بازگشت مغولستان به ریشه های بومی خود برای حفاظت از کشورش

اخبار سبز کشاورزی؛ پاییز گذشته، دامدار مغولی، بازار لوسول، گروه کوچکی از بزرگان ما را از میان کوه‌های آلتای رهبری کرد. هنگامی که نور بعد از ظهر صخره های سنگی را غرق کرد، دنیایی پنهان از سنگ نگاره ها را نشان داد که بزکوهی، مارها، پرندگان، خورشیدها و ماه ها را نشان می داد.

همه به عنوان پیام رسان مورد احترام هستند و ما را به آسمان ها، زمین و عالم اموات وصل می کنند. زیبایی باستانی بیان اوندور یا «ارتفاعات غنی» مرا مسحور خود کرد. با این حال، ناراحتی ضعیفی در آن نشست. صحنه ناقص به نظر می رسید.

سپس بازار از سایه بیرون آمد. به نظر می‌رسید که نقش‌های پیچیده و درخشان روی پوست آبی تیره‌اش، یک ردای سنتی، آینه‌ای از نقش‌های حک شده در سنگ بود. در آن لحظه منبع بی قراری خود را فهمیدم: نبودن مردم در این مکان مقدس.

برخلاف دیدگاه غربی، که اغلب مردم را از مناظر برای حفاظت حذف می کند، سنت ما بر روابط با طبیعت تأکید دارد. وضعیت باوقار بازار و احترام عمیق او به این مکان، فلسفه حفاظت ما را تجسم می‌دهد: پیوند ناگسستنی پیوستن به انسان، طبیعت و فرهنگ.

این ارتباط همچنین در کار خستگی ناپذیر گروه‌های بومی که بیان اوندور (سیستم نویسه‌گردانی مغولی استفاده می‌شود) را به‌عنوان منطقه حفاظت‌شده جامعه تعیین کردند، مشهود است. به دلیل فداکاری آنها، این گنجینه ها تا حد زیادی دست نخورده باقی می مانند.

ریشه های بومی مغولستان

سه دهه پیش، پس از فروپاشی نظم سوسیالیستی، این کشور به ریشه‌های بومی خود بازگشت و طرحی پیشگام برای حفاظت از 30 درصد از سرزمین‌های خود اتخاذ کرد؛ مدت‌ها قبل از اینکه سازمان ملل هدف مشابه 30 در 30 را در سال 2022 تأیید کند.

در چند سال گذشته، مغولستان به طور چشمگیری مناطق حفاظت شده خود را گسترش داده است؛ در حال حاضر حدود 21 درصد از زمین را پوشش می دهد و آن را در بین رهبران حفاظت از محیط زیست جهان قرار داده است.

نیروهای جهانی‌سازی مغولستان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، که تفاوتی با سایر کشورها ندارد و با چالش‌های زیست‌محیطی هولناکی مانند استخراج معادن، چرای بی‌رویه و از بین رفتن زیستگاه مواجه است. با این حال، مغولستان دارایی قدرتمندی است. مغولستان با پذیرفتن ارزش‌های سنتی متقابل، ارتباط معنوی و احترام به تمام زندگی، ارزش‌های مشترک بومیان در سراسر جهان می‌تواند الگو باشد.

اشک پلنگ برفی

بازار، میزبان و راهنما در شورای بزرگان اتحادیه جهانی تمرین‌کنندگان معنوی بومی، یک اتحاد متشکل از دارندگان دانش سنتی که با هم برای محافظت از زمین همکاری می‌کنند، جایگاهی محترم دارد. گروه کوچکی از اعضای WUISP، عازم زیارت سرزمین پلنگ برفی بودند و در کوه‌های نفس‌گیر، برای مراسمی گرد هم آمدند تا بالاترین افتخار WUISP را تقدیم کنند.

امسال، بزرگان مجسمه‌ای از یشم را انتخاب کردند که آن را «اشک پلنگ برفی» نامگذاری کرده‌ اند تا قدردانی جمعی از رادنی جکسون، متخصص پلنگ برفی در حال انقراض و اکوسیستم‌های آن را نشان دهد که بیش از 40 سال از زندگی خود را وقف کرده است. 

بویانبادراخ اردنتسگت؛ به اختصار بویا، مراسم را رهبری می کرد و به عنوان میانجی بین انسان ها، ارواح و طبیعت عمل می کرد. اگرچه انسان شناسان برای تعریف این پدیده از "شامان" (کلمه ای با منشأ تونگوسی) استفاده می کنند، اما در فرهنگ مغولی، سیستم اعتقادی سنتی Boo murgel نامیده می شود که شامل ارتباط با ارواح، طبیعت و اجداد برای راهنمایی و شفا است.

مغول ها آسمان آبی ابدی را به عنوان بالاترین خدای خود و مادر زمین را به عنوان منبع حیات می پرستند. علیرغم تأثیرات بودیسم، سایر ادیان و الحاد، بو مورگل بخشی جدایی ناپذیر از هویت مغولی، به ویژه در جوامع عشایری است.