پرورش ماهی در آسمان

یک مزرعه پرورش ماهی بزرگ در کشور سنگاپور

به زودی، گروه آبزی پروری آپولو یکی از بزرگترین مزرعه های پرورش ماهیان عمودی جهان را در سنگاپور تاسیس خواهد کرد. اگرچه ساخت و ساز بخاطر COVID-19 به تأخیر افتاده است، اما این مزرعه پس از اتمام، دارای هشت طبقه است.

کرونو لی سخنگوی این شرکت می گوید: این فقط ارتفاع مزرعه نیست که آن را از فضای رقابتی جدا می کند بلکه این مرکز با فناوری پیشرفته هر ساله 3000 تن هامور ترکیبی، ماهی قزل آلا مرجانی و میگو تولید خواهد کرد - با بازدهی ماهی که در هر تن آب اندازه گیری می شود، شش برابر بیشتر از عملیات پرورش آبزی پروری در جنوب شرقی آسیا است.

این شرکت امیدوار است با انجام این کار به یک کمک عمده در برنامه افزایش امنیت غذایی دولت کوچک جزیره ای تبدیل شود، که در حال حاضر 90 درصد غذای خود را وارد می کند.

به گفته یتان چونگ یی تنگ، دانشیار انستیتوی فناوری سنگاپور که با این شرکت همکاری نمی کند، انباشته شدن مزارع پرورش ماهی، یکی از اقدامات اساسی است که سنگاپور از نظر جغرافیایی به دنبال دستیابی به اهداف بلند پروازانه خود، "30 در 30″، است یعنی با هدف امنیت غذایی - تولید 30 درصد از نیازهای غذایی داخلی بطور محلی تا سال 2030 است.

آپولو در سال 1969 تاسیس شد و ورودی تازه به پرورش آبزیان در سنگاپور ندارد. از دهه 1970، این شرکت در 300 مزارع عجیب و غریب خود در منطقه اقدام به پرورش ماهیان زینتی می کند.

لی می گوید، وقتی اریک نانگ در سال 2009 راه اندازی مشاغل خانوادگی را به عهده گرفت، به سرعت به سمت تولید ماهی های دریایی به عنوان غذایی متنوع رو آورد و روش های پرورش ماهی را از آلمان، ژاپن و اسرائیل دریافت کرد. که نتیجه آن یک مزرعه سه طبقه در لیم چو کانگ - منطقه سبز نادر در حومه سنگاپور- بود.

این تأسیسات پرورش آبزیان نزدیک به یک دهه است که فعالیت می کند.
هر سطح از عملیات لیم چو کانگ دارای دو مخزن 135 متر مربعی است که با سیستمی فیلتر می شود، تصفیه می کند، مانیتور می کند و از طریق مزرعه دوباره گردش می کند. در نتیجه، فقط حدود پنج درصد از آب آلوده به پساب ماهی نیاز به تعویض دارد - هرچند لی می گوید هدف از این دو تأسیسات جدید و فعلی این است که با استفاده از گیاهان آبزی که به طور طبیعی آب را تمیز و تصفیه کنند و آن را نیز به صفر برسانند.

این در حالی است که با سطح قابل توجهی از زباله ها در مزارع سنتی دریاچه سنگاپور، که کشاورزان به طور معمول کل مخازن را تمیز و جایگزین می کنند، متفاوت است.

لی می گوید، طی تقریبا 10 سال فعالیت در مزرعه لیم چو کانگ، که 200 تن ماهی در سال تولید می کند، این شرکت توانسته است مجموعه ای از داده های دقیق در مورد چگونگی افزایش عملکرد ایجاد کند.
لی می گوید: ما مقدار آب مورد نیاز، وضعیت آب و مقدار خوراک را که تا یک گرم در هر متر مکعب آب اندازه گیری شده را می دانیم. در نتیجه، می توانیم ماهی را در یک بازه زمانی بسیار کوتاه تر، در اندازه مناسب برای بازار تولید کنیم.

تصمیم برای ساختن این سیستم، و نه چیز دیگر، پاسخی به کمبود فضا در این دولت شهر آسیا است.
لی می گوید: ما یک کشور بسیار کوچک هستیم و تأمین زمین بسیار دشوار است. پس چرا به جای ساختن به صورت پهلو به پهلو، و گسترش افقی، به صورت عمودی گسترش ندهیم؟

مزارع پرورش ماهی بزرگ در ساحل تنها رویکردی نیست که دولت شهر برای رسیدن به هدف 30 در 30 استفاده می کند. به عنوان مثال، در اواخر سال 2019، یک مزرعه پرورش ماهی در دریا در حدود پنج کیلومتری ترمینال فری Changi Point سنگاپور افتتاح شد. با استفاده از یک سیستم مهار بسته، هر ساله حدود 166 تن باراموندی، قاشقی قرمز و هامور در چهار تانک تولید می کند.

یی تینگ می گوید: این سیستم به طور موثری ماهی ها را از آب دریا جدا می کند، زیرا کیفیت آب اطراف آن ضعیف می شود.

این سیستم خودكار، كنترل مزرعه عمودی آپولو را بدون هزینه اولیه در زمین های گران قیمت و یا هزینه های بالای برق ارائه می دهد.

اگرچه لی اصرار دارد که مزرعه هشت طبقه جدید آپولو از نظر اقتصادی با مزارع پرورش ماهی سنتی قابل رقابت خواهد بود، اما هزینه های بالای عملیاتی یکی از دلایل اصلی محدود ماندن مزارع پرورش ماهی حلقه بسته عمودی در سطح جهانی است.

خانم ماریان کوفون، بنیانگذار و مدیر اجرایی، می گوید: در ایالات متحده اکثر مزارع نمایندگی شده توسط ائتلاف مزارع، چرخشی در خارج از منزل و بسیار کوچکتر از عملیات سنگاپور هستند. البته این بدان معنی است که ما به ورودی های مصنوعی مانند کنترل دما وابسته نیستیم.

بسیاری از سیستم های بزرگتر برخی از مزایای طبیعی سیستم های[چرخش مجدد] را از این جهت که انرژی زیادی را برای خنک سازی، گرمایش و پمپ های در گردش مصرف می کنند، قربانی می کنند. این بدان معنا نیست که مزایای آن بیشتر است، اما یک سیستم کوچکتر و خوب طراحی شده می تواند در مقایسه با برخی از سیستمهای بزرگتر، از نظر اقتصادی بسیار کارآمد باشد.

افزایش هزینه های عملیاتی یک مرکز بزرگ به قیمت محصول تبدیل می شود: یک بسته 150 گرمی فیله هابریزه ترکیبی آماده برای آشپزی مشتری، حدود 12 دلار آمریکا را برمی گرداند - تقریبا دو برابر قیمت هامور قرمز منجمد برای فروش در بزرگترین بقالی سنگاپور، با قیمت مناسب.

با این حال، Cufone اضافه می کند، مزارع بزرگ پرورش ماهی در آمریکای شمالی و بقیه جهان رواج بیشتری یافته است. جاهای کمی وجود دارند که این رشد در آنها، سریع تر از سنگاپور است - این واقعیت با گسترش COVID-19 نیز بیشتر می شود.

لی می گوید: COVID-19 آگاهی [ناامنی غذایی] را به طور گسترده ای برای مردم محلی سنگاپور ایجاد کرده است و در حال حاضر یک تغییر بزرگ در تفکر نسبت به تولیدات محلی وجود دارد. تغییری که آپولو قصد دارد از آن نهایت استفاده را ببرد.

منبع: هاکایی مگزین
مترجم: معصومه صالحی وزیری