تعاون روستایی و شائبه فسادهایی که امنیت غذایی را نشانه می‌رود

«یکی از الزامات تحقق عدالت، شناسایی بسترهای فسادزا است»، این جملات بخشی از یادداشت مهدی احمدی، سردبیر روزنامه سبزینه و پایگاه خبری روستا نیوز است.

به گزارش مزرعه سبز ، این تحلیل به طرح سوالاتی درباره چرایی رواج فساد و تخلف در سطح مدیریتی کشور به ویژه در حوزه تامین امنیت غذایی و عدم برخورد با مسببان آن پرداخته است که در ادامه مشروح آن را می‌خوانیم.

«اگر کسانی به هر دلیلی از فساد مطلع شدند و آن را به مراجع مربوط گزارش کردند، این افراد باید مورد تشویق قرار بگیرند.» این شاه‌بیت سخنان آیت‌الله ابراهیم رئیسی است که در جمع دادستان‌های سراسر کشور مطرح شد که مورد استقبال رسانه‌ها قرار گرفت و تیتر یک بسیاری از آن‌ها نیز شد. اما سوت‌زن کیست؟ سوت‌زن به شخصی گفته می‌شود که فسادی را در بخش دولتی، عمومی یا خصوصی افشا می‌کند.

بر همگان آشکار است که یکی از الزامات تحقق عدالت، شناسایی بسترهای فسادزا است. پرونده‌های فساد و تخلف هم عمدتاً ناشی از وجود بسترهای فساد است که به‌واسطه برخی قوانین ناکارآمد، ابهام در برخی مقررات و یا فرآیندهای معیوب و نامتناسب با نیاز امروز بروز می‌کند. حال این سوال مطرح شود که آیا در جامعه از سوت‌زن‌های فساد حمایت می‌شود و این افراد مورد تشویق قرار می‌گیرند یا خیر؟

در همین ارتباط باید گفت به‌تازگی اخباری در صدر رسانه‌ها قرار گرفته مبنی بر «فساد 313میلیاردی در تعاون روستایی»؛ خبری که همگان را شوکه کرد و در بهت فروبرد؛ فساد در وزارتخانه‌ای که تأمین امنیت غذایی کشور را بر عهده دارد، آن‌هم در کوران تحریم‌ها.

قضیه از این قرار است که بر اساس مصوبه شورای قیمت‌گذاری محصولات کشاورزی در ۲۹ آبان، نحوه خرید، ذخیره‌سازی و توزیع میوه شب عید مشخص و سازمان مرکزی تعاون روستایی موظف شد زیر نظر کمیته راهبردی با حضور معاونان وزارت جهاد کشاورزی، نمایندگان سازمان بازرسی کل کشور و سازمان حمایت مصرف‌کنندگان خرید میوه شب عید را به عنوان مجری انجام دهد.

این سازمان هم 13هزار و 900 پرتقال و 14هزار و 500تومان سیب را برای ذخیره شب عید خریداری می‌کند که بر اساس قیمت فعلی کف بازار 20 تا 30درصد بالاتر است و این شبهه پیش می‌آید که برخی با نمد ذخیره‌سازی میوه شب عید برای خود کلاهی دوخته‌اند و کلاهی گشادتر سر مردمی گذاشته‌اند که در وانفسای تحریم‌ها نان و پنیر هم از سفره‌شان رخت بربسته است.

مدیرعامل سازمان مرکزی تعاون روستایی اما اخبار منتشر شده را رد می‌کند و می‌گوید شبکه دلالی با نفوذی که در آنتن رسانه‌ها دارد، می‌خواهد عملکرد ما را دچار خدشه کند. در ادامه منتشرکننده و پیگیر موضوع تا آخر هم معاند و برانداز و دارای سابقه سیاسی اعلام می‌شود که با شعار آیت‌الله رئیسی مبنی بر تشویق سوت‌زنان فساد منافات دارد و این‌گونه تهمت‌زنی‌ها اصل مسأله را دچار خدشه نمی‌کند.

اما این روزها اذهان عمومی در پی پاسخ این سوالات است که چرا سازمان مرکزی تعاون روستایی آن زمان که قیمت پرتقال در کف میدان هشت هزار تومان بود، در شمال آن را بیش از ۱۳هزار تومان خرید؟ چرا قیمتی که در قرارداد‌های سازمان مرکزی تعاون روستایی برای خرید شب عید دیده شد، متعادل‌تر و با دقت بیش‌تری در نظر گرفته نشد؟ وقتی میوه‌ها از سورتینگ‌داران و سردخانه‌داران خریداری شد، چطور نام آن را حمایت از کشاورز می‌گذارند؟ چرا رسانه‌های سوت‌زن را متهم می‌کنند و به جای آن نباید مدیران ناکارآمد که از بیت‌المال حقوق و سرویس‌های مدیریتی می‌گیرند پاسخگو باشند؟

حقیقت آن است که دوران مدیریت از پشت میز گذشته و باید در میدان حاضر و ناظر بود. این‌که صبح راننده‌ای با ماشین دولتی مدیر را از منزل تا اداره بیاورد و شب برگرداند و مدیر مذکور فقط از ایده‌آل‌های بخش کشاورزی سخن بگوید و از بایدها و نبایدها چاره کار نیست؛ خصوصاً در سازمان مرکزی تعاون روستایی که یک سال با حاشیه‌های خرید حمایتی زعفران دست و پنجه نرم می‌کند، یک سال با خرید سیب‌زمینی و سال بعد با خرید میوه شب عید. برای اداره بخش کشاورزی باید برنامه‌های مدون با خروجی موثر داشت، وگرنه با آمدن و رفتن مدیران و متهم‌کردن رسانه‌ها مشکلی حل نمی‌شود؛ کمااین‌که طی سال‌های اخیر حل نشده است.