آیا طرح لغو تغییر ساعت کشور، ارزش بررسی داشت؟!

مزرعه سبز : بالاخره وعده داده شده عملی شد و نمایندگان مجلس شورای اسلامی رأی به تغییر نکردن ساعت در ایران دادند.

یادداشت/ نادر کریمی جونی؛ کارشناس اقتصاد کشاورزی: تا پیش از این مصوبه و هم اکنون، در اول فروردین و اول مهرماه در ایران ساعات رسمی کشور یک ساعت به جلو و سپس به عقب کشیده می‌شد که به این ترتیب قابلیت بیشتری برای استفاده از نور خورشید فراهم می‌شود ؛ یعنی بهار و تابستان ساعت کاری یک ساعت زود از پاییز و زمستان آغاز می‌شود و مردم از این زمان و هنگام روز استفاده بهتر و بیشتری می‌توانند ببرند.

اما این دیدگاه مورد تأیید همه نیست و هر بار که محافظه‌کاران و سنت‌گرایان مذهبی در کشور به قدرت رسیده‌اند؛ یکی از اقداماتی که مورد توجه قرار داده‌اند، همین جلوگیری از تغییر ساعت بوده است.

همیشه در این باره صحبت می‌شده که چه لزومی دارد مردم سردرگم شوند و سوال کنند که آیا زمان ساعت جدید اعلام می‌شود و یا ساعت قدیم.

رفتار امروز مجلسی‌ها چنان است که نشان می‌دهد آنان به موضوع استفاده بیشتر از روشنایی طبیعی و نور خورشید کاملاً آگاه بوده و آن را قبول دارند؛ چنانکه در همین مصوبه به دولت اجازه دادند که در نقاط گرمسیر یک ساعت فعالیت‌های اداری را زودتر آغاز کند.

در صورتی که این طرح تصویب شده از تایید شورای نگهبان بگذرد، آنگاه به عنوان قانون لازم‌الاجرا است و از همین نوروز 1401 ساعت‌ها تغییر نمی‌کند.

در گذشته نیز هنگامی که محمود احمدی‌نژاد به ریاست جمهوری رسید، در نخستین اقدام تغییر ساعت در کشور را متوقف کرد و اگرچه در این باره پارلمان با دولت همراهی و موافقت نکرد؛ اما دولت براساس اختیارهای قانونی خود تغییر ساعت را متوقف کرد.

در این ماجرا، البته نمایندگان مجلس بیکار ننشستند و با تصویب طرحی که تایید شورای نگهبان را نیز اخذ کرد، رأی به دائمی شدن تغییر ساعت در ایران دادند. با تصویب طرح امروز در واقع نمایندگان مجلس طرح پیشین خود را که حدود 15 سال پیش تصویب کرده بودند، ملغی نمودند.

فارغ از اینکه استدلال موافقان و مخالفان طرح تصویب شده درست یا نادرست است و انگیزه موافقان طرح چه بوده، این پرسش مطرح است که طرح عدم تغییر ساعت در ایران قرار است کدام مشکل را از شهروندان ایرانی رفع کند؟

آیا این استدلال که تغییر ساعت در اول فروردین و آخر شهریور باعث سردرگمی مردم می‌شود، فی‌نفسه برای توقف تغییر ساعت کافی است؟

آیا مخالفت با تغییر ساعت در ایران از آن رو نیست که این طرح را اصولاً اروپایی‌ها عملیاتی کرده و در زمان حکومت پهلوی نیز در ایران اجرا می‌شده است؟

آیا نیت اصلی نمایندگان عموماً اصولگرا و دلواپس مجلس شورای اسلامی از توقف اجرای طرح تغییر ساعت در ایران، مقابله با آنچه سبک زندگی غربی و ترویج آن در ایران می‌نامند نیست؟

اگر هدف نمایندگان از لغو مصوبه سال 1384 خودشان، هدفی غیر از مقابله با آنچه برطرف کردن سبک زندگی وارداتی می‌خوانند را دنبال کرده‌اند؛ چرا دیروز و در صحن علنی مجلس هیچ یک از نمایندگان موافق طرح استدلال قوی و قابل راستی‌آزمایی در تأیید این طرح بیان نکردند؟

آیا این نمایندگان موافق ادعا کنند که شهروندان ایرانی به نزد ایشان (نمایندگان) آمده و گفته‌اند که به واسطه اجرای تغییر ساعت استرس و فشار روانی زیادی به ما (ایرانیان) وارد می‌‌شود به مزاح شبیه نیست؟

آیا فراوانی موافقان و مخالفان تغییر ساعت در ایران بررسی شده و براساس آن تصمیم گرفته شده است؟ یا وقتی چند نفر به هر یک از نمایندگان مراجعه کنند و تقاضایی را اعلام کنند، نمایندگان بلافاصله براساس آن تقاضا طرح قانونی تهیه می‌کنند و به تصویب می‌رسانند؟

جالب است که نمایندگان نمی‌گویند مراجعه‌کنندگان برای لغو تغییر ساعت چند نفر بوده‌اند و چه قشری را نمایندگی می‌کردند.

البته موضوع مهم تغییر یا عدم تغییر ساعت کشور نیست؛ چراکه ممکن است در دوره‌های بعدی مجلس عده‌ای دیگر بیایند و رأی به تغییر ساعت کشور بدهند.

مسأله مهم آن است که آیا بررسی و تصویب این طرح به اندازه‌ای که فرصت نمایندگان را گرفت و زحمتی که برای بررسی و نگارش آن هزینه شد، آیا مفید و تاثیرگذار خواهد بود؟