۸۲ درصد مستاجران در کشور زیر خط فقر هستند
بین سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۱، آمار خانوار‌های مستأجری که در کشور درگیر فقر بودند ۴۸ درصد افزایش داشته است.
اخبار سبز کشاورزی؛ در سال ۱۴۰۱ بیش از ۱ میلیون خانوار مستأجر درگیر فقر در مناطق شهری (۸۲ درصد)، درآمدی کمتر از خط فقر داشته و ۲۳۳ هزار خانوار (۱۸ درصد) با اضافه شدن هزینه تأمین مسکن استیجاری به سبد هزینه آن‌ها درگیر فقر شده‌اند.
در روستا‌ها گروه اول معادل ۷۵ هزار خانوار (۷۱درصد) و گروه دوم معادل ۳۱ هزار خانوار (۲۹درصد) بوده‌اند. مطابق گزارش های وزارت کار در سال ۱۴۰۱، ۳۷ درصد (۱،۴۳ میلیون خانوار) از کل خانوار‌های مستأجر کشور (۴/۴۶ میلیون خانوار) درگیر فقر مطلق بوده‌اند.
نرخ فقر مستأجران نسبت به سال ۱۴۰۰ تغییر محسوسی نداشته اما تعداد خانوار‌های درگیر فقر ۲۱ هزار خانوار افزایش یافته است و ۱۸ درصد از این جمعیت به دلیل هزینه‌های تأمین مسکن استیجاری به فقر مبتلا شده‌اند.
بین سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۱، آمار خانوار‌های مستأجری که در کشور درگیر فقر بودند ۴۸ درصد افزایش داشته است. در سال ۱۴۰۱ بیش از ۱ میلیون خانوار مستأجر درگیر فقر در مناطق شهری (۸۲ درصد)، درآمدی کمتر از خط فقر داشته و ۲۳۳ هزار خانوار (۱۸ درصد) با اضافه شدن هزینه تأمین مسکن استیجاری به سبد هزینه آن‌ها درگیر فقر شده‌اند.
در روستا‌ها گروه اول معادل ۷۵ هزار خانوار (۷۱درصد) و گروه دوم معادل ۳۱ هزار خانوار (۲۹درصد) بوده‌اند. با توجه به اینکه تنها ۸ درصد از خانوار‌های مستأجر درگیر فقر در روستا‌ها سکونت دارند.
فقر مستأجران را بیشتر می‌توان پدیده‌ای شهری دانست در مقابل، محرومیت مسکونی که با ویژگی‌های کالبدی مسکن تعریف می‌شود چهره‌ای روستایی دارد. به طوری که در سال ۱۴۰۱، ۴۸ درصد (۲ میلیون خانوار) از خانوار‌های درگیر محرومیت مسکونی در مناطق شهری و ۵۲ درصد (۲/۲میلیون خانوار) در مناطق روستایی سکونت داشته‌اند.
وضعیت فقر و محرومیت مسکن در استان‌های مختلف نیز متفاوت است. برای مثال در استان‌هایی چون البرز و قم ۱۰۰ درصد مستأجرین به دلیل درآمد نامکفی دچار فقراند و در استان‌های کردستان و آذربایجان غربی نرخ فقر ناشی از هزینه‌های تأمین مسکن استیجاری بالاست (۳۸درصد و ۴۶درصد).
همچنین با وجود اسکان بیشترین تعداد خانوار مستأجر درگیر فقر در استان تهران، نرخ محرومیت مسکونی در این استان پایین و تنها ۵ درصد است. در حالی که این نرخ در استان‌هایی مانند سیستان و بلوچستان نزدیک به ۶۰ درصد است. در سال ۱۴۰۱، ۳۷ درصد (۱،۴۳ میلیون خانوار) از کل خانوار‌های مستأجر کشور (۴/۴۶ میلیون خانوار) درگیر فقر مطلق بوده‌اند.
نرخ فقر مستأجران نسبت به سال ۱۴۰۰ تغییر محسوسی نداشته، اما تعداد خانوار‌های درگیر فقر به ۲۱ هزار خانوار افزایش یافته است. از کل خانوار‌های مستأجر درگیر فقر مطلق، ۸۲درصد(۱/۱۷میلیون خانوار) به دلیل درآمد نامکفی درگیر فقر بوده‌اند و ۱۸ درصد(۲۶۵هزار خانوار) به دلیل هزینه‌های تأمین مسکن استیجاری. در سال ۱۴۰۱ از کل خانوار‌های مستأجر درگیر فقر مطلق ۹۲ درصد (۱,۳۲ میلیون خانوار) در مناطق شهری و ۸ درصد (۱۰۶ هزار خانوار) در مناطق روستایی سکونت داشته‌اند.
در شهر‌ها، ۸۲ درصد از خانوار‌ها (۱,۰۹۵۱ میلیون خانوار) به دلیل درآمد نامکفی درگیر فقر هستند و ۱۸ درصد (۲۳۳ هزار خانوار) به دلیل هزینه‌های تأمین مسکن استیجاری. این نرخ برای مناطق روستایی به ترتیب ۷۱ درصد( ۷۵ هزار خانوار) و ۲۹ درصد (۳۱ هزار خانوار) است.
در سال ۱۴۰۱ بیشترین تعداد خانوار مستأجر درگیر فقر مطلق در استان تهران (۳۵۲ هزار خانوار) و کمترین تعداد در استان ایلام (۵) هزار خانوار) برآورد شده است، در عین حال بیشترین نرخ فقر مربوط به استان کرمان با (۵۵ درصد) و کمترین نرخ فقر مربوط به استان زنجان (۱۸) درصد) بوده است.
