رئیس جمهور و سکوت در برابر ناکارآمدی وزیر جهاد کشاورزی
وزیر جهاد کشاورزی در سایه سفرهای خارجی؛ از وعدهها تا سقوط خرید گندم
گزارشی از عملکرد وزیر جهاد کشاورزی؛ بررسی چرایی عدم تحقق وعدهها، سقوط خرید تضمینی گندم و سفرهای پرهزینه خارجی که صدای کشاورزان را به جایی نرساند

آیا دروغ گفتن در حوزه مدیریت، آن هم در شرایطی که کشور با چالشهای جدی روبروست، قابل توجیه است؟ این پرسشی است که با نگاهی به عملکرد وزیر جهاد کشاورزی و سکوت رئیس جمهور در برابر ضعفهای مشهود، در ذهن هر ناظر دلسوزی نقش میبندد.
بیشتر بخوانید: قطع اشتراک نشریات کشاورزی، تیغ سانسور به دست وزیر منتقد ستیز
وعدههایی که به باد رفت: از کشت فراسرزمینی تا احداث باغ زیتون
اخبار سبز کشاورزی؛ در سی و یکم مرداد سال گذشته، وزیر جهاد کشاورزی در صحن علنی مجلس، در حضور نمایندگان، کارشناسان و میلیونها بهرهبردار کشاورزی، برنامههای مدونی را برای توسعه این بخش ارائه داد و بر تحقق اهداف برنامه هفتم توسعه تاکید کرد.
اما حاصل این تعهدات چه بود؟ نه تنها طرح ۵۰۰ هزار هکتاری کشت فراسرزمینی و احداث ۲۰ هزار هکتار باغ زیتون به ثمر ننشست، بلکه شاهد کاهش تولید محصولات راهبردی مانند حبوبات و گندم بودیم.
فاجعه زمانی تلختر میشود که خرید تضمینی گندم از ۱۲.۵ میلیون تن به ۸ میلیون تن سقوط کرد؛ کاهشی که نباید آن را صرفاً به گردن عواملی چون قطعی برق، آب یا کمبود کود انداخت. با این حال، در جلسات هیئت دولت نیز، رئیس جمهور از وزیر در مورد این سقوط آزاد در حوزه تولید و بازار، پرس و جویی نکرد.
بیشتر بخوانید: پشتپرده بحران رسانهای وزارت جهاد کشاورزی: همه راهها به روابط عمومی ختم میشود
آمار دستکاری شده یا ترک فعل؟ آیا اینها دروغ نیستند؟
آمار نادرست، آمارهای ساختگی، اطلاعات غلط و ترک فعل در اجرای تعهدات، مصداق بارز دروغ در مدیریت نیست؟ آیا وقت آن نرسیده که در برابر این اعداد و ارقام گمراهکننده، شفافسازی صورت گیرد؟
فرصتهای از دست رفته برای احیای کشاورزی
وزیر جهاد کشاورزی میتوانست با الگوبرداری از وزرای موفق، جایگاه کشاورزی را در اولویت دولت قرار دهد و با پیگیری تأمین کود از طریق پتروشیمیها و واردات گازوئیل، چالشهای تولید را رفع کند. تمرکز بر تولید بیوقفه کود اوره در دوران تعطیلات نوروز میتوانست به رفع موانع تولید گندم و سایر محصولات کمک کند.
اما افسوس که عشق به سفرهای خارجی، همراه با دوستان و حامیان انتخاباتی، باعث شد تا وزیر از رسالت اصلی خود غافل شود. در حالی که حضور در وزارتخانه، استفاده از ظرفیت کارشناسان داخلی و انتخاب مدیران شایسته از بدنه وزارتخانه، اولویت اصلی بود، این مهم نادیده گرفته شد.
بیشتر بخوانید: وزیر جهاد کشاورزی، معاونان را از گفتگو با رسانهها منع کرد: پنهانکاری یا تدبیر؟
سفرهای پرهزینه خارجی؛ هزینه ۱.۵ میلیاردی هر بلیت
رئیس جمهور حتی یک بار از وزیر همزبان و همشهری خود نپرسید که چرا اولویت مأموریتهای او در خارج از کشور خلاصه شده است؟
سفرهای خارجی باید با هدف انتقال دانش فنی و ارتقای همکاریهای بینالمللی صورت پذیرد، نه اینکه با هزینههای هنگفت (هواپیمای ۱۰ میلیارد تومانی و بلیت ۱.۵ میلیارد تومانی) و صرفاً برای گشت و گذار انجام شود. انتخاب هیئتهای متخصص و باتجربه به جای همراه کردن افراد غیرمرتبط و ذینفعان انتخاباتی، میتوانست اثربخشی این سفرها را دوچندان کند.
بررسی اجمالی سفرهای جنجالی وزیر جهاد کشاورزی:
* مهر ۱۴۰۳: سفر به تانزانیا در آفریقا
* آذر ۱۴۰3: سفر به عربستان سعودی
* دی ۱۴۰3: سفری پرحاشیه به ترکیه با حضور حدود ۲۰۰ نفر از دوستان و همشهریان وزیر
* دی ۱۴۰3: سفر به روسیه
* فروردین ۱۴۰4: سفر لاکچری به برزیل به بهانه حضور در بریکس، که با حواشی حضور افراد غیرمرتبط به جای بازرگانان ایرانی همراه بود. (جا زدن و نشاندن چند ایرانی غرمرتبط با لباس مبدل به جای تاجرهای ایرانی در مقابل شرکتهای معتبر و بازرگانان بین المللی برزیلی که این شواف برملا شد).
* خرداد ۱۴۰4: سفر به قزاقستان
در اغلب این سفرها، ارکان اصلی وزارتخانه از جمله مدیرکل دفتر وزارتی همراه وزیر بودهاند که این امر عملاً وزارتخانه را تعطیل کرده است. بازگشت از این سفرها نیز معمولاً با مصاحبههای تشریفاتی و بدون ارائه دستاوردهای ملموس همراه بوده است.
پرواز در شرایط بحران: وزیر در قزاقستان در میانه تنشها
در شرایط حساس کنونی که هر مسئولی باید در کنار مردم و در خط مقدم رسیدگی به امور باشد، وزیر جهاد کشاورزی تصمیم به سفری تفریحی به قزاقستان گرفت. این سفر که با هواپیمای اختصاصی و هزینهای بالغ بر ۱۰ میلیارد تومان انجام شد، نشان از بیتوجهی به وضعیت کشور دارد.
بار مالی ۳۰ تا ۴۰ میلیارد تومانی؛ پرسش از رئیس جمهور
پیشبینی میشود هزینههای سفرهای خارجی وزیر جهاد کشاورزی بالغ بر ۳۰ تا ۴۰ میلیارد تومان به وزارتخانه تحمیل کرده باشد.
این سوال مطرح میشود که رئیس جمهور چگونه اجازه چنین هزینههای گزافی را به وزیر داده است، آن هم در شرایطی که بخش کشاورزی با مشکلات عدیده دست و پنجه نرم میکند.