چگونه قهوه می تواند به رشد سریع جنگل ها کمک کند

جنگلی روی کافئین؟

با آزمایش در مزرعه قهوه قدیمی مشخص شد با تفاله مواد باقی مانده از فرآیند رشد قهوه می تواند به رشد جنگل ها در زمین های توسعه یافته کمک کند.

زباله های به جا مانده از فرآیند قهوه سازی می تواند جنگل ها را از بین ببرد و دوباره زنده شود.

درست مثل ما ، جنگل ها با کمی قهوه در سیستم خود سریعتر حرکت می کنند.

این آزمایش اخیر نشان داده که آیا تفاله قهوه ، یک ماده باقی مانده از فرآیند رشد قهوه ، می تواند به زندگی دوباره جنگل های بارانی کاستاریکا کمک کند. محققان دانشگاه هاوایی در مانوآ دو قطعه زمین را آزمایش کردند تا ببینند ضایعات قهوه چگونه بر روی زمین جنگل زدایی شده تأثیر می گذارد ، و یک قطعه چمن را با حدود 20 اینچ تفاله پوشانده و دیگری را دست نخورده باقی می گذارد.

در هر سایت ، سالها از زمین برای پرورش قهوه یا پرورش گاو بهره برداری شده بود و سرانجام تحت سلطه علف های مهاجم قرار داشت، در ابتدا یک گونه آفریقایی به نام علف چوبی ، برای تغذیه دام های چرا استفاده می شد. چمن ها وقتی توسط چرای حیوانات اصلاح نشوند ، می توانند به 16 فوت برسند ، جنگل های بارانی بومی به راحتی رشد نمی کنند.

پس از دو سال ، قطعه زمینی که از قهوه تقویت شد ، پیشرفت چشمگیری را نشان داد. 80 درصد از سطح زمین توسط سایبان درختان جوان پوشانده شده بود ، برخی از درختان در حال حاضر 15 فوت - از جمله گونه های گرمسیری که می توانند به طول 60 فوت رشد کنند - در مقابل فقط 20 درصد زمین تغییری حاصل نشد.در زمین با سوخت قهوه ، درختان نیز به طور متوسط چهار برابر بلندتر بودند ، نمونه های خاک از نظر مواد مغذی غنی تر بودند و چمن های مهاجم از بین رفته بودند.

نتایج در مجله Ecological Solutions and Evidence منتشر شد.

وی گفت ، نه تنها به تولیدكنندگان قهوه راهی پایدار برای دفع زباله های خود می دهد ، بلكه همچنین باعث سرعت بخشیدن به جدول زمانی برای برگرداندن جنگل های تخریب شده می شود.

ربکا کول ، نویسنده مطالعه و بوم شناس از دانشگاه هاوایی در مانوآ می گوید: "این یک موقعیت شگفت انگیز برای موفقیت است." "رشد دوباره جنگل های استوایی صدها سال طول می کشد. داشتن [چنین] درختانی بلند فقط در مدت دو سال واقعاً دیدنی است. "

کول اذعان می کند ، برای درک تأثیرات طولانی مدت تفاله قهوه و اینکه آیا باعث آلودگی پیش بینی نشده گیاهان می شود یا نه ، تحقیقات بیشتری باید انجام شود.

کول هنوز هم می گوید ، " واقعاً مانند جنگلی روی کافئین بود. من فکر می کنم امیدوار کننده است. "

چپ: یک لایه تفاله قهوه تازه اضافه شده در زمینی قرار دارد که علف های مهاجم آنجا را تسخیر کرده اند.

راست: دانشمندان این مطالعه یک طرح کنترل ایجاد کردند که در آن می توانستند ببینند که آیا جنگل ها به طور طبیعی بهبود می یابند. در اینجا ، سالها پس از آزمایش ، علفها همچنان غالب هستند.

