عربستان صادرکننده گندم؟ نقدی بر یک ادعا و چالش‌های خودکفایی در ایران
آیا عربستان واقعا صادرکننده گندم است؟ نقدی صریح بر این ادعا و بررسی چالش‌های خودکفایی گندم ایران در مواجهه با کم‌آبی.
وقتی عربستان صادرکننده گندم باشد؛ چرا ما نه!؟ این جمله‌ای است که اخیراً از سوی یکی از آقازاده‌ها که از ابتدای تشکیل وزارت جهاد سازندگی همزمان با تحصیل، مراتب اداری‌اش را نیز در ستاد وزارت و از جمله دفتر نماینده رهبری طی نموده است و با ۱/۶ درصد آراء مردم تهران به مجلس راه یافته، مطرح شده است.
به گزارش اخبار سبز کشاورزی؛ او نه تنها عربستان را صادرکننده گندم دانسته، بلکه به نحوی مخالفین خودکفایی (به‌خاطر کم‌آبی) را مورد سرزنش قرار داده است!؟ او مجدداً با اتکاء به شعار پوپولیستی "ما می‌توانیم" وعده تولید ۳۰۰ میلیون تن محصول کشاورزی در کشور را داده است!
واقعیت صادرات گندم عربستان؛ آمارهای چه می‌گویند؟
علیرغم اینکه دکتر فاضلی، استاد برجسته دانشگاه بهشتی، پاسخی علمی و در خور به ایشان داده (که با جستجوی "ادعای عجیب یک نماینده مجلس، فاضلی، ۵ اردیبهشت ۰۴" در رسانه‌های مجازی و حقیقی قابل دسترسی است)، اما برای توضیح بیشتر موضوع، اضافه می‌کنم که بر اساس آمارهای سال ۲۰۲۲ سازمان فائو (FAO)، نیاز گندم عربستان ۴/۶ میلیون تن و تولید خودش حداکثر ۱/۵ میلیون تن می‌باشد! این آمار به وضوح نشان می‌دهد که ادعای عربستان صادرکننده گندم بودن، مبنای آماری دقیقی ندارد.
ریشه‌یابی یک "خبط"؛ چرا چنین ادعایی مطرح می‌شود؟
درباره چرایی ارتکاب این خبط از سوی این آقازاده دکترای کشاورزی، می‌توان چند دلیل را مطرح کرد:
۱. عاشق "ترین‌ها-اولین‌ها" بودن:
او عمدتاً در دولت‌هایی مقام داشته که مثل چپ‌های ارتدکس، عاشق "ترین‌ها-اولین‌ها" بوده و شکل مارپیچ را بر نوشتنش ترجیح می‌دهد!؟ این شاید نشان‌دهنده تمایل به ارائه آمارهای بزرگ و بی‌سابقه، حتی بدون در نظر گرفتن واقعیت‌های میدانی باشد.
۲. خلط امنیت غذایی با امنیت قضایی:
وقتی سخنگوی کمیسیون متبوعش، امنیت غذایی را با امنیت قضایی یکی می‌داند، نایب ایشان نیز به‌رغم داشتن مدرک دکترا چنین طرهاتی را مطرح می‌کند! این در هم آمیختن مفاهیم تخصصی نشان‌دهنده نگاه غیرکارشناسانه به مسائل پیچیده مانند امنیت غذایی است.
۳. جایگاه غیرتخصصی دفتر امور روحانیان:
دفتر امور روحانیان در وزارتخانه تخصصی جایگاهی نیست که در محافل علمی بر اعتبارش بیافزاید! این نکته، هرچند به طور مستقیم به ادعای عربستان صادرکننده گندم مربوط نیست، اما در ادامه به نقد ساختار و اولویت‌های وزارتخانه از دیدگاه نویسنده می‌پردازد.
دفتر امور روحانیان در وزارت جهاد کشاورزی؛ "سرجهیزه" بلاتکلیف
اینک که از روحانیان این مجموعه سخن به میان آمد، لازم می‌دانم نکاتی را در این خصوص یادآوری کنم:
این آقایان به‌نوعی "سرجهیزه" برای وزارت جهاد کشاورزی‌اند که از جهاد سازندگی، به این وزارت جدید منتقل شده‌اند! این در حالی‌ست که بر خلاف آن نهاد انقلابی (که در آن کلاس‌های عقیدتی-سیاسی! نیز برگزار می‌شد)، در وزارت کشاورزی؛ مثل سایر وزارتخانه‌های تکنوکرات، روحانی‌ای از سازمان تبلیغات برای اقامه نماز می‌آمد و حق‌القدمی می‌گرفت.
اما در جهاد، این آقایان برای نماز و امور مذکور استخدام شده بودند (هرچند از اوایل دهه ۷۰ کسانی به وکالت از آقایان وظایف محوله را انجام می‌دادند!؟) که با اجرای پروژه ادغام و به ویژه انتزاع بسیاری از وظایف از وزارت جدید، عملاً سالبه به انتفاع موضوع شد! اتفاقی که خود دوستان منصف نیز بدان معترف بودند!
حکایت سفر مشهد و مأموریت روحانیان
در سفر اخیری که مهندس حجتی، بنا به رسم مألوفش به مشهد آمده بود، بعد از افطار کمی حرف زدیم. ایشان درباره اعزام دامپزشکان برای خرید گوشت، نظراتی داشت! در این باره گفتمش: «آنها اقلاً حضورشان باعث اطمینان خاطر مردم می‌شود اما روحانیان (که از سراسر کشور به نوبت می‌روند و مع‌الاسف به بیزینسی تبدیل شده!؟) چه؟ کشورهای اسلامی دیگر، چرا این کار را نمی‌کنند و بالطبع تالی فاسدی هم ایجاد نمی‌شود!؟» با بی‌حوصلگی جوابم را داد که: «ما را با آنها کاری نیست!» این در حالی است که مأموریت ارزی و هزینه ایاب و ذهاب آنها با مجوز وزیر پرداخت می‌شود!
نتیجه‌گیری: خودکفایی گندم و گوشت؛ رؤیا یا واقعیت؟
در خاتمه ضمن اظهار تأسف از تداوم این وضع بلاتکلیف آقایان، خاطره‌ای را در همین زمینه تعریف می‌کنم: به اتفاق یکی از دوستان که سال‌ها مدیرکل دامپزشکی استانی بود، در حضور رئیس کل این آقایان بودیم! ایشان چنان با آب و تاب از کیفیت و ارزان بودن گوشت‌های وارداتی سخن می‌گفت که طاقت دوستم طاق شد و بعداً با ناراحتی به من گفت: "مادامی که بساط این‌ها برقرار باشد، خودکفایی گوشت در کشور، خواب و خیالی بیش نیست!"»
علی فریدونی، عضو هیأت علمی و بنیان‌گذار سازمان جهاد کشاورزی خراسان
