راه‌حل‌های رویایی برای مشکلات واقعی
در برنامه گفتگو با کارشناسان در رادیو گفتگو ۲ سوال مهم مخاطبان از سعید جلیلی، نامزد چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، پرسیده شد. این دو سوال، در واقع دو مشکل بزرگ کشاورزی و صنعت تولید غذا در ایران است.
به گزارش اخبار سبز کشاورزی؛ در اولین سوال، از این نامزد پرسیده شد که مقدار زیادی از تفاوت قیمت محصولات کشاورزی، میان مزرعه تا سفره که سود کشاورز را تشکیل می‌دهد به جای آنکه نصیب کشاورز و تولیدکننده شود به جیب دلالان و واسطه‌ها سرازیر می‌شود.
سوال کننده در پیامک ارسالی برای این برنامه پرسیده بود که تمهید شما برای کاهش تعداد واسطه‌ها و کوتاه شدن دست‌ها در مسیر مزرعه تا سفره چیست؟ و چگونه سود کشاورزان از تولید را افزایش خواهید داد؟
در سوال دوم یکی از مخاطبان این برنامه از جلیلی درباره قیمت نهاده‌های کشاورزی پرسید و خواسته بود که او درباره راه‌های جلوگیری از گران شدن نهاده‌های کشاورزی اظهار نظر کند.
روشن است که هر دو سوال از مشکلات مبتلابه کشاورزی و کشاورزان ایران است و آنقدر عمومی است که نامزد رئیس جمهوری باید در مورد آن تفکر کرده و تمهید بیندیشد.
در واقع یک نامزد رئیس جمهور باید درباره تدابیری که برای مدیریت و تنظیم بازار محصولات غذایی و کشاورزی لازم است اعمال شود طرح و برنامه‌هایی تمهید نماید.
به همین دلیل، کمترین انتظار از یک نامزد ریاست جمهوری آن است که این گونه سوالات وی را غافلگیر نکند و به‌راحتی و بدون افتادن به دردسر، راه‌هایی را که در این باره پیش‌بینی کرده است، بیان نماید.
همچنین از آنجا که این سوال‌ها به اقتصاد خانوار و معیشت مردم و بالاخص به زندگی عمومی روستاییان مربوط است، این دو سوال در حقیقت دو محور اصلی از اقتصاد اجتماعی و معیشتی مردم را تشکیل می‌دهد.
از این منظر هم قاعدتاً رئیس جمهور آینده باید از هم اکنون راه حل‌هایی که برای برطرف ساختن این مشکلات در نظر گرفته را تشریح کنند.
به جای پاسخ دادن به این سوال‌های مشخص و تشریح تدابیری که در این باره اندیشیده است، سعید جلیلی ترجیح داد درباره زندگی روستا و ارتقا سطح آن صحبت کند، وی البته از برنامه‌های خود برای ارتقای زندگی و استقلال روستا سخن گفت و آرزوهایی در این باره بیان کرد.
او چشم اندازی را ترسیم نمود که طی آن روستا به عنوان یک واحد و سلول تولیدی شناخته می‌شود و روستاییان به اقتصادی مستقل و پویا دست پیدا می‌کند.
اما جلیلی توضیح نداد که این واحد تولیدی چگونه در برابر مشکلات بزرگ و نابود کننده‌ای مانند نوسان نرخ ارز، مشکلات ورود مواد اولیه برای تولید نهاده‌های کشاورزی، سهمیه بندی نادرست و عجیب اعمال شده برای ورود مواد اولیه تولید نهاده‌ها و ... چه فکری کرده است و چگونه می‌خواهد با این مشکلات مبارزه کنند؟
ممکن است تصور شود که برخی از این پرسش‌ها و مشکلات، تخصصی است و باید مدیر این بخش یعنی وزیر جهاد کشاورزی، رای آن تدبیر کند.
اما سوال ساده کلی و عمومی همان است که پرسیده شد؛ یعنی نامزدی که می‌خواهد به صندلی ریاست جمهوری دست پیدا کند، برای مدیریت قیمت و مهار گران شدن نهاده‌های کشاورزی چه تدبیری اندیشیده است؟ که جلیلی به موضوع ورود نکرد به این سوال‌ها پاسخ نداد.
این نامزد محافظه‌کاران درباره دغدغه مهم کشاورزان هم پاسخ درستی نداد وقتی که مورد این سوال واقع شد که چه تدبیری برای کاهش تعداد واسطه‌ها از مزرعه تا سفره اندیشیده و چگونه می‌خواهد با قطع دست دلالان، قیمت نهایی محصولات کشاورزی و غذایی را کاهش دهد.
گفتنی است کاهش واسطه‌ها و دلالان در زنجیره تولید تا مصرف غذا، نه فقط باعث می‌شود تا سود کشاورزان و تولید کنندگان از فروش محصولات افزایش یابد بلکه علاوه بر این موجب کاهش قیمت نهایی برای مصرف کنندگان نیز می‌شود و از این بابت توجه به این مهم کمک به اقتصاد خانوار خواهد شد.
از این منظر اتفاقاً رئیس جمهور در مقام ارشد ترین عضو و عنصر دستگاه اجرایی که مسئولیت تنظیم بازار را برعهده دارد باید برای کاهش قیمت تمام شده کالاهای کشاورزی و تولیدات مواد غذایی، که سرآغاز آن در مزرعه است، و نیز افزایش میزان درآمد کشاورزان و تولیدکنندگان روستایی تدابیری بیندیشد.
اما سعید جلیلی در این باره به پاسخ کلی، غیر قابل اعتنا و غیر قابل اعتمادی که در مورد ضرورت افزایش استقلال مالی و اقتصادی روستا داده بود بسنده کرد و از بیان راه حل مشخص خودداری نمود.
گمان می‌رود محافظه کاران همچنان در عالم انتزاعی سیر می‌کنند و هنوز تصور می‌کنند که به آن چه در آرزوها و روی کاغذ آورده می‌شود، می‌توان به آن امید بست و این گونه آرزوها برای جهان حقیقت و واقعیت نیز کفایت می‌کند
از این بابت است که محافظه کاران علاقه‌ها و آرزوهای خود را در قالب و با ادبیات برنامه بر زبان می‌آورند و تصور می کنند بیان این آرزوها می‌تواند اعتماد رای دهندگان ایرانی را جلب کند و موفقیت شان را برای رسیدن به صندلی رئیس جمهوری به همراه داشته باشد.
