آزولا کود بیولوژیکی

اخبار سبز کشاورزی؛ نیتروژن در جو زمین فراوان است، اما تعداد کمی از گیاهان قادر به جذب مستقیم نیتروژن از جو هستند و بیشتر گیاهان نیتروژن خود را از ترکیبات پیچیده موجود در خاک به دست می آورند.

کودها این مواد را به خاک اضافه می کنند که ممکن است آلی (تشکیل شده از مواد آلی) یا غیرآلی (ساخته شده از مواد شیمیایی یا مواد معدنی ساده و غیرآلی) باشند.

کودهای نیتروژندار غیر ارگانیک عمدتا از طریق فرآیند هابر-بوش سنتز می شوند و بازدهی بالای کشاورزی مدرن حاصل استفاده جهانی از کودهای ازت غیر ارگانیک بوده است.

در حال حاضربرای حفظ این میزان تولید سالانه، تقریباً 100 میلیون تن کود ازته در سال مورد نیاز است- درست بیش از ده برابر مقدار مصرف شده آن در سال 1961.

فرایند هابر - بوش

فرایند هابر-بوش مهمترین اختراع قرن بیستم خوانده شده است- یعنی انفجار جمعیت و هدایت جمعیت جهان از 1.6 میلیارد در 1900 به 7 میلیارد در 2011- درست مثل یک شمشیر دولبه!!!

برای تأمین غذای جمعیت جهان، درگیر یک فرآیند شیمیایی مصنوعی شدیم که تأثیرات مخرب بی شماری روی کل سیستم زمین گذاشته است. فقط کمتر از نیمی از نیتروژن تأمین شده توسط کودهای شیمیایی توسط گیاهان استفاده می شود و نیتروژن باقیمانده به خاک و رگه های آب شیرین شسته می شود که صدمات زیادی به حیات وحش وارد می آورد.

رواناب هایی که وارداقیانوس ها می شوند سبب تکثیر بی رویه مقادیر زیادی پلانکتون دریایی می گردند و منجر به "شکوفایی" و "جزر و مد قرمز" می گردند، این میلیاردها پلانکتون تولید شده، اکسیژن آب را می گیرند و باعث مرگ و میر انبوهی از پلانکتون ها و سایر حیوانات دریایی می گردند.

سازمان ملل متحد این مناطق مرده را به عنوان یکی از مهمترین تهدیدات زیست محیطی در جهان شناسایی کرده است که وسعت برخی از آنها بیش از 70،000 کیلومتر مربع می رسد.

کودهای شیمیایی جذب نشده نیز بصورت اکسید نیتروژن فرار که گازی گلخانه ای با قدرت 200 تا 300 برابربیشتر از دی اکسید کربن در به دام انداختن گرما، در می اید؛ از این رو کودهای شیمیایی نیز به تولید گازهای گلخانه ای کمک می کنند.

بنابراین برای تأمین غذای جمعیت بیش از هفت میلیارد نفر در جهان، درگیر یک فرآیند شیمیایی- مصنوعی شده ایم که اثرات مخرب بی شماری روی سیستم زمین گذاشته است.

راه خلاصی از این دامی که برای خود ساخته ایم، چیست؟

کودهای زیستی و کودهای آلی

کودهای زیستی و کودهای آلی، کودهایی طبیعی هستند که از بسیاری جهات باعث بهبود خاک می شوند، و عوارض منفی از خود باقی نمی گذارند.

کودهای آلی ماده آلی مرده با منشا حیوانی، گیاهی و میکروبی هستند که مواد مغذی گیاه را تأمین می کنند. کودهای زیستی موجودات زنده ای هستند که تا زمان حیات خود، تأمین کننده مواد مغذی هستند.

آنها همچنین میکروارگانیسم های زنده را در اختیار خاک قرار می دهند، صمغ، موم و رزین هایی را تولید می کنند که در برابر تجزیه مقاوم هستند و به اتصال ذرات خاک به صورت دانه ها یا سنگدانه ها کمک می کنند.

یک خاک کاملاً متراکم شده به راحتی خرد می شود، به خوبی هوادهی شده و حتی می تواند مواد آلی بیشتری نیز تولید کند. این خاک‌های سالم غنی از مواد مغذی ارگانیک، به صورت بیولوژیکی به روشی طبیعی چرخه ای تولید می کنند، که پس از باران به سرعت آب را جذب و نگهداری کرده و حتی تبخیر سطحی کمتری دارند و کمتر از بین می‌روند. این امر میزان رواناب و جاری شدن سیل که به یکی از ویژگی های مکرر آب و هوای اکنون ما تبدیل شده است، را کاهش می دهد.

منابع کودهای زیستی

حبوبات که با داشتن دانه در داخل یک غلاف یا "نیام" مشخص می شوند، کودهای زیستی متداول یا "کودهای سبز" تابستانی هستند.

حبوبات حاوی یک اوباکتریوم غیر فتوسنتزی همزیستی به نام ریزوبیوم هستند که نیتروژن را مستقیماً از اتمسفر جذب می کند، اما بر خلاف آزولا، این رابطه نیاز به تجدید نسل دارد.

سیانوباکتریوم آزولا به طور مستقیم در طی چرخه تولید مثل گیاه به نسل بعدی منتقل می شود به طوری که این دو ارگانیسم طی میلیون ها سال با هم رشد کرده و منجر به تولید یک ابر ارگانیسم می شوند که فوق العاده کارآمد است.

در نتیجه، Azolla-Anabaena می تواند تقریباً سه برابر بیشتر از حبوبات نیتروژن جو را تثبیت کند. به طور معمول این میزان تثبیت نیتروژن برای حبوبات 400 کیلوگرم ازت در هکتار در سال است در حالیکه برای آزولا-آنابنا 1100 کیلوگرم ازت در هکتار در سال است.

منبع: بنیاد آزولا