«زمزمه گلاکن» هشدار علیه سدسازی در ۵۰ سال قبل

شاید هیچ انیمیشنی شبیه «زمزمه گلاکن» که از کتابی به همین نام نوشته «کارول کندال» ساخته شده است، تصاویری آشنا برای ما نداشته باشد

اخبار سبز کشاورزی ؛ در این سال‌ها که به نظر می‌رسد دولت‌ها سعی دارند با سرعتی زیاد احداث سدها را تکمیل کنند تا شاید بتواند اوضاع آبی را سروسامان دهد، شاید هیچ انیمیشنی شبیه «زمزمه گلاکن» که از کتابی به همین نام نوشته «کارول کندال» ساخته شده است، تصاویری آشنا برای ما نداشته باشد.

زمزمه گلاکن داستان دره «مینیپین‌های» آدم کوچولو است که آب آن را فراگرفته و پنج شخصیت داستان سعی می‌کنند سدی را که جلوی رودخانه را بسته، از میان بردارند.

در ایران نسخه‌ای از این داستان در تلویزیون به نمایش درآمد که گوینده آن «غلامعلی افشاریه» بود. ویژگی اصلی این انیمیشن، ایجاد حس بهت، حیرت و وحشت با استفاده از ترکیب موسیقی رازآمیز با تصاویر رمزآلود است. این انیمیشن در سال ۱۹۸۰ میلادی در بریتانیا ساخته شد.

خلاصه داستان

کارتون زمزمه گلاکن داستان چند شخصیت بود که با یکدیگر در یک دهکده زندگی می‌کردند. یکی از آنها «اسکرامبل» همیشه بوی ماهی می‌داد. دیگر «گلاکن» بود که مسئول ناقوس دهکده بود و ناقوس‌های کوچک و بزرگ در خانه‌اش یعنی برج ناقوس داشت.

روزی مسیر رودخانه بسته می‌شود و سیل مهیبی به راه می‌افتد. قهرمانان داستان برای جلوگیری از رخداد فاجعه تصمیم می‌گیرند تا در قالب یک گروه پنج‌نفره و براساس یک نقشه باستانی حرکت کنند تا بلکه ناقوس جادویی را پیدا کنند و با نواختن آن دهکده را به حالت اول برگردانند اما در طول مسیر با واقعیت‌های دیگری روبه‌رو‌ می‌شوند.

قهرمانان داستان می‌بینند که این آب به خاطر سدی است که آدم‌بزرگ‌ها ساختند، اما تمام تلاششان را می‌کنند و با سختی سد را خراب و ناقوس را در غاری در دل کوه پیدا می‌کنند و به دهکده برمی‌گردند.

این انیمیشن که در ۱۲ قسمت ساخته شده است و از شبکه اول سیما پخش شد، موسیقی زیبا و ژانر وحشت جالبی دارد که برای مخاطبان کودک و نوجوان لحظات نوستالژیکی را ایجاد می‌کند.

شاید زمزمه گلاکن نخستین تصویر انیمیشنی از قطع گسترده درختان برای سدسازی و نمایش اثرات سدسازی‌های بی‌ضابطه بر زندگی جامعه محلی باشد.

پس از آن اما انیمیشن‌های دیگری دستکاری بیش از اندازه طبیعت و اثرات سوء آن را تصویر کردند که بسیاری از آنها در ایران، از طریق تلویزیون یا شبکه پخش خانگی به نمایش درآمده است.

با‌این‌حال گرچه این آثار برای تربیت نسلی آگاه به مسائل محیط زیستی ساخته می‌شود، اما به نظر می‌رسد پخش آنها در ایران چندان موفق نبوده است.