جغرافیا بغض می‌کند

وقتی روی دیوار روستاهای بیابانی که بارندگی افسانه است می نویسند کشاورزی محور استقلال!
جغرافیا بغض می کند
وقتی استاندار یکی از خشک ترین استان های ایران عزیز با افتخار اعلام می کند ما در کشت چغندر قند در کشور اول شده ایم!
(یکی از پرمصرف ترین محصولات کشاورزی که حتی در انگلستان با 2000 میلی متر بارش، کشت آن مجوز ویژه وزارتی می خواهد)
جغرافیا بغض می کند
وقتی در یک روز برای حفر چاه در دشت های ممنوعه 300 پروانه بهره برداری صادر می شود
جغرافیا بغض می کند
وقتی گرگان عزیز، سرزمین دانه های روغنی، مزرعه ی سیب زمینی خوک های ترکمنستان و ازبکستان می شود !
جغرافیا بغض می کند
وقتی برای کوتاه کردن زمان سفر پایتخت نشینان باید در اتوبان تهران شمال به ازای هر ثانیه کم شدن مدت زمان سفر، 900 اصله درخت قطع شود!
جغرافیا بغض می کند
وقتی کشتی ها در اسکله ی شهید باهنر و شهید رجایی خاک کائولین به مقصد چین بار می زنند و در کیش و قشم لوازم چینی و لوکس از کشتی پیاده می شود
جغرافیا بغض می کند وقتی منافع طبیعی آقا زاده ها گلوی منابع طبیعی را می فشارد .
جغرافیا بغض می کند
وقتی که بودجه یک سال تیم های فوتبال استقلال و پرسپولیس صدها برابر بودجه احیای دریاچه ارومیه، نگین آذربایجان می شود.

جغرافیا بغض می کند
وقتی صنایع سنگین آب بر را با انتقال آب های آشامیدنی زاگرس به مناطق خشک و نیمه خشک، جلگه ی سرسبز خوزستان را خشک می کنیم.
جغرافیا بغض می کند
وقتی که زاینده رود را خشک می کنیم و شادابی را از اصفهان زیبا می گیریم.
جغرافیا بغض می کند
وقتی در مناطق نیمه خشک کشور برنج کاشت می شود.

انتهای پیام/