شیوه‌های غذاخوری و فضای مجازی

مزرعه سبز : غذا خوردن در انسان‌ها برخلاف سایر جانوران که روندی یکنواخت دارند، موضوعی متغیر و تکاملی است و با ظهور تغییر و تنوع، ابتکارها، اختراعات، نوآوری‌ها و… روش‌های تهیه و خوردن غذاها نیز دچار دگرگونی‌هایی اساسی شده است.

در کشور یک میلیارد و 300 میلیونی هندستان کم‌تر کسی از قاشق و چنگال استفاده می‌کند و همچنان با دست غذا خورده می‌شود. در کشورهای آسیای جنوب شرقی همچون ژاپن و کره‌جنوبی همچنان از دو چوب برای مصرف انواع غذا استفاده می‌شود و با اختراع انواع ساندویچ و فست‌فود در جهان متمدن باز هم این نوع از غذاها با دست و گاز زدن لقمه‌های بزرگ، دهان پرکن و گاه خفه‌کننده خورده می‌شوند.

شیوه‌های غذا خوردن در هر جامعه، بخشی از سنت‌های آن جامعه است و در هر کشور قوم و یا حوزه جغرافیایی ویژگی‌های خاص خود را دارد؛ اما آنگاه که عده‌ای در یک رستوران یا غذاخوری جمع شده و سرگرم غذا می‌شوند گاه با مناظری نه چندان خوشایند روبه‌رو می‌شوند.

در سفرنامه سیاحان و جهانگردان از صدها سال پیش تاکنون بسیار به آداب و رسوم غذاخوری ملل مختلف اشاره شده که البته نمی‌توان چندان ایرادی به آن‌ها گرفت؛ چراکه آداب غذا خوردن در هر دوره‌ای به شرایط آن جامعه بستگی دارد.

در سال 1877 و در اواخر دوره ناصرالدین شاه قاجار «کارلا سرنا»، جهانگرد ایتالیایی و بلژیکی الاصل، به ایران سفر کرد و سفرنامه‌ای به نام آدم‌ها و آیین‌ها در ایران را به رشته تحریر درآورد.

این خانم در یکی از سفرهای ناصرالدین شاه به فرنگ و در شهر پاریس با شاه قاجار آشنا شده و تصمیم گرفت که سفری به ایران داشته باشد. او در کتاب خود به شدت از اوضاع فاسد دربار قاجار انتقاد می‌کند و اوضاع آن روز دربار قاجار به تحریر درمی‌آورد و شرح روش غذا خوردن زنان درباری با دست را که تا حدی می‌تواند مشمئزکننده باشد، می‌نویسد.

هنوز در کشورهای نوپا و تازه به ثروت رسیده‌ای نظیر شیخ‌نشین‌های جنوب خلیج فارس در مراسم ستنی و گاه رسمی سفره‌های طویل و پر از انواع غذا گسترده می‌شود و اغلب مردان (چراکه زنان را در این مراسم جایی نیست) دور آن نشسته و با دست شروع به لت و پار کردن لاشه‌های گوسفند و مرغ نموده و با دست مخلوطی از غذا و مواد غذایی را به صورت گلوله‌هایی درآورده و به دهان پرتاب و فرو می‌کنند.
از آنجا که این نوع غذا خوردن یک روش سنتی است، شاید چندان ایرادی بر آن نمی‌توان گرفت؛ اما از نظر بهداشتی پذیرفتنی نیست.

این روزها اما شیوه‌های پخت انواع غذاهای قدیم، جدید، نوآورانه و ابتکاری در فضای مجازی بسیار رونق گرفته و هر آقا، خانم یا دوشیزه‌های در آشپزخانه محل سکونتش در حال آموزش تهیه انواع غذاهاست.

البته با مقادیری چاشنی قربان صدقه رفتن و جانم و عزیزم و ابراز تشکر قبل از وقوع هر اتقاقی.

نکته‌ای که در این فضا گسترده مجازی و البته از طرف آموزش‌دهندگان پخت غذا جای آن خالی است، آموزش دادن روش‌های غذا خوردن در مکان‌های مختلف از قبیل رستوران، هتل، مراسم و… است.

امروزه یک وعده غذا خوردن در بیرون از آشپرخانه منزل، ضمن داشتن فوایدی از قبیل استراحت دادن به کدبانوی خانه، گذراندن ساعاتی در فضایی متفاوت، چشیدن غذاهایی دیگر و اندک تفریح، اگرچه ظاهراً کار سختی نیست؛ اما حضور در یک رستوران یا غذاخوری دارای آدابی است که رعایت آنها ضرورت دارد.

از هنگام انتخاب یک رستوران و دلایل حضور در آنجا تا چگونگی ورود، انتخاب مکان نشستن، رفتار با کارکنان از جمله اصول اولیه‌ای است که باید رعایت شود.

غذاخوری‌های بسیاری با تبلیغات رنگارنگ در صدد جذب مشتری هستند؛ اما اینکه کدام یک را باید انتخاب کرد که با بودجه و قطر جیب سازگار باشد، اولین قدم است.

اگر پس از ورود به یک رستوران از فهرست غذا و یا کیفیت آن راضی نبوده و اقدام به خروج کنیم، اولین آداب غذا خوردن رعایت نشده است.

باید قبل از ورود به یک رستوران از نوع غذای آن (سنتی یا مدرن) اطلاع کافی داشت.

رزرو میز یکی از نکات مهم در ایجاد آرامش برای غذا خوردن قبل از ورود به رستوران است و با یک تلفن می‌توان اطلاعات زیادی از ان رستوران به دست آورد. در صورت رزرو لازم است که وقت شناس بوده و در وقت معین در آن‌جا حاضر شوید.

پس از ورود به رستوران از نگاه کردن به چپ و راست و تماشای حاضران بپرهیزید؛ چراکه که کار درستی نیست.

موقعیت قرار گرفتن کارد و چنگال و قاشق هر یک دارای معانی خاصی است که باید از آن آگاه بود.
قرار گرفتن افراد پشت میز باید بررسی و براساس سن و سال و معمولا افراد مسن در کنار یکدیگر و پس از آن افرا جوان در پایین‌تر میز باشند.

اگرچه گفتنی‌ها در مورد ادای غذا خوردن بسیار ریاد است؛ اما پسنیده‌تر آن است خانم‌های آشپز دنیای مجازی فقط به یاد دادن پخت غذا اکتفا نکنند و اندکی از چگونگی خوردن غذا نیز مطالبی ارائه دهند.

مهدی رجول دزفولی