مشکلات صنعت سگ

حرفه‌ها و صنایع امروزی به سوی تخصصی شدن پیش می‌روند و با شتاب گرفتن پیشرفت تکنولوژی، وارد عرصه‌های جدید شده و فرصت‌های شغلی متنوعی را ایجاد می‌کنند. پرورش علمی و آموزش تخصصی سگ ازجمله حرفه‌هایی است که در سال‌های اخیر طرفداران بیشتری پیدا کرده‌ و این تعداد همچنان در حال رشد است، اما مشکلات بسیار زیادی پیش‌رو دارد تا بتواند به سطح حرفه‌ای رسیده و توانایی ارز آوری کلان داشته باشد.

امروزه سگ‌های نژاد ممتاز ژنتیکی یا سگ‌های آموزش‌دیده برای کارهای خاص (ازقبیل پلیس، امداد و …) با قیمت‌های قابل‌توجهی خرید و فروش می‌شوند و با توجه به این که در خاورمیانه مراکز با کیفیت در این زمینه وجود ندارد، ایران می‌تواند به قطب این صنعت در منطقه تبدیل شود.

نبود زیرساخت‌های علمی، یکی از موارد بازدارنده در این مورد است. در دانشگاه‌های ایران و در رشته‌های دامپزشکی و دامپروری، شاخه تخصصی «دام همراه» ارائه نمی‌شود و دامپزشک‌ها اطلاعات بسیار کلی در مورد می‌آموزند.

تمرکز مراکز علمی دام بیشتر بر سه رده‌بندی دام خوراکی (دام‌سبک، دام‌سنگین و ماکیان) می‌باشد و حتی مراکز علمی آزاد نیز دوره‌های تکمیلی در این زمینه ندارند.

همچنین، هیچ‌گونه سمینار یا کارگروهی با حضور متخصصان داخلی و خارجی برگزار نمی‌شود تا علاقه‌مندان بتوانند اطلاعات خود را به‌روز کرده و نظرات خود را با دیگر کارشناسان در میان بگذارند.

ضعف علمی یکی از بزرگ‌ترین مشکلات در پرورش سگ است. هر « کنل پرورش سگ » باید یک دامپزشک حرفه‌ای در اختیار داشته باشد تا سلامت سگ‌ها را زیر نظر گرفته و به‌صورت مستمر سلامتی آنها را مورد بررسی قرار دهد. همچنین آموزش سگ هر روز به‌صورت حرفه‌ای‌تر و در شاخه‌های متنوع‌تری انجام می‌شود و آشنایی مربیان ایرانی با این شاخه‌ها و روش‌ها می‌تواند به رشد آنها کمک شایانی نماید.

از دیگر مشکلاتی که می‌توان به آن اشاره کرد، نبود آزمایشگاه‌های تخصصی دام‌همراه و داروهای مخصوص دامی است. اکثر آزمایشگاه‌ها فقط قادر به انجام آزمایش‌های ساده و اولیه هستند که باز هم امکان دقیق نبودن آنها وجود دارد. در زمینه دارو نیز به‌دلیل کمبود داروهای تخصصی، دامپزشکان داروهای مشابه انسانی تجویز می‌کنند که می‌تواند برای دام، آثار جانبی به همراه داشته باشد.

مشکل دیگری که بر سر راه درآمدزایی این صنعت وجود دارد، توجه نداشتن به ثبت جهانی نژادهای سگ ایرانی است. امروزه مرسوم است که تمام گونه‌های دام پرورشی با استانداردهای مشخص ثبت می‌شوند تا در تمام دنیا شناخته شده و علاقه‌مندان با توجه به مشخصات مورد نظر خود، بهترین انتخاب را داشته باشند.

در مورد سگ و گربه به این دلیل که در بازار هدف به‌صورت انفرادی به فروش می‌رسند، مشخصات ظاهری و توانایی جسمی آن‌ها اهمیت بیشتری برای خریدار دارد. ثبت جهانی این نژادها باعث معرفی بین‌المللی آن‌ها به تمام دنیا شده و قطعاً ارزآوری خوبی به همراه خواهد داشت. همچنین، در مورد نژاد تازی(سالوکی) که توسط انگلستان به ثبت رسیده می‌توان با ثبت نمونه‌های محلی و احیای پرورش این نژاد ارزشمند، مالکیت عنوان آن را به ایران بازگرداند و با فروش تازی به کشورهای حاشیه‌نشین خلیج‌فارس، ارز زیادی به کشور تزریق کرد (مسابقات سگ‌دوانی در این کشورها طرفداران زیادی دارد).

یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی که فعالان امور سگ به‌طور گسترده با آن مواجه هستند، نبود تعریف حرفه‌ای برای این مشاغل و برخورد سلیقه‌ای با آن است. متأسفانه طرح‌های مبارزه با سگ‎ گردانی که در آخر مشخص نشد قانونی و یا یک برخورد سلیقه‌ای است که فرقی بین همراه داشتن یک سگ اعم‌از محافظ، کاری یا ورزشی قائل نمی‌شوند، مشکلی در این صنعت است. به‌طور مثال اگر یک مربی برای تمرین با سگش به فضای باز برود، ممکن است با برخورد نیروی انتظامی و حتی ضبط سگ مواجه شود و هیچ‌گونه امنیتی در این زمینه وجود ندارد. ضمن این‌که هیچ فضای بازی در هیچ کجای ایران برای این موضوع در نظر گرفته نشده است. در صورتی که با اختصاص فضاهای مشخص برای افرادی که دارای سگ هستند می‌توان وسایل راحتی و امنیت این قشر را فراهم کرد و مزاحمت‌های ناخواسته یا ترس شهروندان از مواجهه با سگ را به حداقل رساند.

امیدواریم با توجه وزارت جهادکشاورزی و سازمان‌های ذی‌ربط به این مشکلات، گامی مثبت در جهت حل آن‌ها برداشته شود و امکان کار و فعالیت بیشتر برای جوانان ایران‌زمین فراهم گردد.

ماهنامه دام و کشت و صنعت - شماره ۲۴۷