سیزده‌به‌در، جشن پایانی نوروز: عهدی دوباره با طبیعت در جنگلهای فسیل‌زنده هیرکانی+ ویدئو
سیزده به در جشن شکرگزاری است که توانستیم با شادی سال گذشته را پشت سر بگذاریم و خود را برای کار و زندگی در سال جدید پیش رو مهیا سازیم.
اخبار سبز کشاورزی؛ جشن پایان تعطیلات نوروزی که در سیزده فروردین هر ساله برپا می گردد و بدون تردید این جشن باشکوه و بی نظیر جشن ایرانیان و نوروزیان برای پاسداشت منزلت طبیعت و یادآوری پیوند انسان با طبیعت هم هست. سیزده به در جشن پایان جشن های نوروزی یعنی یلدا و سده و چهارشنبه سوری و نوروز است.
سیزده به در جشن شکرگزاری است که توانستیم با شادی سال گذشته را پشت سر بگذاریم و خود را برای کار و زندگی در سال جدید پیش رو مهیا سازیم. از این رو سیزده به در جشن آغازین تلاش و فعالیت در سال جدید هم می باشد.
در این روز خجسته مردم بار دیگر در دامن طبیعت عهد می بندند که خود را جزیی از طبیعت بدانند و‌نه حاکم آن. عهد می بندند که حافظ طبیعت باشند و به آن و‌به تمامی اجزای گیاهی و جانوری آن احترام بگذارند.
در سیزده بدر سال ۱۴۰۴ به دلیل جلوگیری از تردد وسایط نقلیه موتوری و آلوده کننده محیط زیست به پارک جنگلی هیرکانی النگدره گرگان که یکی از بزرگترین موزه های منابع طبیعی دنیا می باشد و در برگیرنده درخت انجیلی موسوم به فسیل زنده می باشد این پارک جنگلی انحصاری درون شهری کشور یکی از بهترین روزهای عمر پنجاه میلیون ساله خود را سپری نمود و شاهد نوای خوش پرندگان و جلوه گری درختان انحیلی و بلوط بلندمازو و توسکا و آزاد و گلهای زیبای پامچال و‌سیکلمن و جاری شدن آب در رودخانه این جنگل زیبا بود.
این پارک جنگلی زیبا که تا مرکز شهر گرگان مرکز استان گلستان فقط ۵ کیلومتر فاصله دارد از تنوع زیستی گونه های گیاهی و جانوری فوق العاده ای برخوردار است و بخش کوچکی از جنگلهای بزرگ شمال موسوم به جنگلهای هیرکانی می باشد که در سال ۲۰۱۹ به عنوان میراث طبیعی یونسکو به ثبت رسید. با عدم ورود خودرو و وسایل دودزا در این ماه فروردین که ماه زایش و زادآوری گیاهان و جانوران و‌پرندگان می باشد این جنگل نفس راحتی می کشد و همچنان مشغول خدمات رسانی به انسان‌ها می باشد.
یادمان باشد که هر نفسی که فرو‌می رود ممد حیات است و چون برآید مفرح ذات. جنگلها در حکم ششهای کره زمین هستند و ما باید برای بقای خود به آنها نهایت احترام را بگذاریم و از آسیب رساندن به آنها خود داری نماییم و همانطور که وارد آن میشویم بدون برجای گذاشتن ردی از آن خارج شویم.
چون این جنگلها نه شهرداری دارند و نه رفتگر ، پس ما باید مراقب باشیم که ضمن استفاده هیچگونه پسماندی از خود بر جای نگذاریم.
