اصول نگارش فارسی: راهنمای کامل رعایت اعراب و علائم نوشتاری

آیا تا به حال برایتان پیش آمده که هنگام خواندن متنی، معنی آن را اشتباه متوجه شوید؟ یا هنگام نوشتن، کلماتی را به کار ببرید که خواننده را به اشتباه بیندازد؟

به گزارش اخبار سبز کشاورزی؛ بسیاری از این ابهامات هنگام خواندن متن به دلیل عدم رعایت اصول نگارش فارسی، به‌ویژه در بخش اعراب‌گذاری و استفاده صحیح از علائم نوشتاری است.

در زبان فارسی به دلیل ریشه عربی بسیاری از واژه‌ها و نیز مشابهت کلماتی با زبان عربی، تغییر یک علامت کوچک یا جابجایی یک اعراب می‌تواند معنای کل یک جمله را دگرگون کند.

بیایید چند مورد از این موارد را با هم مرور کنیم:

"الف" کوتاه یا "الف" کامل؟

یکی از اشتباهات رایج در نگارش فارسی، نحوه استفاده از "الف" کوتاه و "الف" کامل است. به طور کلی، الف کوتاه باید به صورت "الف" کامل نوشته شود، مگر در موارد محدودی که استثنا هستند.

این استثناها شامل کلماتی مانند: حتی، اولی، علی، الی می‌شوند. رعایت این قاعده به خوانایی بیشتر متن کمک شایانی می‌کند.

تنوین‌گذاری؛ کی و چگونه تنوین را بنویسیم؟

تنوین (مانند "اً"، "ٍ"، "ٌ") یکی دیگر از علائم مهم در زبان فارسی است که نشان‌دهنده نوع خاصی از تلفظ است.

اگر تنوین به طور کامل تلفظ شود، باید حتماً نوشته شود. کلماتی مانند: واقعاً، موقتاً، عمدتاً از جمله مواردی هستند که تنوین در آن‌ها باید به صورت کامل ذکر شود تا معنای صحیح کلمه منتقل شود.

تشدید: علامتی کوچک با اثری بزرگ بر معنا

تشدید شاید کوچک به نظر برسد، اما ننوشتن آن می‌تواند معنای یک واژه را به کلی تغییر دهد! کلماتی مانند: "بنا" (ساختمان) و "بنّا" (معمار) یا "مُعین" (یار و مددکار) و "مُعَیّن" (مشخص شده)، نمونه‌های بارزی از اهمیت تشدید هستند.

تصور کنید در یک سند رسمی، به جای "بنّا" از "بنا" استفاده شود؛ چه سوءتفاهم‌هایی ممکن است پیش بیاید!

به همین دلیل، در اسناد رسمی، نامه‌ها و گزارش‌های دولتی، و همچنین در آموزش نوآموزان، علامت تشدید باید حتماً روی حرف مورد نظر نوشته شود.

این کار به وضوح و دقت هرچه بیشتر متن کمک می‌کند و از بروز اشتباهات فاحش جلوگیری می‌نماید. بیایید با هم، فرهنگ درست‌نویسی را ترویج دهیم و متونی عاری از ابهام و خطا بنویسیم.

بیشتر بخوانیم: 

درست بنویسیم (1)

درست بنویسیم (2)

درست بنویسیم (3)