جستجوی برد-برد

دانه های قهوه ، دانه های میوه ای به نام گیلاس قهوه است که با چیدن ، گیلاس قرمز روشن یا زرد به نظر می رسد. برای تهیه دانه های قهوه ، تولید کنندگان پوست میوه ، تفاله و سایر قطعات فیلم را از بین می برند. سپس بقایای آن را خشک و برشته می کنند تا زمینه هایی که در فنجان صبح شما قرار می گیرند ، ایجاد شود.

تقریباً نیمی از وزن برداشت قهوه به صورت زباله در می آید.

Rakan Zahawi ، نویسنده مطالعه و مدیر باغ درختکاری لیون در دانشگاه هاوایی در مانوآ کاستاریکا می گوید ، تولید کنندگان قهوه معمولاً تمام تفاله قهوه را به محل های ذخیره سازی می برند تا تجزیه شود.

در اوایل دهه 2000 ، زاهاوی از یک پروژه ترمیم مشابه با استفاده از پوست پرتقال بازدید کرد.وی گفت: "تفاوت مثل شب و روز بود"

این ایده هنگامی که او در کاستاریکا شروع به کار کرد و متوجه زباله های تولید شده در صنعت بزرگ قهوه در این کشور شد ، در ذهن او ماند. کول و زاهاوی فکر کردند اگر از تفاله قهوه اضافی به نحوی استفاده شود ، همه افراد درگیر - تولیدکنندگان قهوه ، صاحبان زمین و محیط بانان - می توانند از این مزایا استفاده کنند.

کول می گوید: "اساساً این یک ماده زائد عمده است که پردازش آن گران است و آن را به صورت رایگان می دهند." به جای پرداخت هزینه زباله برای کمپوست و ذخیره سازی ، تنها هزینه محققان اجاره کامیون های کمپرسی برای شاتل تفاله بود.

چگونه و چرا کار می کند

این ایده به این شکل عمل می کند: یک و نیم پا از تفاله قهوه را روی منطقه ای پوشانده از چمنزارهای مرتع پخش کنید و شاخ و برگ زیر آن را خفه کرده و بپزد تا زمانی که بمیرد و تجزیه شود.

زاهوی می گوید: "شما اساساً همه ریشه ها و ریزوم های علف ها را می کشید."

Zahawi و Cole دریافتند که بقایای تجزیه علف ها با لایه غنی از مواد غذایی قهوه مخلوط می شوند ، خاک حاصلخیزی ایجاد می کنند. این ، به نوبه خود ، حشرات را جذب می کند ، پرندگان را جذب می کند ، سپس بذرها را مانند باد می ریزند.سپس تولد دوباره اتفاق می افتد.

زاهوی می گوید: "به نظر می رسد دو یا سه سال اول یک آشفتگی است و سپس انفجار گیاهان جدید ایجاد می شود." "آنقدر غنی از مواد مغذی است که به نوعی در حال رشد استروئیدها هستند."

مهمترین نکته این بود که انباشتن روی خمیر کاغذ - استفاده از یک لایه ضخیم به اندازه کافی خمیر کاغذ در ناحیه ای کاملاً مسطح برای شسته نشدن آن و در آب و هوایی با دوره خشک که اجازه پختن قهوه را می دهد. اساساً مانند یک انبوه کمپوست

زاهوی می گوید: "اگر دست خود را به این لایه بچسبانید ، بسیار گرم است - نه داغ ، بلکه آنقدر گرم است که [چمن] را خفه کند."

یک لایه پلاستیکی که در وسط مزارع پخش می شود و توسط وزنه ها محکم می شود ، باعث از بین رفتن علف ها نیز می شود. زاهاوی می گوید: برای جذب گیاهان جدید هنوز نیاز به خاک حاصلخیز جدید است.

کول می گوید رایج ترین راه برای احیای جنگل ها کاشت درخت است. اما در مقایسه با ریختن محصول جانبی قهوه و اجازه دادن به طبیعت برای کاشت ، این کار بسیار پرهزینه و گران است.

