روز جهانی کارگر و چالش‌های بی‌پایان معیشت کارگران ایرانی

یازدهم اردیبهشت ماه در تقویم جهانی، به نام روز جهانی کارگر نام‌گذاری شده است؛ روزی برای پاس‌داشت زحمات و نقش بی‌بدیل کارگران در پیشبرد اقتصاد و تولید.

اخبار سبز کشاورزی؛ در بسیاری از کشورهای دنیا، این روز با برگزاری مراسم و جشن‌های مختلف گرامی داشته می‌شود. اما در ایران، با وجود اینکه کارگران اصلی‌ترین سرمایه‌های انسانی و ستون فقرات تولید هستند، روز جهانی کارگر بیش از آنکه نماد جشن و افتخار باشد، یادآور انبوهی از مشکلات و چالش‌های معیشتی، شغلی و صنفی است که این قشر زحمتکش با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

روز جهانی کارگر؛ دغدغه‌های اصلی جامعه کارگری چیست؟

در آستانه روز جهانی کارگر، نگاه‌ها دوباره به سمت مشکلات عدیده کارگران ایران معطوف می‌شود. نبود امنیت شغلی، ضعف پوشش بیمه‌ای کافی، کمبود امکانات و ایمنی در محیط کار، و به ویژه پایین بودن شدید دستمزدها در مقایسه با نرخ تورم افسارگسیخته، از مهم‌ترین این چالش‌هاست.

کارگران قراردادی و موقت نیز با مشکلات مضاعفی روبرو هستند. فقدان سندیکاها و احزاب کارگری مستقل و قدرتمند برای پیگیری مطالبات، حلقه مشکلات این قشر را تنگ‌تر کرده است. این مسائل، معنای واقعی روز جهانی کارگر را برای بسیاری از کارگران ایرانی تحت‌الشعاع قرار داده است.

صدای مشکلات کارگران در مجلس؛ نگاه نمایندگان به روز جهانی کارگر

شرایط دشوار معیشتی و مشکلات کارگری، بازتاب‌هایی نیز در بین نمایندگان مجلس داشته است. ابراهیم عزیزی، رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس، با اشاره به تجمعات کارگری که هر روز در گوشه و کنار کشور شاهد آن هستیم، تاکید کرده است که باید برای حل ریشه‌ای این مشکلات تلاش کرد تا شاهد نارضایتی و تجمع این قشر زحمتکش نباشیم.

همچنین محمدرضا احمدی سنگر، نماینده مردم رشت، با توصیف کارگران به عنوان "افسران خستگی‌ناپذیر در جنگ اقتصادی"، توجه جدی و تلاش برای رفع مشکلات آنان را خواستار شده است. این اظهارات، اهمیت پرداختن به وضعیت کارگران را در ایام نزدیک به روز جهانی کارگر از سوی مسئولان نیز تایید می‌کند.

 دستمزد، خط فقر و فاصله نجومی در روز جهانی کارگر

شاید ملموس‌ترین و جدی‌ترین چالش برای کارگران، موضوع دستمزد و فاصله آن با هزینه‌های زندگی باشد. در نشستی که اخیراً برای تعیین دستمزد در وزارت کار برگزار شد، سمیه گلپور، رئیس هیئت مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران کشور، با اشاره به صراحت ماده ۴۱ قانون کار مبنی بر تعیین دستمزد بر اساس نرخ تورم و سبد معیشت، تاکید کرد که مطالبه اصلی جامعه کارگری، اجرای همین قانون است.

خانم گلپور با بیان مثال‌هایی تکان‌دهنده از سختی زندگی کارگران، اشاره کرد که برخی کارگران به جای درمان دندان، آن را می‌کشند و برای تامین پروتئین، به ناچار فقط تخم مرغ مصرف می‌کنند.

او همچنین به مشکل مسکن اشاره کرد و گفت با حق مسکن ناچیز تعیین شده، یک کارگر برای خرید خانه‌ای در پایین‌ترین نقطه تهران، باید ۱۵۰ سال قسط پرداخت کند! این واقعیت تلخ، تفاوت فاحش میان آرمان‌های روز جهانی کارگر و واقعیت معیشت کارگران را نشان می‌دهد. حتی راهکارهای موقتی نظیر بن کالا و کالابرگ نیز پس از دو دوره قطع شده و تامین بودجه آن مشخص نیست.

فراتر از شعار؛ روز جهانی کارگر نیازمند اقدام عملی

جامعه کارگری ایران که در سال‌های اخیر داغدار جان‌های بسیاری از همکاران خود در حوادث دلخراشی نظیر حوادث معدن یا فاجعه بندرعباس بوده است، خواسته‌ای جز یک زندگی عادی، توأم با رفاه نسبی، امنیت و کرامت انسانی ندارد. بر دولت، به خصوص وزارت کار و رفاه اجتماعی، فرض است که با بازنگری اساسی در قوانین و سیاست‌ها، در جهت رفع مشکلات عمیق این قشر محترم گام‌های جدی بردارند.

تنها با بهبود واقعی وضعیت معیشت، تامین امنیت شغلی و به رسمیت شناختن حقوق صنفی کارگران است که می‌توان امیدوار بود روز جهانی کارگر در ایران نیز از یک مناسبت تقویمی صرف، به روزی برای ارج‌گذاری واقعی و لمس بهبود در زندگی کارگران تبدیل شود.