کمیسیون کشاورزی مجلس شریک موفقیت یا شکست وزیر

اخبار سبز کشاورزی؛ مدت‌ها این پرسش در ذهن تحلیلگران کشاورزی مرور می‌شد که چرا کمیسیون کشاورزی مجلس یازدهم در دوره صدارت وزیر اسبق، تقریبا حالت انفعالی به خود گرفت.

این انفعال می‌توانست نشات گرفته از:

• حمایت هم‌وندان و همکاری همکاران ساداتی‌نژاد در کمیسیون کشاورزی؛

• وعده وعید و باز گذاشتن دست اعضاء در سهم‌خواهی انتصابات در بین مدیران ستاد و صف؛

• درخواست جابه‌جایی برخی بودجه‌ها و اعتبارات بعضی از پروژه‌ها در حوزه‌های انتخابیه؛

• پیش‌بینی موقعیت‌های مشاوره، عضو هیات‌مدیره موظف یا غیرموظف، سفارش کار در شرکت‌ها و سازمان‌های مستقل وزارتخانه و ... برای پس از اتمام دوران نمایندگی و ... باشد.

این بود که کمیسیون کشاورزی مجلس به جز دو بار (یکی بابت مافیای واردات نهاده‌های دامی و دیگری تخلفات گسترده مدیرعامل سازمان مرکزی تعاون روستایی تا عزل عضو سابق اقتدارگرای وی، آوردن هیات اتوبوسی مدیران و اقوام سببی و نسبی، حاتم‌بخشی‌‎ها و مواردی از این دست را مورد نقد یا بررسی قرار نداد. حتی زمانی که مقام رهبری آمار ارائه‌شده توسط ساداتی‌نژاد را در نمایشگاه کشاورزی مورد نقد و سوال قرار داد؛ باز هم کمیسیون کشاورزی از خود تحرکی نشان نداد. این موارد هزینه سنگینی بر اعتبار و توان کارشناسی و دیدگاه‌های کمیسیون وارد کرد.

به هر صورت عمر مجلس یازدهم پایان یافت؛ اما عمر صدارت وزیر اسبق همچنان باقی بود و مجلس دوازدهم با اکثریت پایداری‌ها و به هر صورت نیروهایی که در چهره آنان عملکرد و سابقه خدمات کارشناسی و ملی قوی نیست شکل گرفت و کمیسیون کشاورزی مجلس با بحث و جدل‌هایی در مورد تخصص نمایندگان، سوابق مدیریتی و کاری آنها در حوزه کشاورزی(نه حوزه علمیه) وارد کارزار انتخاب یا انتصاب اعضای کمیسیون کشاورزی شد و یاران خود را انتخاب نمود. اما نکته شاخص و ثابت آن، حضور دکتر محمدجواد عسگری؛ نماینده داراب و زرین در جایگاه رئیس کمیسیون کشاورزی در دو دوره مجلس بود.

عسگری که رئیس ستاد کشاورزی و عشایر مبارزات انتخاباتی باقر قالیباف، سردار، خلبان و شهردار سابق بود؛ پس از شکست سنگین قالیباف، مجدداً در جایگاه ریاست کمیسیون کشاورزی آرام گرفت. اما با پیروزی پزشکیان نیم‌نگاهی به وزیر کشاورزی شدن داشت و درنهایت کمیسیون با وزیر شدن نوری‌قزلجه موافقت کرد. به‌ویژه اینکه نوری‌قزلجه همچون ساداتی‌نژاد، عضو کمیسیون کشاورزی مجلس بود.

در روز رای‌گیری، صحن مجلس، پزشکیان با کنار گذاشتن متن مکتوب(به‌ویژه اینکه معمولاً در روخوانی  احساس متن را به مخاطب منتقل نمی‌کند؛ مانند سخنرانی در مجمع‌عمومی سازمان ملل و سخنرانی هنگام ارائه بخش اول بودجه 1404 به مجلس و ... گرچه رئیسی در خواندن اعداد، اعشار، اصطلاحات و کلمات فنی، تپق می‌زد) چنان در مجلس از مقام رهبری خرج کرد که نمایندگان متقاعد شدند همه وزرا با تایید رهبری معرفی شده و همگی رای آوردند.

