امشب گزارشی دیدم در بی بی سی که توجهم را جلب کرد. خبرنگاری از وضعیت آوارگان اوکراینی میکفت
مزرعه سبز : گزارش امشب بی بی سی توجهم را جلب کرد. خبرنگاری از وضعیت آوارگان اوکراینی میگفت، خانم هنرمندی که با پسرش از اوکراین توانسته بودند فرار کنند، مشغول نواختن پیانو بود. جنگ چهرهای کریه و بسیار زشتی دارد که در آن انسانهای بیگناه فراوانی کشته، معلول و مفقود میشوند، بسیاری نیز آواره.
فرقی هم نمیکند که این آواره و یا کشته و معلول و خانه خراب از بمباران و حملات موشکی و آتش توپخانهها و… اهل سوریه باشد یا افغانستانی، عراقی، لیبیایی و… .
یادداشت/ عبدالحسین علوی، فعال اجتماعی: اما سوال این است که آیا مردم و دولتهای اروپا برخوردی یکسان با این رنجدیدگان مصیبتزده دارند؟
گزارش، کودکانی را نشان میداد که برایشان عروسک و سایر وسایل آورده شده بود و دولتهای مختلف کمکهای مالی و کالایی فراوانی را برای آنها گسیل داشتهاند که در گزارش آوارگان سوری، عراقی و افغانی هرگز آوارگان چنین امکانات و شرایطی را نداشتند.
نگاهی طبقاتی به مسائل و بحرانها
جامعه بشری در کل نگاهی طبقاتی به مسائل و بحرانها دارند و این موضوعیت که انسان ها در کنار کسانی که نگاهی خیراندیشانه برای رفع گرفتاریهای بشریت دارند، بایستند و همه را یکسان ببینند.
به امید روزی که مردم اوکراین از این تجاوز روسیه جان به در برد و مردم آواره به خانه و زندگی خود بازگردند و به امید روزی که جنگ دیگر نباشد و کشورهایی همچون آمریکا، انگلیس و فرانسه که در دو تا سه سده گذشته پرونده خوبی از خود به جای نگذاشتهاند امروز به تجاوز روسیه ایراد میگیرند و اشک تمساح میریزند.
هنوز زمان زیادی از تجاوزات آمریکا به عراق، افغانستان، لیبی، ویتنام و… که در برخی از آنها متحدان اروپاییاش نیز حضور داشتهاند نگذشته و شاهدان این جنگها و خونریزیها زنده هستند و اخبار آن حوادث از خاطرشان محو نشده است؛ هنوز مردم جهان بمباران هیروشیما و ناکازاکی را فراموش نکرده اند.
امید که جنگ و خونریزی با رشد بشر و خردورزی از جهان برچیده شود.