روز خبرنگار؛ روزی سخت یا روزی شیرین

امروز در تقویم ایرانی روز خبرنگار نامیده شده است. این نام‌گذاری به خاطر گرامیداشت یاد و خاطره کسی است که جانش را بر سر اطلاع‌رسانی و آگاه‌سازی افکار عمومی گذاشت و رفت.

اخبار سبز کشاورزی ؛ نادر کریمی جونی | در همین چند روز اخیر و امروز هم، مسئولان کشوری و شاید لشگری با حضور در دفتر خبرگزاری‌های جمهوری اسلامی و صدا و سیمای جمهوری اسلامی که هر دو رسانه‌‌هایی دولتی و حکومتی هستند، این روز را گرامی داشتند و به فعالان عرصه خبر حلول روز خبرنگار را تبریک گفتند.

ممکن است در همین روز برخی خبرگزاری‌هایی که از بودجه عمومی و دولتی استفاده می‌کنند، مانند ایسنا، تسنیم، فارس و…، یا روزنامه‌هایی که به بودجه عمومی وصل هستند مانند کیهان، همشهری و ایران، میزبان مقامات جمهوری اسلامی ایران باشند و مدیران ارشد یا میانی کشور با حضور در این رسانه‌ها، روز خبرنگار را گرامی بدارند و به اهالی رسانه، روزشان را تبریک بگویند.

اما آیا این روز به خبرنگاران و روزنامه‌نگاران روزنامه‌های مستقل که سهم اندکی از بودجه دولتی و یارانه دریافت می‌کنند یا اصلا نمی‌کنند هم تبریک گفته می‌شود؟

آیا این روز به کارکنان و فعالان رسانه‌هایی که یارانه دولتی به ابزار تهدید علیه‌شان تبدیل شده و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، این رسانه‌ها را به قطع یارانه، تهدید می‌کند هم تبریک گفته می‌شود؟

آیا این روز به روزنامه نگارانی که تلفن‌های ناشناس دریافت می‌کنند و در این تماس‌ها به مواجهه فیزیکی، ربایش و… تهدید می‌شوند هم تبریک گفته می‌شود؟

آیا تحلیلگران و خبرنگارانی که به خاطر تفکر غیرهمسو با جمهوری اسلامی ایران، اکنون در زندان به سر می‌برند، هم مشمول دریافت تبریک و احتمالا مشوق‌ها می‌شوند؟

حتما پاسخ این سوال‌ها منفی است. گاهی نزدیک شدن یا برقراری ارتباط با روزنامه‌ها و خبرنگاران مستقل برای مدیران دولتی و یا حکومتی، تخلف ناملموس به حساب می‌آید و در جای دیگری پاسخ داده می‌شود.

نگارنده خود از برخی مدیران شنیده است که ارتقای شغلی یا برخی مزایای‌شان به خاطر ارتباط یا حتی حمایت از برخی روزنامه‌ها و روزنامه‌نگاران مخالف، تحدید یا لغو شده است.

در این صورت چگونه می‌توان آزادی مشروع که امروز رئیس جمهور ادعای وجود آن را در ایران کرد را برقرار دانست؟

رئیس جمهور که تا این حد از آزادی بیان و پرچمداری آزادی در ایران سخن می‌گوید، چرا در مقابل روزنامه‌نگاران مستقل حاضر نشده و به سوالات ایشان پاسخ نمی‌دهد؟

جالب است که گاهی شنیده می‌شود که خبرنگاران روزنامه‌ها و رسانه‌های مستقل هم اجازه حضور در نشست‌های خبری مقامات کشوری را پیدا نمی‌کنند.

در این صورت آن آزادی اطلاع‌رسانی که در ادعای مقامات ایرانی دیده می‌شود، کجاست؟

همین امروز برخی روزنامه‌نگاران دختر و پسر در زندان‌های کشورمان به سر می‌برند که عمل به وظایف‌شان، جرم‌انگاری و همکاری با بیگانگان تلقی شده است.

مقامات امنیتی و قضایی با نگارش و بیان داستان‌هایی عجیب و غیرقابل باور، این روزنامه نگاران را به آموزش دیدن در سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه و همکاری با این سرویس‌ها متهم و برای آنان کیفرخواست‌های شدید و مجازات‌های سنگین اقامه کرده‌اند.

روشن است که در مقابل این مجازات‌ها، شهروندان هیچ دفاعی نداشته و به جز فرار از کشور، هیچ راهی برای عدم تحمل این مجازات ها ندارند.

نمونه این موارد در مورد روزنامه نگاران روزنامه‌های شرق و هم میهن وجود دارد که هرچند مدیران مسئول این نشریات تصریح کرده‌اند که تهیه گزارش درگذشت خانم امینی از سوی این روزنامه نگاران به دستور و خواست روزنامه صورت گرفته، اما قوه قضائیه اعلام می‌کند که محاکمه و کیفرخواست آنان هیچ ربطی به ماجرای درگذشت مهسا امینی ندارد.

واقعا معلوم نیست اگر حادثه درگذشت مهسا امینی اتفاق نمی‌افتاد آیا باز هم این روزنامه‌نگاران به همین اتهامات عجیب، بازداشت و محاکمه می‌شدند؟

به هر حال سالروز خبرنگار برای روزنامه‌نگاران به نسبت گرایش و هواداری آنان از حکومت دارای معانی مختلفی است؛ همان قدر که این روز برای روزنامه حامی و تحت فرمان حکومت، روزی شیرین و پر از دریافت تبریک و هدیه محسوب می شود، برای روزنامه‌نگاران مستقل که از کمک‌های حکومتی و دولتی بهره‌ای ندارند و در عوض گاهی به خاطر انجام وظایف شغلی‌شان مورد غضب قرار می‌گیرند، روزی برای یادآوری روزهای سخت در سال گذشته محسوب می‌شود.

روزهایی که برای انجام وظیفه مقدس آگاه‌سازی انسان‌ها و انتشار اخبار دقیق و شفاف سختی‌هایی تحمل شده که شاید تحمل آن برای همه امکان‌پذیر نباشد.