این که رئیس کمیسیون کشاورزی مجلس، بلافاصله پس از انتخاب نوری به صدارت، چگونه خواسته‌های خود را از وی یا وزیر آموزش و پرورش و یا ... مطرح کرد؛ اطلاعات دقیقی در دست نیست. اما واقعیت این است که از کل 23 عضو کمیسیون کشاورزی که با خروج نوری به 22 نفر کاهش یافت، حتی یک نماینده به‌عنوان مخالف صحبت نکرد و این یعنی گردن گرفتن همه کارهای وزیر.

همسایه‌های مخالف

سید سلمان ذاکر؛ نماینده ارومیه در جلسه رای‌گیری نوری به ابهام برنامه‌های وی در مورد روش‌های بهره‌وری، ناترازی هزینه فایده و چگونگی صادرات محصولات کشاورزی، روش کاهش مصرف آب و ... پرداخت.

احمد بخشایش اردستانی، نماینده اردستان گرچه عضو کمیسیون کشاورزی مجلس نبود؛ اما شاید به‌نیابت از این کمیسیون گفت: امیدوارم نوری با لایه‌های پنهان فساد در کشاورزی طوری عمل کند که با پرونده‌هایی مثل نهاده‌ها و چای دبش گرفتار نشویم(کاری که هنوز نوری نتوانسته با تغییر مدیران مرتبط یا در مظان اتهام معاونت بازرگانی، دلمشغولی نمایندگان را مرتفع کند).

اسماعیل کوثری که وی هم عضو کمیسیون کشاورزی مجلس نبود گفت که یکی از اشتباه‌های رئیسی را انتخاب وزیر ناآشنا به وزارتخانه دانست(گرچه رئیس کمیسیون کشاورزی مجلس بود) اما به دانش کشاورزی مسلط نبود؛ و مسئولیت نوری در شهرستان را هم‌سطحی با مسئولیت ملی کشاورزی ندانست. وی نیز اظهار امیدواری کرد؛ چای دبش و خرید نهادهای دامی و قراردادهای آنچنانی وزیر اسبق، در زمان وی تکرار نشود. در حالی‌که نوری هنوز توان آن را نیافته که به تاریکخانه معاونت بازرگانی نور بتاباند؛ یا لابی‌های قوی به وی اجازه نمی‌دهد. نوروزی، نماینده علی‌آباد کتول نیز با اشاره به چالش‌های عمده کشاورزی، کارکرد مدیریت کشاورزی نوری(در سطح شهرستان و نه در سطح ملی) و البته درآمد کم کارمندان وزارتخانه و نارضایتی آنها را جزو عوامل و احتمالات توفیق کم نوری بر شمرد.

البته که 2 ماه و اندی برای قضاوت عملکرد یک وزیر آن‌هم در گستره کشاورزی و سراسر کشور زود است؛ اما آنچه دایره بررسی‌ها را تنگ‌تر می‌کند؛ شیوه انتصابات، گزینش مدیران از بین متخصصان، شایستگی و تناسب عناوین پُستی و میزان تخصص و توانمندی و جسارت فرد یاد شده، و به‌ویژه در رابطه با رسانه‌ها و دسترسی آنها به جریان سالم و شفاف اطلاع‌رسانی است. امیدوارم مهندس نوری و همکاران بتوانند مدیریت تولید سالانه 129 میلیون تن محصولات کشاورزی(گرچه این آمار هم، ساختگی و غیرواقعی است) را به سرانجام نیکو برسانند.

ماهنامه دام و کشت و صنعت-شماره ۲۹۰-شهریور ۱۴۰۳