آشغال‌هایی که باید در زیر فرش پنهان بماند

تقریبا همه دست‌اندکاران نظام و بالاخص مقامات ارشد هر روز با صدای بلند از ناتوانی دست‌های خارجی و دشمنان کشور در براندازی جمهوری اسلامی ایران سخن می‌گویند.

اخبار سبز کشاورزی ؛ نادر کریمی جونی | در همان حال رهبران کشور علت این حجم از مخالفت خارجیان با رفتار ایران را ناشی از حسادت و دشمنی با پیشرفت ایران ارزیابی و بیان می‌کنند؛ به‌علاوه اکثر مقامات ایران در گفتار، معتقدند که یکی از آزادترین کشورهای دنیا که سطح آزادی‌هایش حتی از اروپا و آمریکای شمالی نیز بالاتر است، همین ایران خودمان است!

مقامات جمهوری اسلامی ایران با صراحت می‌گویند که همه دشمنی‌هایی که علیه ایران ابراز می‌شود نه فقط حکومت ایران را نابود نمی‌سازد؛ بلکه اصولاً به آن خدشه‌ای هم وارد نمی‌کند و از این بابت خیال خام تغییر نظام در ایران هیچ‌گاه برآورده نمی‌شود.

این حجم از اطمینان در گفتار باعث می‌شود تا شنوندگان باور کنند که همین گونه است و ایران از این دشمنی‌ها و حتی بیشتر از آن هم ترس و واهمه ندارد و آن را برای بقای خویش خطرناک ارزیابی نمی‌کند.
به همین دلیل، انتظار آن است که رفتارهایی که در جمهوری اسلامی ایران و بالاخص از سوی دست‌اندرکاران حکومت انجام می‌گیرد با این اطمینان و ادعای مقامات ایرانی مطابقت داشته باشد؛ یعنی به‌خاطر وقوع چند ناآرامی غیرمهم محدودیت‌های سنگین در داخل اعمال نشود و زندگی مردم دچار اختلال نشود.

ساده‌ترین موردی که این روزها تقریبا در همه محافل مورد اشاره قرار می‌گیرد و مخالفت و موافق نظام از آن ناراضی است مساله اینترنت و محدودیت‌های اعمال شده بر آن به ویژه در توقف کسب و کار جمعیتی عظیمی از مردم است.

وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات چندی پیش اظهار داشت که به‌جز محدودیت‌هایی که برای دو پیام رسان آمریکایی اعمال شده و باقی خواهند ماند؛ هیچ محدودیت دیگری درمورد اینترنت بین‌الملل اعمال نشده است.

این یعنی سرعت و کیفیت اینترنت بین‌المللی مانند گذشته است و در همه موارد دیگر ایرانیان می‌توانند از امکانات اینترنت استفاده کنند؛ اما اینترنتی که هم‌اکنون وجود دارد حتی از باز کردن سایت‌های ایرانی مانند تلوبیون هم ناتوان است و شهروندان ایرانی نمی‌توانند برنامه‌های صدا و سیما را از این وب‌سایت مشاهده کنند.

بنابراین آنچه عیسی زارع‌پور و همکارانش در هیات وزیران دولت ایران می‌گویند با واقعیات موجود در جامعه هم‌خوانی ندارد و چون این ناهم‌خوانی آشکار است و مقامات دولتی به هر حال از آن مطلع هستند دولتمرادان جمهوری اسلامی ایران در واقع دروغ می‌گویند.

در این باره توجه کنید که به‌طور عقلی امکان‌پذیر نیست که اینترنت بین‌المللی هیچ‌گونه محدودیت و اشکالی نداشته باشد؛ ولی کاربران هم درمورد استفاده از آن دچار سختی، قطع و وصل شبکه و کاهش شدید سرعت باشند به‌طوری که مجبور باشند برای باز کردن یک صفحه در اینترنت بین‌الملل ساعت‌ها معطل شوند و دست آخر هم نتیجه مطلوب عایدشان نشود.

مردم مشکلاتی را که درمورد استفاده اینترنت بین‌الملل در کشور دارند، مشاهده می‌کنند و می‌دانند که آقای وزیر بنا به مصالح نظام دروغ گفته است.

