​رابطه مصرف آب و گوشت آوری مرغ

اخبار سبز کشاورزی؛ مصرف آب و غذا در مرغداری‌ها، دو عامل به هم پیوسته است، چرا که این پرندگان در صورت نداشتن غذای کافی، آب کمتری می‌نوشند و چنانچه آب کافی یا مناسب در دسترس نداشته باشند، طبیعتا غذای کمتری می خورند که چنین روندی به بازدهی نهایی پرورش آسیب وارد می کند.

آب نقشی حیاتی در عملکردهای بدنی پرندگان دارد، چنانکه آب ماده اولیه خون، لنف، مخاط دستگاه گوارش و چرخه گوارش است. بنابراین، مرغداران مسئول تهیه غذا و آب کافی و با کیفیت وعواملی که امکان دارد این دو فاکتور را تحت اثیر قرار دهند، هستند.

مصرف آب

مرغ‌ها نیازمند غذاهای پرانرژی و آب کافی در جیره غذایی خود هستند. این موضوع در ابتدا بستگی به میزان آب بدن موجود در مرغ‌ها دارد. همچنین نوع پروتئین‌های مصرف شده تاثیر بسیار زیادی بر میزان مصرف آب توسط مرغ‌ها دارد. منابع پروتئینی از قبیل سویا، پودر گوشت و استخوان در مقایسه با سایر مواد آب بیشتری مصرف می‌کنند. غذاهای دارای فیبر زیاد نیز مصرف آب را بالا می برند و از آنجائی که میزان فیبر بالا باعث دفع بیشتری می شود، آب بیشتری توسط مرغ‌ها مصرف می گردد.

بهره‌وری آب و غذا

با اکسیژنه کردن آب، میزان متابولیسم مواد در مرغ‌ها تا 32 درصد افزایش می یابد و به این ترتیب میزان لاشه با وزن بیشتر و زمان کمتر به دست می آید.

تامین آب کافی

در صورت وجود مرغ به تعداد بیش از ظرفیت واقعی، این موضوع بر بهره وری و بازده درست اثر منفی می گذارد و به هضم غذا، جمعیت باکتری‌های دستگاه گوارش پرنده‌ها و عملکرد آن آسیب وارد می‌کند. برای کنترل این اثرات می توان از اسیدهای ارگانیک مانند اسید استیک، آمونیوم فورمات و استات مس به همراه آب استفاده کرده و درصدهای توصیه شده توسط کارشناس تغذیه را به آب اضافه نمود.

افزودن این اسیدها موجب بهبود 4/4 درصد رشد پرندگان و 4 درصدی در ضریب تبدیل مواد غذایی می شود، چرا که باعث کاهش PH در سیستم گوارشی پرنده ها می‌گردد.

معلوم شده که افزودن اسیدهای ارگانیک، به بهبود مقاومت پرنده ها در برابر کوکسیدوز و سالمونلا منجر شده و ساختار ایمنی مرغ‌ها را در شرایط جمعیت بالا در سالن ارتقا می بخشد.

رابطه دارو و آب

هنگامی که سعی در کنترل بهتر بیماری مرغ ها می‌شود، ترجیحا داروهای مصرفی در مقایسه با اختلاط با موادغذایی، به آب اضافه می شوند. این کار به اطمینان از معالجه سریع و آسان و نیز مصرف کافی دارو توسط مرغ‌ها، می انجامد. مرغ‌های بیمار معمولا در چنین شرایطی غذا خوردن را متوقف کرده اما به نوشیدن آب ادامه می دهند که همین عادت باعث بهبود سریع‌تر آنها می‌شود.

مصرف آب توسط مرغ ها بستگی به رطوبت موجود در غذای آن‌ها دارد. این نکته در زمانی که مواد دارویی به آب اضافه می شود، اهمیت خاصی دارد. در صورت وجود رطوبت زیاد در موادغذایی، که به ندرت اتفاق می افتد، مقدار داروی مصرفی کاهش می یابد که در این صورت باید مقدار دوز دارو تغییر داده شود تا پرنده‌ها در حد استاندارد آن را دریافت کنند.

نمکی بودن آب

وجود نمک زیاد در آب مصرفی مرغ‌ها موجب آسیب زدن به روند غذا خوردن پرنده‌ها می‌شود.

آب شور باعث مشکلات بسیاری از قبیل ضعف، کاهش نظم تنفس، تجمع آب در حفره‌های بدنی و تاخیر در تخم‌گذاری در مرغ‌های تخمگذار می‌شود. حدنهایی وجود نمک در آب مصرفی مرغ‌‌ها در حدود 8/2 گرم در یک لیتر آب است. این مقدار به ویژه در مرغداری‌هایی که آب مورد نیاز آن‌ها از چاه‌های حفر شده در آن‌ها تامین می شود، اهمیت دارد. در بسیاری از چنین مرغداری‌هایی، آب مورد نیاز آن‌ها از اعماق 50 تا 60 متری به دست می آید که در صورت استخراج آب از اعماق بیشتر، آب نمک بیشتری خواهد داشت. اگر چه امکان دارد که چنین ویژگی‌ در نقاط مختلف متفاوت و  به عوامل زمین شناختی مرتبط باشد، اما الزاما باید برای به دست آوردن آب تمیز و سالم دقت کافی به عمل آورد.

سیستم‌های آبخوری

مشاهدات میدانی نشان داده که مرغ‌ها علاقه بیشتری به آبخوری‌های قطره‌ای نسبت به ظروف معمولی آبخوری دارند. علاوه بر آن، آبخوری‌های قطره‌ای نیازی به کارگر برای نظافت و ضدعفونی کردن در مقایسه با سایر سیستم‌ها ندارند. آبخوری‌های قطره‌ای به دلیل بسته بودن از نظر بهداشتی بسیار ایمن بوده و مشکلاتی چون انتشار بیماری توسط سایر سیستم‌ها را ندارند.

با وجود این مزایا، سیستم آبخوری قطره‌ای اشکالاتی چون هزینه اولیه بالا، تعمیر و نگهداری و تعویض قطعات و مدیریت صحیح نیز دارد.

رابطه مصرف آب با نور

نور طبیعی یا مصنوعی می تواند بر میزان مصرف آب موثر باشد و در دو نقطه اوج در اول و پایان روز، مصرف حداکثری دارد. با روشن و خاموش کردن چراغ‌ها، مرغ‌ها یاد می گیرند که چگونه باید غذا و آب بخورند، بنابراین هرگونه تغییر در برنامه روشنایی سالن در مقدار مصرف غذا و آب توسط مرغ‌ها، اثرگذار است.

حرارت مناسب آب

گرمای آب مصرفی مرغ‌ها باید بین 10 تا 15 درجه سانتی گراد باشد، اما برخی از مطالعات نشان داده که آب 25 درجه در کاهش مرگ و میر پرنده‌ها موثر است. گرمای آب بالای 30 درجه باعث کاهش مصرف آب و غذا شده و در بالای 44 درجه، مرغ‌ها از نوشیدن آب خودداری می کنند. با آب 8 درجه، استرس‌های آب گرم تقریبا از بین می روند و با خوردن غذای بیشتر، وزن گیری پرنده‌ها بالا می رود، بنابراین حرارت آب رابطه مستقیمی با مصرف غذای مرغ‌ها و سلامت آن‌ها دارد.