"من شک داشتم که جواب بدهد. فکر می کردم فقط یک تکه چمن سبز خواهیم داشت. " در عوض ، آنها آغاز جنگل بارانی جدیدی شدند.

سد معبر و تحقیقات لازم

در حالی که آزمایش کول و زاهاوی با تفاله قهوه با موفقیت شروع به رشد جنگل کرد ، نقاط منفی وجود دارد.

کول ، که در یک مزرعه قهوه کاستاریکا بزرگ شده بود ، می گوید: "تفاله قهوه واقعاً بدبو است." "من با بو بزرگ شده ام اما بسیاری از مردم آن را دوست ندارند."

همچنین مگس ها و حشرات زیادی را به خود جلب می کند که علیرغم جذب پرندگان پخش کننده بذر ، برای انسانها آفات است.

"همچنین نگرانی وجود دارد که اثرات منفی بر حوضه های آبخیز داشته باشد. ممکن است مقداری آلودگی وجود داشته باشد. " تفاله قهوه حاوی مواد مغذی مانند نیتروژن و فسفر است که می تواند بر جریان ها و دریاچه ها تأثیر منفی بگذارد و باعث رشد بیش از حد جلبک ها شود. این تفاله همچنین ممکن است حاوی آثاری از سموم دفع آفات باشد که در طول تولید استفاده می شود.

در حالی که این آزمایش به دور از منابع آب انجام شده است ، کول می گوید تحقیقات آینده آنها تأثیر بالقوه مناطق اطراف را بررسی خواهد کرد.

کارهای قبلی با استفاده از پوست پرتقال برای رشد دوباره جنگل ها در کاستاریکا با واکنش های زیادی روبرو شد. هنگامی که سازنده آب پرتقال دل اورو همکاری خود را با یک منطقه حفاظت شده محلی برای پخش کامیون پوست در مراتع گاو سابق آغاز کرد ، رقیب محلی آن ، TicoFrut ، ادعا کرد که این برنامه راهی ساده برای دفع زباله است. این برنامه توسط مقامات کاستاریکا متوقف شد و آنها طرف شرکت آب میوه رقیب قرار گرفتند.

آینده ای امیدوار کننده برای جنگل ها؟

Dan Janzen و Winnie Hallwachs ، یک تیم متاهل از بوم شناسان گرمسیری در دانشگاه پنسیلوانیا ، از موفقیت زیست محیطی آزمایش جنگل کاری جنگل های Cole و Zahawi تعجب نکردند. Janzen در سال 1996 رابطه Del Oro و منطقه حفاظت شده را به همین منظور تعریف کرد و Zahawi را با این داستان آشنا کرد.

دو دهه پیش ، او موفقیت مشابهی را دید.شش ماه پس از توزیع پوست پرتقال ، جانزن گفت این قطعه کوچک یک هکتاری "به نظر وحشتناک می آید".

"[یک و نیم] سال بعد همه از بین رفت ، و در جای آن هیچ علفزارهای مرتعی آفریقایی مهاجم نبود ، بلکه یک تکه گیاه خارپشت و شگفت انگیز غنی از گونه های گیاهی پهن برگ وجود داشت که از خاک لوم سیاه عمیق رشد می کرد. اصولاً ما خیلی فشرده محل را بارور کرده بودیم. ما فروخته شدیم. "Janzen از طریق ایمیل می نویسد.

او فکر می کند تفاله قهوه ممکن است از سرنوشت پروژه شکست خورده پوست پرتقال فرار کند ، گفت: "این مسئله کمتر درگیر موضوعات سیاسی است" و توسط بیشتر تولیدکنندگان کوچک به جای دو شرکت بزرگ رقابت می شود.

کول علاوه بر تحقیق درباره تأثیرات طولانی مدت ، علاقه مند به آزمایش سایر محصولات جانبی کشاورزی است. تا زمانی که زباله های محصول غنی از مواد مغذی باشد و برای سلامتی انسان مضر نباشد ، او انتظار نتایج مشابهی را دارد.

منبع:nationalgeographic

مترجم: صدف وزیری