نمی‌توان به گاو دستور داد غذا نخورد؛ دامپروری سنتی یا صنعتی؟

اخبار سبز کشاورزی: دولت می‌گوید چون وضع آب در کشور با مشکل مواجه بوده؛ امسال کشتزارها محصول خوبی برای علوفه دام نداشته‌اند و به همین دلیل مجبور شده‌ایم تا بخشی از نهاده‌های دامی را که برای دامداران صنعتی تهیه کرده بودیم به روستانشینان و دامداران سنتی بدهیم تا دام‌های آنان از گرسنگی تلف نشوند.

این مقامات دولتی می‌گویند تحویل نهاده‌های دامی به دامداران سنتی خارج از پیش‌بینی‌ها بود؛ چراکه در ارزیابی‌ها و برآوردها مایحتاج نهاده‌های دامی فقط دامداران صنعتی به حساب آمده بودند و به همین دلیل نوعی کمبود در تأمین نهاده‌ها مشاهده می‌شود؛ اما دامداران صنعتی می‌گویند آیا این توضیح از طرف گاوها قابل قبول است.

دامداری سنتی 55 درصد گوشت کشور را تامین می‌کند

مشکل مهم‌تر این است که دامداری در ایران دو گونه سنتی و صنعتی است و دامداری سنتی حدود 50 تا 55 درصد از گوشت کشور را تامین می‌کند و دامداری سنتی در تمام کشورها از جمله کشورهای اروپایی وجود دارد؛ ولی در آن کشورها سهم دامداری سنتی فقط به خانوارهای روستایی پرورش دهنده دام محدود می‌شود و به همین دلیل سهم از بازار برای دامداری سنتی چندان قابل اعنتا نیست؛ اما در ایران بیش از نصف بازار در اختیار دامداری سنتی است و به همین دلیل صرف نظر کردن از آن‌ها امکان پذیر نیست.

در عین حال در دامداری سنتی، حدود 70 تا 75 درصد از غذای دام مشخصاً گاو و گوساله به طور دائم دستخوش تغییر است و با اندک تغییر در بارش و بروز مسائل کشاورزی میزان تولید علوفه کاهش می‌یابد و دام‌ها گرسنه می‌مانند. در این صورت دامداران سنتی دست نیاز به سوی دولت دراز می‌کنند و از دولت می‌خواهند تا غذای دام‌شان را تامین کند.

دولت برنامه‌ای برای تامین خوراک دام سنتی ندارد

اما دولت اطلاع دقیقی از میزان خوراک مورد نیاز برای دام‌های سنتی ندارد و چون برآورد دقیقی نداشته نتوانسته خوراک آن‌ها را تامین کند و اصولاً برنامه‌ای برای تامین خوراک دام‌های سنتی نداشته است؛ به همین دلیل مجبور می‌شود از سهم صنعتی به دام‌های سنتی بدهد و نظم واردات و توزیع خوراک دام‌های بزرگ به هم می‌خورد.

در این صورت یا باید دام‌های سنتی گرسنه بمانند و یا دام‌های صنعتی بی‌خوراک بمانند. در این موقعیت دولت از کدام یک از دام‌ها می‌تواند صرف نظر کند و از گرسنه ماندن آن‌ها چشم بپوشد؟

روشن است که دولت هیچ گاه خود را در موقعیت و یا در معرض انتخاب قرار نمی‌دهد و خود را در مقابل روستاییان و دام‌‎های سنتی و نیز فعالان عرصه دامداری صنعتی پاسخگو می‌داند؛ به همین دلیل باید هم از خوراک دام‌های سنتی و هم صنعتی بکاهد، یعنی هر دو گروه دام‌ها گرسنه می‌مانند و مجبور هستند کم‌تر از آنچه مورد نیاز است، غذا دریافت کنند؛ در نتیجه دامپروران بخشی از دام‌های خود را روانه کشتارگاه می‌کنند تا از تعداد دام‌های خود بکاهد و بتوانند بقیه دام‌های خود را به خوبی تغذیه کنند.

ضرورت توجه به دامپروری صنعتی در کشور

به نظر می‌رسد دولت باید دامپروری برای تامین گوشت کشور را به سمت صنعتی شد سوق دهد و دامپروری سنتی را به سمت تامین گوشت مورد نیاز روستاییان و پرورش‌دهندگان سنتی هدایت کند، در این صورت دامپروران صنعتی بازار را به دست می‌گیرند و از آنجا که تعداد دام‌های و نهاده‌های مورد نیازشان مشخص است، برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری برای تامین نهاده‌های مورد نیاز امکان‌پذیر و قابل محاسبه خواهد بود؛ در غیر این صورت همین مشکلی که امسال رخ داد می‌تواند در سال‌های آینده نیز تکرار شود.