تحلیلگر و دکترای توسعه کشاورزی
در پایان دوره قاجارها بواسطه بی اعتنایی، جنگل های چندین هزار ساله ایران رو به نیستی میرفت و هیچ اصول درستی برای نگهداری جنگل ها در میان نبود.
جهانی شدن کشاورزی سابقه ای به درازنای تاریخ بشر دارد. یکی از مظاهر آن میزان تجارت بین قاره ای نهاده ها و محصولات کشاورزی است.
در دهه ۱۹۲۰م/ ۱۳۰۰شمسی، بریتانیا بزرگترین شریک تجاری ایران بود و (همراه با هندِ بریتانیا) ۶۷ درصد واردات ایران را در سال‌های ۱۹۲۴-۱۹۲۰م/ ۱۳۰۳-۱۲۹۹ش به خود اختصاص می داد.
در روزگار پهلوی اول، نظام ارباب رعیتی نظام غالب در بهره برداری های کشاورزی کشور بوده است.
سال‌های حرکت به سمت و سوی صنعتی شدن ایران همزمان است با سال‌های بحران بزرگ مالی در آمریکا و اروپا که در طول دهه ۱۹۳۰ تا اوایل دهه ۱۹۴۰ ادامه داشت
به موازات تحولات تاریخی گذشته و براساس گفتمان مدرنیستی دوران پهلوی اول مداخله گری هایی در عرصه کشاورزی و زنجیره های پیشا و پسا تولید روستایی شکل گرفت
در سال ۲۰۲۱، آرژانتین بزرگترین صادرکننده روغن سویا و کنجاله، دومین صادرکننده بزرگ ذرت، و چهارمین صادرکننده دانه سویا از نظر ارزش بود.
در ۲۷ فوریه ۲۰۲۵ پکن در واکنش به افزایش تنش‌های ژئوپلیتیکی و تجاری با ایالات متحده، امنیت غذایی را اولویت اصلی سیاست خود اعلام کرد.
با به قدرت رسیدن رضاخان و تکوین ساخت دولت مطلقه مدرن در ایران و تمرکز منابع قدرت، نفوذ سیاسی اشرافیت رو به کاهش گذاشت،
طی سال ۱۳۰۸ تا ۱۳۱۵ توسعه اقتصادی کشور به دلیل رشد صنعتی تقویت شد و سهم بخش کشاورزی در صادرات کاهش یافت