوته های چای استان کیفیتی بهتر از دیگر مناطق دارد.

پایین بودن قیمت برگ سبز چای طی دهه های گذشته، تیشه به ریشه چایکاری زد و واردات با ارزترجیهی نیز تیر خلاص بر پیکره باغات چای و کارخانه های فرآوری وارد کرد و کسب سود بیشتر باغداران را برای فروش مزارع ترغیب کرد.

واقع شدن باغات در مناطق ییلاقی با چشم اندازهای طبیعی و گردشگری، طمع سودجویان را برای ویلاسازی به اوج رساند و تمام این مسائل دست به دست هم داد تا چایکاری در مازندران فرجام خوشی نداشته باشد.

مزارع چای در معرض تغییر کاربری است

اردلان بالابندیان رئیس اداره چای تنکابن و رامسر با اشاره به این که رامسر قطب چای کاری در مازندران و شمال محسوب می شود، تغییر کاربری را از جمله چالش ها ذکر کرد و گفت: با توجه به کوهپایه و توریستی بودن بسیاری از باغات رها شدند و مورد هجمه های تغییر کاربری قرار گرفت.

وی با اظهار این که طی سال های اخیر توجه خوبی به چایکاری شده است، تشکیل صندوق تخصصی چای را از جمله اقدامات ذکر کرد و گفت: به هر کشاورز به ازای هر هکار ۳۰۰ هزار تومان در این صندوق سهم داده و این سهم توسط دولت در بانک ذخیره شده است.

وی با عنوان این که دولت برای حمایت از چای کاری تمام آورده کشاورزان را تامین کرده است، گفت: از منابع صندوق تخصصی برای احیای باغات چای استفاده شده است.

بالابندیان افزایش قیمت برگ سبز چای اشاره کرد و گفت: در حوزه چای باغ، چایکار و کارخانه نقش دارد و با حمایت های صوورت گرفته کارخانه دار برای خرید چای مجاب شد درحالی که در گذشته قیمت چای زیر دو هزار تومان بود و کشاورز رغبتی برای تولید نداشت.

رئیس اداره چای رامسر قیمت تضمینی چای را در حال حاضر به ازای تولید برگ سبز درجه یک ۹ هزار و ۲۰۰ تومان اعلام کرد که سبب رقابت بین چایکاران شده است، گفت: همچنین افزایش قیمت تضمینی سبب رقابت به کارخانه شده و کارخانه چای از کشاورز چایی را با قیمت ۱۰ هزار تومان می خرد و وجه آن را نقد می پردازد.

بالابندیان با بیان این که در بخش کشاورزی از منظر منابع مالی در رامسر مشکلی نداریم، گفت:به دلیل پایین بودن سطح باغات رغبتی برای احیای باغ و کارخانه ها وجود ندارد در حالی که به کشاورزان به ازای هر هکتار ۴ میلیون تومان به عنوان مساعده پرداخت می کنیم ولی باز رغبت پایین است زیرا سطح باغات هکتاری چای اندک است.

بالابندیان با اظهار این که کشاورز رغبتی برای دریافت وام برای احیای باغات ندارد، گفت: در عین حال برای حمایت از چایکاران کود اوره به صورت یارانه ای به کشاورز پرداخت می شود.

کارخانه ها و باغات رهاشده احیا شود

طی سال های اخیر ساخت وسازها ییلاقات و باغات چای را در رامسر نشانه رفته است و شناسایی ۵۰۰ فقره ویلاسازی غیرمجاز حکایت از رنج رفته بر بخش کشاورزی و یغمای مزارع دارد، فرماندار رامسر با بیان این که وضعیت چایکاری نسبت به گذشته بهتر شده است گفت: قبلا از کشاورزان تقاضا و درخواست می کردیم باغ را به زیر کشت چای برند و استقبال نمی شد.

علی اکبر شیرود عشوریان گفت: در دهه ۹۰ به کشاورز التماس می کردیم بیا تسهیلات کم بهره و دراز مدت برای احیای باغات چای دریافت کنید اما به دلیل پایین بودن نرخ چای استقبالی صورت نگرفت.

وی احیای کارخانه های رهاشده چایکاری را از جمله دغدغه ها ذکر کرد و خواستار برنامه ریزی مسئولان در این بخش شد.

پایین بودن نرخ خرید و تخصیص ارز یارانه ای برای واردات چای طی دهه های گذشته به صنعت چایکاری در شمال صدمه زد و سبب شد بسیاری از باغات از گردونه تولید خارج شوند، حبیب جهانساز رئیس سازمان چای کشور با بیان این که بخش کشاوزی به عنوان تامین کننده مواد غذایی سالیان سال مورد غفلت واقع شده است، گفت: همیشه تعیین قیمت در ایین بخش دستوری بوده است.

فاجعه تخصیص ارز برای واردات چای

وی یادآور شد: همیشه در تعیین قیمت بیشتر به مصرف کننذه توجه می شد و کسی به فکر تولیدکننده نبود که این بخش در حال آسیب دیدن است، علاوه براین در گذشته ارز سه هزار و ۸۰۰ تومانی برای واردات چای داده می شد این درحالی که ایران تولیدکننده چای بوده و ۲۵ تا ۳۰ درصد چای مورد نیاز از طریق تولید تامین می شود.

وی اختصاص ارز دولتی برای واردات چای را فاجعه آمیز دانست و گفت: واردات چای از کشورهایی نظیر هند وس ریلانکا صورت می گرفت که تمام ۱۲ ماه از سال چای برداشت می کنند.

جهانساز گفت: این درحالی که در کشور طی شش ماه چهار چین چای برداشت می شود و ۴۰ درصد برداشت در چین بهاره است و با ارز سه هزار تومانی تخصیصی نمی توانیم با واردات چای رقابت کنیم.

رئیس سازمان چای گفت: کلی مکاتبه کردیم تا ارز ترجیهی برای واردات چای حذف شود اما این اقدام با مخالفت سندیکای کارخانه چای گیلان و مازندران و اتحادیه واردکنندگان مواجه شد که می خواستند چای ارزان وارد کنند.

وی گفت: چای به داخل کشور می آمد و کیلویی ۳۰ هزار تومان به فروش می رفت و نمی توانستیم کشاورز را راضی کنیم که برگ سبز خوب تولید کنند و این معادله جور در نمی آمد.

جهانسوز با اظهار این که در سال آینده نیز تسهیلات ارزان قیمت به چایکاران و کارخانجات داده می شود، گفت: باید انگیزه های مضاعفی برای چایکار ایجاد کنیم.

وی شمار کارخانه های چایکاری طرف قرارداد را ۱۴۵ واحد ذکر کرد و گفت: این درحالی که سال قبل ۱۷۱ کارخانه با ما قرارداد بستند و خیلی از کارخانه های رها شده نیز احیا شدند.

رئیس سازمان چای تغییر کاربری را مشکل اصلی و تهدید فراروی باغات سبز چای ذکر کرد.

کشاورزان شمال طی نیمسال اول ۱۱۶ هزار تن برگ سبز چای و ۲۶ هزار تن چای خشک تولید کردند و سالانه ۳۰ درصد ۱۰۰ هزار تن چای مورد نیاز کشور در باغات ایران تولید و مابقی وارد می شود از این رو اجرای برنامه های حمایتی برای رونق چایکاری و جلوگیری از فروش و تغییر کاربری اراضی می تواند به احیای صنعت سوخته و فراموش شده چای کمک کنند.