از ریشه‌کنی نخل‌های مثمر تا کشتار دام‌های مولد
هاج و واج مانده‌ایم که برخی مسئولانِ بی‌مسئولیت اگر به جای این همه صرف وقت برای توجیه مشکلات، اندکی فکرشان را برای حل آن متمرکز می‌کردند
چشم‌مان روشن! هاج و واج مانده‌ایم که برخی مسئولانِ بی‌مسئولیت اگر به جای این همه صرف وقت برای توجیه مشکلات، اندکی فکرشان را برای حل آن متمرکز و قدری همت نیز، چاشنی آن می‌کردند، بسیاری از مشکلات تاکنون حل شده بود و وجود خارجی نداشت.
اما چه باید کرد که در کشوری زندگی می‌کنیم که بسیاری از مسئولان و مدیران به جای حل مشکلات، یا سعی در کتمان و پاک کردن صورت مسئله دارند یا تمام هم و غم‌شان توجیه آن است و از هر تلاشی برای حل مشکل یا درمانده و عاجزند یا این‌که اهمیتی به آن نمی‌دهند.
مزرعه سبز : بعد از اعزام دام‌های مولد به سمت کشتارگاهها و نابودی بخش زیادی از این پتانسیل ژنتیکی ارزشمند به دلیل هزاران مشکلی که عملا ادامه کار را برای دامداران ورشکسته سخت کرده بود، اینک ستم دیگر بر سر بخش کشاورزی که نخل‌داران هم از دشواری‌های ادامه تولید به ستوه آمده و نخل‌هایی را که بسیار برای آنها زحمت کشیده‌اند تا به سن باردهی برسند، ریشه‌کن و به فروش می‌رسانند تا صرف دخل و خرج روزانه‌شان شود. موضوعی که هر طور به آن نگاه کنیم میبینیم باید به تولیدکننده حق داد که رغبتی به ادامه کار نداشته باشد.
آیا وقت آن نرسیده که مسئولان سر از زیر برف در آورند و نگاهی منطقی و درست به مشکلات تولیدکنندگان بخش کشاورزی داشته باشند و لااقل اگر نمی‌توانند مشکلی را حل کنند، واقعیت‌ها را به جامعه بگویند و با این تحلیل‌های دور از منطقی که از مشکلات دارند، اولا موضوع را توجیه نکنند و ثانیا راه را بر اقدامات منطقی و اساسی‌تر نبسته و اجازه دهند تا واقعیات و مشکلات بیان گردد و در یک بستر منطقی و به دور از توجیه و تفسیر برای حل آن چاره‌ای اندیشیده شود.
اخیرا گزارشاتی در مورد فروش نخل‌های بارور و مثمر توسط نخل‌داران شنیده‌و در فضای مجازی دیده‌ایم که چگونه باغداران ناامید از ادامه کار، نخل‌هایی را که سال‌ها برای به بار نشستنش آنها زحمت کشیده‌اند از ریشه در آورده و به برخی کشورهای همسایه صادر می‌کنند.
این اقدام بیشتر به دلایلی مانند خشکسالی، افزایش شدید قیمت نهاده‌ها، هزینه‌های سرسام‌آور نگهداری و پایین بودن درآمد در بخش کشاورزی است که ادامه کار را دشوار می‌کند و طبیعی است که در این شرایط، کشاورز، دامدار، باغدار و … عطای تولید را به لقای آن بخشیده و خود را از این همه هزینه و رنج بی‌فایده خلاص می‌کند(یا بهتر است بگوییم: تا خود را از منجلابی که در آن گرفتار شده رها کند).
اما با این همه جالب است که برخی مسئولان علت این اقدام نخل‌داران را جایگزینی نخل‌ها با درختان و ارقام اقتصادی‌تر یا جایگزینی نخل‌های مسن با درختان جوان‌تر عنوان و سعی در عادی جلوه دادن قضیه دارند!! و این همه مشکلات ادامه کار برای این نخل‌داران را اصلا در نظر نمی‌گیرند. عده‌ای نیز از باز گرداندن و پذیرفته نشدن نخل‌های فروخته شده به ایران خبر می‌دهند.
احتمالا در مورد اعزام دام‌های مولد به کشتارگاهها نیز توجیهاتی مانند: جوان‌سازی دام‌های مولد !!، به‌نژادی دام‌ها !! و … و در مورد تعطیلی بسیاری از واحدهای تولیدی در بخش‌های دام، طیور و شیلات، صنایع‌تبدیلی، تغییر کاربری زمینهای زراعی و … نیز توجیهاتی از این دست را در چنته دارند.
اما به دور از همه اهانتی که به‌واسطه این توجیهات به افکارعمومی می‌شود، واضح است که مسئله اصلی مشکلات تولید است وگر نه هیچ باغدار و نخلداری حاضر نمی‌شود حاصل تلاش چندین ساله خود را که معیشت خود و خانواده‌اش از آن تامین می‌شود و نخل‌هایی که مانند فرزندانش، عزیز هستند را این‌گونه به حراج بگذارد.
آیا وقت آن نرسیده که به جای پاک کردن صورت مسئله و توجیه‌های بیهوده، مقداری واقع‌بینانه صحبت کنیم و این همه شعور اجتماعی را نادیده نگیریم؟
حسین کاظمی ـ روزنامه نگار و کارشناس کشاورزی
ماهنامه دام و کشت و صنعت- شماره ۲۵۸- آذر ۱۴۰۰
انتهای پیام/
