حمایت یا تیشه به ریشه تولید زدن
چند روز پیش که به اتفاق خانواده به پارک قیطریه سری زدم. در این پارک غرفه‌های متعددی که البته عمدتا محصولات خوراکی بود بر پا گشته بود و این غرفه‌ها مشغول فروش و عرضه محصولات خود بودند.
اخبار سبز کشاورزی؛ در پارک قیطریه از یک غرفه‌دار محصولات غذایی درباره هزینه اجاره غرفه سوال کردم، او گفت: «روزی 5/ 2 میلیون تومان». به عبارتی این غرفه‌دار در یک بازه زمانی 20 روزه معادل 50 میلیون تومان پرداخت کرده است که البته با وجود شلوغی نسبتا زیاد پارک در روز تعطیل بود باز هم گله‌مند بود که با این میزان اجاره، فروش سودی ندارد و البته کم و بیش شرایط دیگر غرفه‌ها هم به همین منوال بود.
حال این سوال مطرح می‌شود که آیا شهرداری که متولی خدمات‌رسانی به آحاد شهروندان است، در کنار میلیاردها تومان اخذ مالیات، عوارض و دیگر موارد، باید از این تولیدکنندگان محلی شهرها و استان‌ها هم مبلغی به این گزافی دریافت کند و آنان را برای مشارکت در برپایی چنین بازارهایی در پارک زیر فشار قرار دهد.
آیا همچنان که شهرداری دغدغه ساخت مکان‌های فرهنگی و مسجد را در پارک‌ها دارد، نباید دغدغه معیشت و سامان‌دهی مالی این عزیزان زحمتکش را داشته باشد.
اقدامی که در بسیاری از کشورها تنها با گرفتن مبالغی اندک و دادن غرفه برای حمایت از این گونه کسب و کارها و عرضه محصول به مردم (قشر متوسط و پایین‌تر) انجام می‌شود تا به نوعی حمایت از مشاغل خانگی، محلی و بومی صورت گیرد.
متاسفانه در کشور ما سازما‌ن‌ها چه دولتی و چه خصوصی صرفا به فکر کسب درآمد به هر قیمتی هستند و این بار گرانی و تورم نه تنها بر دوش تولیدکننده که به‌طور مضاعف بر گردن مردم و مصرف‌کننده است.
بار دیگر لازم است یادآوری کنیم به جای ساخت مکان‌های فرهنگی ومذهبی رویکرد شهرداری‌ها به حمایت از بازارها تغییر کند تا شعار سال که «جهش تولید با مشارکت مردم» به معنای واقعی عملی گردد.
