اهمیت کودهای پتاسه+اینفوگرافی

اخبار سبز کشاورزی؛ پتاسیم به اشکال مواد معدنی و نمک‌ها وجود دارد و کودهای دارای پتاسیم به‌صورت کلرات پتاسیم(KCL)، سولفات پتاسیم(K2SO4)، سولفات دوگانه پتاسیم و منیزیم (K2SO4,2Mgso4) و نیترات پتاسیم(KNO3) در اختیار مصرف‌کنندگان قرار داده می‌شود.

اهمیت پتاسیم در گیاهان

عنصر مفید غذایی پتاسیم در تولید محصولات گیاهی جایگاه خاصی دارد و در نقش یک رابط بین گیاه، خاک، هوا و آب عمل می‌کند، ضمن آن که موجب فعال شدن آنزیم‌ها، کمک به حرکت کربن گرفته شده از بیوماس و کمک به تولید محصول غلات، میوه‌ها و فیبرها می‌کند. ناکافی بودن مقدار پتاسیم باعث آسیب‌پذیری گیاه از استرس‌هایی نظیر کمبود آب، حمله آفات و پاتوژن‌های بیماری‌زا می‌گردد.

علائم کمبود پتاس

به طور کلی، کمبود پتاس می‌تواند رشد عمومی و تولید محصول را در گیاهان تحت‌تاثیر قرار دهد وآموختن علائم کمبود پتاس به کشاورزان کمک می‌کند تا روش‌های صحیح برای رفع این مشکل را پیدا کنند. از آن جائی‌که پتاسیم می‌تواند به آسانی در گیاه جابه‌جا شود، اولین علائم کمبود پتاسیم معمولا در برگ‌های پائینی دیده می‌شود.

علائم عمومی کمبود پتاس در گیاهان شامل لکه‌های زرد یا قهوه‌ای سوختگی در کناره‌های برگ‌ها و سپس گسترش آن‌ها در تمام سطح برگ و در شرایط کمبود شدید امکان دارد که برگ‌ها به طور کامل نکروزه شده و کنده شوند. از سایر مشکلات کمبود این عنصر می‌توان به کاهش توسعه سیستم‌ ریشه‌ای و تولید ساقه‌های فرعی اشاره کرد.

گردش پتاسیم درخاک

در تصویر اینفوگرافیک، سه حالت اثرگذاری پتاسیم بر گردش آن در خاک نشان می‌دهد که شامل: افزودن به خاک، کم شدن از خاک و عناصر خاک است.

پتاسیم نایاب

تقریبا 90 تا 98 درصد از کل پتاسیم موجود در خاک به شکل معدنی بوده که به‌تدریج و آهسته تجزیه شده و آزاد می‌شود. این روند آهسته موجب می‌شود که مقادیر اندک و ناکافی از پتاسیم قابل استفاده در گیاهان به‌وجود آید. مشکل بعدی آن است که این میزان اندک از پتاسیم توسط ذرات رس به دام افتاده و در خاک تثبیت و گیاهان از جذب آن محروم می‌شوند.

امکان دارد که در فصول رشد گیاهان مقداری از این پتاسیم آزاد شود، اما به هر حال گیاهان نیازمند پتاسیم کافی برای رشد خود هستند. میزان پتاسیم به نوع خاک و مقدار رس آن بستگی دارد.

پتاسیم قابل برداشت

پتاسیم قابل برداشت برای رشد گیاهان در واقع پتاسیم موجود در محلول خاک است که قابلیت مبادله و جابه‌جایی دارد و گیاهان این نوع پتاسیم را می‌توانند جذب نمایند. زمانی که این نوع از پتاسیم در خاک کاهش یابد، پتاسیم قابل آزاد شدن کافی در خاک رها می‌شود.

تکنیک‌های آزمایشگاهی می‌توانند میزان پتاسیم موجود در خاک را اندازه‌گیری و در صورت توصیه به افزودن پتاسیم باید مقدار پتاسیم لازم به خاک را اضافه کرد.

جذب و دفع پتاسیم

چند عامل موجب جذب پتاسیم می‌شود که شامل: رطوبت و حرارت خاک، مقدار اکسیژن و روش‌های خاک‌ورزی و آماده‌سازی خاک و معمولا گیاهان بیشترین میزان پتاسیم را در آغاز دوره رشد جذب می‌کنند. تحقیقات نشان داده که یک کشت ذرت در حدود 90 درصد از پتاسیم مورد نیاز را در اوایل رشد جذب می‌کند.

جایگزینی پتاسیم در خاک

بسیاری از کودهای پتاسه قابل حل در آب هستند و شاخصه‌ها و اشکال نمکی دارند، به همین دلیل چنانچه بسیار نزدیک به بذر یا نشا قرار گیرند از جوانه زدن بذر و ریشه‌دهی نشاها به ویژه در اراضی شنی جلوگیری و گاه موجب مرگ آنها می‌شوند.

محصولاتی نظیر بادام زمینی، سویا و پنبه به این کود بسیار حساس هستند. بهترین محل قرار دادن پتاسیم به فاصله پنج سانتی‌متر دور از محل بذر است. قرار دادن ردیفی کودهای پتاسه بهتر از پخش کامل آن در سراسر مزرعه است.

تعادل در عناصر غذایی

برای عملکرد بهتر پتاسیم باید سایر عناصر غذایی نیز در خاک وجود داشته باشند. مقدار زیاد پتاسیم امکان دارد باعث کاهش جذب منیزیوم به‌ویژه در خاک‌های فقیر گردد. منیزیوم زیاد نیز می‌تواند موجب همین مشکل برای پتاسیم گردد. بنابراین باید به جدول عناصر موجود در خاک توجه نمود.