در مورد وقعه آتش‌سوزی رخ داده شده در زندان اوین هم اظهارات مقامات رسمی با مشاهدات شهروندان منطبق نیست و در حالی‌که هم بیانیه سازمان آتش‌نشانی و هم اظهارات مقامات قضایی از آتش گرفتن یک مرکز کارآفرینی حکایت دارد، نخستین سوال آن است که چرا طول آتش‌سوزی آن‌طور که تصاویر مردمی و کلیپ‌های نمایشی نشان می‌دهد حدود 500 تا 800 متر است و اگر محل آتش‌سوزی یک ساختمان بود، چگونه در مشاهدات عینی این محدوده به حدود 800 تا یک‌هزار متر افزایش پیدا کرده است.

نکته جالب آن است که بیانیه قوه قضائیه درمورد آتش‌سوزی بر ابهامات اضافه می‌کند؛ چنان‌که می‌گوید به نحوی زندانیان به کارگاه کارآفرینی دست پیدا کردند و آن را آتش زدند یا می‌گوید مجرمان سرقت مستقر در بند 7 و 8 در حالی که نگارنده خود مدتی در زندان اوین بوده و می‌داند که جرایم خطرناک، سرقت و مانند آن هیچ‌گاه در اوین نگهدای نمی‌شود و به زندان فشافویه فرستاده می‌شوند یا وقتی میان ساختمان بند 8 و بند 7 با ساختمان کارگاه کارآفرینی فاصله جغرافیایی تقریبا یک کیلومتری وجود دارد، زندانیان چگونه توانسته‌اند این مسافت را بدون مزاحمت از سوی زندان‌بان‌ها طی کنند و به کارگاه برسند؟

به‌علاوه در حادثه شنبه گذشته صدای چهار انفجار قدرتمند نیز شنیده شد؛ اگرچه وجود مین در زمین‌های اطراف زندان تکذیب و روی مین رفتن تعدادی از زندانیان تکذیب شد؛ اما نکته مهم آن است که صداهای انفجار حتی اگر به مین هم تعلق داشته باشد، حتما آن مین ازجمله مین‌های ضدتانک است؛ چراکه مین‌های ضد نفر دارای صدای انفجاری ضعیفی هستند و در اکثر موارد میزان ماده انفجاری نمی‌تواند صدای مهیبی داشته باشد.

نمونه دیگر در این باره ضبط گذرنامه برخی بازیگران، هنرمندان و بازیکنان وزرشی است. تقریبا همه کسانی که از دیدگاه حکومتی درباره ناآرامی‌های اخیر تبعت نکرده‌اند یا موضعی مغایر با دیدگاه‌های حکومت گرفته‌اند مورد برخورد انضباطی قرار گرفته‌اند.

این برخورد ممکن است ضبط گذرنامه، احضار، بازداشت و موارد دیگر باشد. در این باره البته پیش از این به صراحت بیان می‌شد که افرادی که همراه دیدگاه‌های جمهوری اسلامی ایران نیستند، اندک هستند و اهمیت چندانی ندارند؛ اما در عمل تدابیر سختگیرانه‌ای علیه این افراد وضع شده که ممکن است به این معنی باشد که نه فقط مهم هستند، بلکه ضرورت دارد که دیدگاه و نظرشان هم درمورد ناآرامی‌ها متغیر باشد.

قبلا گفته شده بود که اگر کسی از وضع فعلی نظام و شرایط کشور رضایت ندارد می‌تواند از کشور خارج شود و در نقطه‌ای از جهان که مناسب می‌داند اقامت گزیند؛ اما حالا گذرنامه هنرمندان و… ضبط و آنان حکم ممنوعیت خروج دریافت می‌کنند. این امر نشان می‌دهد که اتفاقا خروج از ایران دست‌کم برای برخی امکان‌پذیر نیست و آنان مجبورند که در کشور بمانند.

این همه تناقض در موقعیت‌های که مقامات نظام همه با صدای بلند می‌گویند اهمیت چندانی ندارد و خدشه‌ای به استواری و عظمت ایران وارد نمی‌کند، برای چیست؟ آیا یکی از دو یر ماجرا حاوی دروغ‌هایی است که برخی از مقامات نمی‌خواهند برای شهروندان ایرانی آشکار شود؟