فاصله متروی تهران از پاریس

اخبار سبز کشاورزی؛ «هر محله یک ایستگاه» و «دسترسی زیر ۴ دقیقه». شبکه تارعنکبوتی متروی پاریس می‌تواند از بابت «مدل تامین مالی» برای متروی تهران که حداقل ۲۰۰همت برای تکمیل خطوط ۷گانه فعلی و ساخت ۴ خط جدید بودجه نیاز دارد، یک الگو باشد.

در این مدل، از ظرفیت مالیات‌های شهری، بیش از ۵۰درصد منابع مالی مترو تامین می‌شود. اما پاریس تنها الگوی موفق نیست، متروی هنگ‌کنگ نیز با «مدل خودران» یا «مترو + املاک»، سودده شده است.

 شهر تهران با قیمت‌های امروز، حداقل ۲۰۰ همت منابع مالی برای «تکمیل خطوط نساخته و خطوط از قبل ساخته شده» نیاز دارد که البته این میزان بودجه بدون لحاظ «هزینه خرید ۱۵۰۰ واگن برای خروج مترو از وضعیت اورژانسی کمبود قطار» است. با این حال، این رقم ۱۰ برابر «مبلغ پیش‌بینی‌شده در بودجه سال آینده شهرداری» است.

گسل شدید بین «نیاز مالی» و «بودجه سالانه» متروی تهران طی همه سال‌های اخیر باعث ضعف و نارسایی خدمات حمل‌ونقل عمومی و در نتیجه «سهم بسیار پایین مترو از پوشش سفر‌های درون‌شهری در پایتخت» شده است.

مترو در تهران کاملا وابسته به بودجه شهرداری، فروش بلیت و یارانه دولتی است. اما این مدل تامین مالی مترو، تنها مسیر ممکن برای تکمیل و توسعه مترو است؟

بررسی‌های «دنیای‌اقتصاد» از پشت صحنه «متروی تار عنکبوتی» در پاریس و هنگ کنگ نشان می‌دهد، مسیری که در تهران برای تامین مالی مترو انتخاب شده، تقریبا بدترین مسیر است. بهترین مسیر در هنگ کنگ به اجرا درآمده است؛ مدل «متروی خودران» به معنای بی نیازی شرکت‌های سازنده مترو از منابع دولتی به‌طوری که حتی سیستم مترو در این شهر «سود سالانه» می‌دهد. این مدل از طریق «مترو + املاک» بهره می‌برد.

در پاریس که بیش از ۵۰‌درصد سفر‌های درون شهری «پاریس و حومه» توسط مترو انجام می‌شود نیز مدل «مشارکت دولت و بخش خصوصی» در قالب «مترو + مالیات شهری» است.

در هر دو شهر، به مترو فقط به عنوان وسیله حمل‌ونقل عمومی در سیاستگذاری‌های شهری نگاه نمی‌شود بلکه از ظرفیت آن برای توسعه بخش مسکن و خرده فروشی بهره گرفته می‌شود.

ظرفیتی که در پاریس و هنگ کنگ برای تامین مالی مترو استفاده می‌شود در تهران نیز وجود دارد؛ مالیات شهری و زمین‌هایی که برای ایجاد ایستگاه مترو اختصاص پیدا می‌کند. اما از این ظرفیت‌ها تاکنون غفلت شده است.

هرمحله، یک ایستگاه

شبکه متروی شهری پاریس مانند تار عنکبوت تمامی پاریس را دربرگرفته و توانسته این شهر را به یکی از بهترین سیستم‌های حمل‌ونقل شهری جهان تبدیل کند. متروی پاریس یکی از قدیمی‌ترین سیستم‌های مترو در جهان است که پس از لندن و مادرید سومین سیستم بزرگ قطار اروپا را به خود اختصاص داده است. پاریس اولین بار در سال ۱۹۰۰ در‌های مترو را به روی عموم گشود و پورت دو وینسنس را به پورت مالیوت متصل کرد و امروزه، با بیش از ۳۰۰ ایستگاه و مسافتی در حدود ۱۳۶ مایل (۲۱۷ کیلومتر)، توانست مترو را به سریع‌ترین راه برای گردش در شهر تبدیل کند.

حجم انبوه خطوط شبکه متروی پاریس مانند تار عنکبوتی است که باعث شده در مرکز پاریس همیشه چند دقیقه پیاده تا ایستگاه مترو فاصله وجود داشته باشد.

متروی پاریس توسط شرکت حمل‌ونقل خودگردان پاریس (RATP) اداره می‌شود که اتوبوس‌های پاریس و سیستم قطار‌های حومه‌ای RER را نیز شامل می‌شود. در نتیجه شبکه حمل‌ونقل بسیار یکپارچه است و بلیت‌ها بین اتوبوس، مترو و قطار قابل تعویض هستند. مجموعه مترو، قطار RER، تراموا و... در شبکه حمل‌ونقل عمومی پاریس به کل شهر و تمام حومه آن خدمات‌رسانی می‌کند.

