مزرعه سبز: هلو و شلیل به آفتاب سوختگی تنه، بیماری غربالی و سرمای زمستان حساس هستند، لذا در موقع کاشت باید حدود 10 سانتی‌متر بالاتر از زانوی انسان معمولی هرس شوند؛ طوری که در سال اول در لابه‌لای علف‌های هرز گم شوند، تا در سال‌های آتی سایه شاخه‌ها از تابش مستقیم نور خورشید به تنه ممانعت نماید.
یک مزیتی که هرس کوتاه دارد این است که شاخه‌های نزدیک به ریشه در سال اول رشد بسیار خوبی خواهند داشت، در صورت امکان تا دو سال بعد از کاشت تنه‌ها در زمستان با پارچه یا گونی پوشانده شوند و با بیماری غربالی به‌طور مرتب مبارزه شود، زیرا هر عارضه‌ای که باعث می‌شود که تنه هلو و شلیل زخمی شود، زخم‌ها محل مناسبی برای تکثیر آفات و امراض هستند، لذا پس از هر گونه خراش یا هرس آن را با چسب هرس بپوشانید، چون این موارد به تدریج در طول 5 تا 6 سال بعد از کاشت موجب زوال و مرگ درخت هلو می‌شوند.
به همین دلیل عموم چنین می‌پندارند که عمر درخت هلو و شلیل کوتاه است.
البته با رعایت برخی از اصول فنی می‌توان طول عمر باغ‌های هلو و شلیل را افزایش داد، این اصول عبارتند از:
1- انتخاب محل احداث باغ از نظر شرایط آب و هوایی؛ یعنی پرهیز از احداث باغ در مناطق خیلی سرد و کف‌دره‌ها.
2-بررسی وضعیت خاک از نظر بافت و ساختمان آن، لایه‌های نفوذ ناپذیر و مسائل تغذیه‌ای از طریق ایجاد پروفیل و انجام آزمایشات خاک.
3-انتخاب نهال سالم و استاندارد از نهالستان‌های معتبر و دارای مجوز، ارقام انتخابی باید سازگار با شرایط منطقه، مرغوب و بازارپسند باشند.
4-طراحی صحیح باغ با رعایت اصول فنی ازجمله رعایت فاصله مناسب کاشت و همچنین رعایت جهت ردیف‌های کاشت که باید شمالی جنوبی باشد، این نکته از لحاظ دریافت نور کافی بسیار حائز اهمیت است.
5-هنگام کاشت نهال دقت شود که حتماً محل پیوند زیر خاک نرفته و نهال تا محل طوقه در زیر خاک قرارگیرد.
6-سربرداری نهال بعد از کاشت.
7-ایجاد سیستم صحیح آبیاری؛ ترجیحاً آبیاری قطره‌ای یا آبیاری تشتکی به‌طوری که به هیچ وجه آب با طوقه یا تنه نهال مستقیماً تماس نیابد.
8-عملیات صحیح و به‌موقع داشت از جمله آبیاری به‌موقع و منظم، مبارزه با آفات و بیماری‌ها، حذف علف‌های هرز و … .
9-تربیت درختان شامل انتخاب و هدایت بازوهای اصلی و فرعی با توجه به نوع سیستم تربیت مورد نظر.
10-هرس سالانه درختان با رعایت مسائل فنی و شناخت فیزیولوژی درخت زیر نظر متخصصین مربوطه، بايد بدانيم كه درختان هلو و شليل در شاخه‌هاي يك ساله ميوه مي‌دهند و با اين آگاهي درختان را طوري هرس مي‌كنيم كه هر سال شاخه‌هاي يكساله به تعداد كافي داشته باشيم و لازم است اين شاخه‌ها از بازوهاي اصلي زياد فاصله نگيرند و براي آنها شاخه جايگزين نيز در نظر گرفته شود؛ چون شاخه‌هايي كه از آنها ميوه برداشت مي‌شود، هنگام هرس حذف مي‌شوند.
