مصائب سیب‌زمینی‌کاران ادامه دارد
قصه تلخ و تکراری دور ریز سیب‌زمینی در لرستان+ ویدئو و تصاویر
دور ریز محصولات تولیدی کشاورزی قصه اسفبار و تلخ تلفات منابع آب و‌خاک و‌انرژی که همچنان ادامه دارد.
اخبار سبز کشاورزی؛ سیب‌زمینی ازجمله محصولات اساسی است که اغلب سفره‌ها حداقل در یکی از وعده‌های غذایی به نوعی آن را در خود جای می‌دهند، اما به‌دلیل عدم ساماندهی مناسب بازار این محصول بر زمین می‌ماند، قصه‌ای که آقای حاج صفدر اسکندری، کشاورز پیشرو روستای گنجه شهرستان ازنا، آن را در سال ۱۴۰۳ به تلخی تمام تجربه کرده و روایت می‌کند.
دور زیر 2000 هزار تن سیب‌زمینی
وی در شهریور ۱۴۰۳ بیش از ۲۰۰۰ تن سیب‌زمینی تولیدی خود را که در انبار نگهداری می‌نمود به علت نداشتن بازار خرید مجبور شده که با کامیون به خارج شهر منتقل نماید و آن را مدفون کند.
هر سال هم‌زمان با برداشت، خبرهای سیب‌زمینی و میزان قیمت و تعداد مشتریان خریدار این محصول در صدر صحبت‌های محفلی و خانوادگی بسیاری از سیب‌زمینی‌کاران کشور قرار می‌گیرد. دغدغه اینکه دسترنج کشاورزان به قیمت عادلانه و مناسبی به فروش برسد.
سیب‌زمینی دومین محصول پرمصرف و استراتژیک کشاورزی
آن‌طور که کارشناسان اعلام کرده‌اند بعد از گندم، سیب‌زمینی دومین محصول پرمصرف و استراتژیک کشاورزی محسوب می‌شود.
این را هم باید اضافه کنیم که مهم‌ترین کشورها که از نظر صادرات سیب‌زمینی در جهان رتبه بالایی دارند هلند، آمریکا و بلغارستان هستند، اما کارشناسان معتقدند ایران مرغوب‌ترین سیب‌زمینی را پرورش می دهد.
سیب زمینی دارای بیشترین میزان ضایعات در بین محصولات کشاورزی
با وجود اینکه ایران مرغوب ترین سیب زمینی را پرورش می‌دهد، اما براساس اعلام سازمان‌های مربوطه، سیب زمینی اولین محصول کشاورزی است که بیشترین میزان ضایعات را به خود اختصاص داده است.
برای ضایعات محصولات کشاورزی شاید آمار دقیقی وجود نداشته باشد، اما گزارش‌هایی که از سوی وزارت جهاد کشاورزی، سازمان برنامه و بودجه و مرکز آمار اعلام شده، میزان ضایعات محصولات کشاورزی برای سبزیجات و صیفی‌جات بین ۲۵ تا ۳۵ درصد است که بسته به نوع محصول کشاورزی این اعداد و آمار متغیر است، به عنوان مثال برای سیب زمینی حدود ۲۵ درصد اعلام شده، اما آمار دقیقی نیست.
چاره کار چیست؟
این حجم سیب‌زمینی که ضایع می‌شود باعث می‌شود سرمایه ریالی، نیروی انسانی و وقت و زمان از برود، همچنین منابع آب و خاکی که هزینه و صرف شده نیز از دست می‌رود؛ اما چاره کار چیست؟
این میزان سیب‌زمینی باید به بازارهای دیگر شهرستان‌ها و استان‌های کشور یا خارج از کشور ارسال شود. همچنین می‌توان با کمک‌های دولتی مبادرت به ایجاد سردخانه‌های نگهداری یا کارگاه‌های فرآوری صنایع تبدیلی سیب‌زمینی نمود تا در این محصول ارزش افزوده ایجاد شده و کشاورز دچار خسران نشود.
مسئولان نه برای کشاورز، بلکه برای حفظ منابع پایه آب و خاک، انرژی و محیط زیست از خواب غفلت بیدار شوند؛ چراکه در حال حاضر هیچ ابزاری برای ساماندهی این محصول وجود ندارد و کشاورز رها شده است؛ هر کس به هر اندازه که بخواهد، می‌کارد و منابع را نابود می‌کند.
