جشن‌ها و مراسم آیینی را پاس بداریم

اخبار سبز کشاورزی؛ جشن‌ها و آیین‌های سنتی و ملی کشورها، از قرن‌ها پیش در نزد اقوام مختلف ایرانی دارای عزت و شکوه خاصی بوده و هست و هر یک از استان‌های کشور بنابر رسم‌ها و آیین‌های خاص خودشان این مراسم را به‌جای می‌آورند.

در کردستان مراسم نوروزخانی با جمعیت کثیر در شهرستان‌های مختلف استان برگزار می‌گردد، در شمال کشور با رقص‌ها، لباس‌های رنگارنگ و زیبا و با تجمعات دلپذیرشان رنگ و بوی بهاری به این مراسم می‌دهند.

در استان لرستان هم به همین گونه به استقبال بهار و نوروز می‌روند یا در استان کهگیلویه و بویراحمد و در نقاط دیگر ایران که هر کدام نماد هویت ایرانی و آیین‌های ریشه‌دار و زیبای کشور است.

چند سالی است که این مراسم با شکوه و نظم خاصی در استان‌های کشور برگزار می‌گردد که البته با حرف و حدیث‌هایی از جانب استانداران و سازمان‌های امر به معروف و نهی از منکر مواجه شده است و تا حد برخورد با افراد هم پیش رفته است.

اما در سال‌جاری و در آستانه نوروز اطلاعیه‌هایی از طرف سازمان‌های مربوطه مبنی‌بر ممنوعیت برپایی چنین جشن‌هایی صادر گردید که واقعا جای تعجب دارد.

در بسیاری از کشورهای فارسی زبان، ازجمله تاجیکستان شاهد این جشن‌ها و آیین‌های اصیل فارسی و نوروز هستیم که از طرف دولت نیز حمایت می‌شود.

معلوم نیست که چرا سازمان‌های دولتی ما با این موارد مخالف هستند و به نوعی ترس از برپایی آن دارند. در جای‌جای این سرزمین اقوام، لهجه‌ها، لباس‌ها و مراسم زیبایی وجود دارد که در کمتر کشوری با این تنوع اقلیمی و آیین وجود دارد و به‌جای آنکه دستگاه‌های نظارتی و امنیتی از برگزاری این مراسم حفاظت کرده و حمایت کنند سعی دربر هم زدن آن و ممنوعیت آن دارند.

جامعه امروز با انواع مشکلات اقتصادی، فرهنگی و سیاسی رو‌به‌روست و شادی از ملزمات آحاد جامعه است. یادمان باشد که متاسفانه مردم ایران یکی از افسرده‌ترین مردم جهان محسوب می‌شوند که البته دلایل آن واضح و روشن است که جای بررسی آن نیست.

بنابراین وجود چنین جشن‌ها و مراسمی حتی برای چند روزی می‌تواند مردم  را شاد کند، به‌خصوص در این چند سال اخیر مردم آماج بسیاری از تلخکامی‌های گوناگون قرار گرفته‌اند و حالا که در آستانه عید نوروز قرار داریم می‌بایست فرصت شاد بودن را به آنان بدهیم.

کشورهای اسلامی منطقه برای اعیاد مذهبی خود بسیاری از کنسرت‌ها و جشن‌های چندین میلیون دلاری برگزار می‌کنند یا مثلا برای آغاز ماه رمضان در خیلی از کشورهای اسلامی می‌بینیم که چه بودجه‌ها و امکاناتی صرف می‌گردد.

دولت به‌جای بگیر و ببند و تهدید افراد جامعه، مردم را در برپایی این آیین‌ها که ریشه در هویت ایرانی دارد، آزاد بگذارند که مسلما هیچ خطری و گزندی ندارد و به جای اتهاماتی از قبیل گروه‌های معاند یا برپایی مراسم مختلط یا این قبیل کلمات یک نگرش ملی به این جشن‌ها و آیین‌های ملی داشته باشند.