مترو راهی ساده، سریع و اقتصادی برای رفت و آمد در اطراف پاریس است. این شبکه از ۱۶ خط تشکیل شده و بیش از ۳۰۰ ایستگاه دارد. علاوه بر این شبکه اکسپرس منطقه‌ای (RER) دارای ۵ خط است که به پاریس و مناطق آن خدمات رسانی می‌کند. همچنین، پاریس و منطقه شهری آن دارای ۱۳ خط تراموا هستند که در حومه شهر و بخشی از ایل دوفرانس خدمت می‌کنند.

شرکت مدیریت مترو، عهده دار سیستم متروی پاریس است که ساخت و نگهداری مترو را برعهده دارد. قیمت پایین بلیت مترو که حداقل ۲.۱ یورو است و همچنین دسترسی به تمام مناطق پاریس و سرعت بالای دسترسی، متروی پاریس را به محبوب‌ترین سیستم حمل‌ونقل شهری تبدیل کرده است. البته محدودیت‌های ترافیکی هم عامل مهمی در استفاده از مترو خواهد بود.

برخی از ایستگاه‌های مترو به ایستگاه‌های قطار بزرگ (gare) ملحق می‌شوند که به انواع دیگر حمل ونقل ریلی مانند قطار‌های سطحی بین‌شهری و قطار‌های سریع‌السیر منطقه‌ای RER که هم روی زمین و هم زیر آن سفر می‌کنند، ملحق می‌شوند. برخی از ایستگاه‌های بزرگ قابل‌توجه در پاریس هر سه نوع حمل‌ونقل قطار را ارائه می‌کنند. نقشه متروی پاریس نشان می‌دهد که ایستگاه‌های مترو در تمامی مناطق و محلات پاریس وجود دارد و تنها محدود به مناطق خاصی از شهر نیست.

هزینه‌های ساخت مترو و سیستم ریلی پاریس از سه شیوه دریافت مالیات‌های شهری، فروش بلیت و یارانه‌های دولت مرکزی تامین می‌شود که مالیات بیشترین سهم (حدود ۵۲ درصد) در تامین مالی شبکه حمل‌ونقل عمومی را دارد و پس از آن فروش بلیت‌ها با درآمد کمتر از ۳۰ درصد و یارانه‌های دولت مرکزی بخش کوچکی از معادله هستند.

مدل تامین مالی متروی پاریس، ناشی از این باور است که شبکه حمل‌ونقل به نفع شهر است و بنابراین باید توسط اکثر جمعیت آن تامین شود. علاوه بر این، این سیستم باعث می‌شود که مقامات محلی نسبت به سیاست‌های مرکزی (یعنی کاهش یارانه‌های موجود) کمتر آسیب پذیر باشند.

فرانسه حتی از این فراتر رفته و علاوه بر این متروی چند ۱۰ ساله، متروی جدید پاریس در راه است که به عنوان «معامله بسیار بزرگ» لقب گرفته است. ۷ سال پیش، بزرگ‌ترین پروژه مهندسی عمران در اروپا در فرانسه آغاز شد. حالا سرانجام، این پروژه در «شهر نور» درحال شکل گرفتن است.

متروی جدید پاریس، با نام رسمی Grand Paris Express، قلمروی پایتخت فرانسه را با نزدیک به ۲۰۰ کیلومتر مسیر جدید، چهار خط جدید زیرزمینی و ۶۸ ایستگاه متروی جدید احاطه کرده است و مجموع طول خطوط را بیش از دو برابر خواهد کرد. هدف این طرح، اتصال حومه‌های دوردست پاریس به شهر و به یکدیگر است تا با انجام این کار، دوام تجاری محله‌های متصل، مناطق تجاری و شهرداری‌های آن بهبود یابد.

انتظار می‌رود تا سال ۲۰۳۰، روزانه حداقل ۲ میلیون مسافر جابه‌جا شود و کل منطقه ایل دو فرانس را از خودرو‌ها به سمت حمل‌ونقل عمومی پاک سوق دهد. بدون شک هزینه‌های زیست‌محیطی هنگفتی برای ساخت‌وساز در این مقیاس وجود دارد. اما پس از بهره برداری، انتظار می‌رود این پروژه به یک صرفه جویی بسیار قدرتمند کربن تبدیل شود، تا حدی به همین دلیل است که دانشگاه هاروارد در سال ۲۰۲۳ جایزه ورونیکا راج گرین در طراحی شهری را به این پروژه اعطا کرد. Grand Paris Express یک پروژه توسعه شهری است. اجرای این پروژه باعث انواع پیشرفت‌های جدید می‌شود که منجر به تنوع بیشتر از نظر مسکن، فضا‌های خرده فروشی و خدمات می‌شود؛ در نتیجه گسترش شهری و تجاوز انسان به فضا‌های طبیعی را متوقف می‌کند.

شرکت اجرا‌کننده این پروژه Société des grands projets در زمینی که برای ساخت سیستم مترو خریداری کرده است، بیش از ۱۰۰ پروژه توسعه املاک و مستغلات را در محله‌های اطراف ایستگاه‌ها برنامه ریزی کرده است.