پایداری سرزمین در گرو کشاورزی حفاظتی
محمد اسماعیل اسدی، پژوهشگر بینالمللی کشاورزی حفاظتی، گفت: یک روش برای افزایش عملکرد محصولات در واحد سطح اراضی، کاربرد کودهای شیمیایی و مصنوعی است، اما درطی سالیان اخیر کاربرد بیش از حد کودهای شیمیایی در کشاورزی از جمله کودهای نیتروژنی، علاوه بر ایجاد مشکلات زیستمحیطی، سلامت محصولات غذایی و بهتبع آن سلامت انسانها را به خطر انداخته است.
اخبار سبز کشاورزی؛ اسدی، در گرگان گردهمایی شرکتهای دانشبنیان با شرکتهای تعاونی تولید استان گلستان که روز یکشنبه اول بهمن ماه برگزار شد، بیان داشت: به نظر میرسد تاکنون به صورت موثر از ظرفیت زیستی خاک استفاده نکردهایم، چون خاک را موجود غیرزنده پنداشتهایم؛ در صورتی که اعتقاد داریم که خاک یک موجود زنده است و سرشار از زندگی است زیر پای ما میلیاردها موجود زنده ریز و درشت زندگی میکنند که کارشان باروری و حاصلخیزی خاک است.
وی ادامه داد: با استفاده از نهادههای طبیعی ازجمله ظرفیت زیستی خاک، ضمن افزایش عملکرد محصولات زراعی، پایداری تولید و سلامت محیطزیست و خاک میتوان کیفیت محصولات تولیدی مزارع و باغها را نیز بهبود بخشید.
این پژوهشگر بینالمللی کشاورزی حفاظتی اظهار داشت: بنابراین کشاورزی پایدار بر پایه عدم دستکاری خاک با تکیه بر روشهای بیخاکورزی (No tillage) و مدیریت بقایا (Crop residues) و رعایت تناوب زراعی (Crop rotation) با هدف حذف یا تقلیل چشمگیر در مصرف نهادههای شیمیایی، یک راهحل مطلوب برای غلبه بر مشکلات زیست محیطی به شمار میآید.
اسدی ادامه داد: علاوهبر این، در کشاورزی پایدار با رعایت اصول اکولوژیک، میتواند ضمن ایجاد توازن در محیط زیست، کارآیی استفاده از منابع را افزایش داده و زمینه بهرهوری طولانی مدتتری را نیز برای انسان فراهم سازد.
وی گفت: از آن جایی که ایران در کمربند خشک و نیمهخشک جهان واقع شده است. بررسیها نشان میدهد در بیش از ۶۰ درصد از اراضی زیر کشت کشور، میزان کربن آلی خاک (Organic carbon) کمتر از یک درصد است.
این پژوهشگر بینالمللی کشاورزی حفاظتی افزود: با توجه به نقش مواد آلی در بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک، در صورت فقط یک درصد افزایش ماده آلی خاک که ما آن را هدیه طبیعت میدانیم میتوان ۱۵۰ هزار لیتر آب در هکتار ذخیره و استفاده نمود. این در حالی است که با مصرف روزافزون کودهای شیمیایی، خاکورزیهای متعدد و برگردان کردن خاک، سیستمهای کشت متراکم، عدم نگهداری بقایای گیاهی روی سطح خاک و سوزاندن آنها، سالانه از مقدار ماده آلی خاک به میزان قابلتوجهی کاسته شده و در نتیجه باعث کاهش قدرت باروری و حاصلخیزی خاک گردیده است.
پس بیایید تغییر رویه دهیم و روی به سوی کشاورزی حفاظتی به صورت بسته کامل بیاوریم و به پایداری سرزمین بیندیشم.