توئیت مشاور رهبری درباره تحولات جامعه ایران: تغییرات ملموس در راه است؟
تحلیل توئیت مهم علیاکبر ولایتی، درباره ضرورت تحول در حکمرانی و انطباق با شرایط نوین جامعه. بررسی چالشهای گسست نسلی، مطالبات جوانان و راهحلها

توئیت اخیر علیاکبر ولایتی، مشاور رهبر انقلاب، بار دیگر بحث تحول در ساختار حکمرانی و ضرورت هماهنگی با خواستههای نسل جدید را داغ کرده است. او صراحتاً اعلام کرد: «شیوههای منقضیشده دیگر پاسخگوی جامعه پس از جنگ نخواهد بود.»
اخبار سبز کشاورزی؛ این جمله، نه یک هشدار، که اعترافی از درون حاکمیت به نیاز مبرم به تغییر است. اما سوال اصلی اینجاست: آیا این بار تغییر واقعی خواهد بود یا صرفاً شعار؟
تحول یا تکرار نسخههای قدیمی؟
ولایتی در توئیت خود بر «ملموس بودن تغییر برای مردم» تأکید کرد؛ مفهومی که سالهاست در حرفها مطرح میشود، اما در عمل کمتر دیده شده است.
«مردم خود را اثبات کردند و اکنون نوبت مسئولین است.»
اما تجربه نشان داده وعدههای تحول فرهنگی اغلب به «نوسازی ظاهری سیاستهای قدیمی» تقلیل یافتهاند. تحول واقعی نیازمند تغییر در ساختارها، رویکردها و شیوههای تصمیمگیری است، نه صرفاً تعویض مدیران.
نسل جدید، مطالبات جدید
بیش از ۶۰ درصد جمعیت ایران زیر ۳۵ سال سن دارند؛ نسلی که با فضای دیجیتال بزرگ شده و سبک زندگیاش با دهههای گذشته تفاوت بنیادین دارد. اما آیا حاکمیت حاضر است به این تفاوتها احترام بگذارد؟
مهمترین خواستههای نسل جوان:
پذیرش سبک زندگی مردم (تنوع در پوشش، فرهنگ، و شیوه زیست)
دسترسی آزاد به اینترنت (رفع فیلترینگ و اینترنت طبقاتی)
آزادی بیان در رسانهها (خروج از فضای تکصدایی)
تغییر مدیریت صداوسیما (جذابیتزدایی از رسانه رسمی)
برابری حقوقی و اقتصادی (عدالت در فرصتها و مبارزه با فساد)
انسجام ملی؛ شرط بقای نظام
عزتالله ضرغامی، چهره رسانهای اصولگرا، نیز اخیراً هشدار داد: «بعضی مسئولان بلد نیستند با مردم حرف بزنند!»
این سخن نشان میدهد گسست نسلی به یک بحران جدی تبدیل شده است. نسلی که با ذهنیت امنیتی و تکصدا تربیت شده، امروز با جوانانی روبهروست که چندصدایی و تنوع را حق مسلم خود میدانند.
چرا انسجام ملی در خطر است؟
فساد ساختاری (طبق گفته فرشاد مومنی: «فساد، بزرگترین تهدید انسجام ملی است.»)
سیاستهای دستوری (مثل گشت ارشاد که نتیجه معکوس داشته)
تبعیض در حقوق (نابرابری در قوانین خانواده، ارث، و دیه)
آینده ایران؛ تغییر یا بنبست؟
تحلیلگران معتقدند جامعه امروز ایران خواهان یک تحول ملموس است:
• جامعهای باز و چندصدایی
• حکمرانی پاسخگو و شفاف
• اقتصاد عادلانه و رفاه محور
سوال اصلی اینجاست: آیا حاکمیت حاضر است به این خواستهها پاسخ دهد، یا همچنان به سیاستهای گذشته ادامه خواهد داد؟