کدام پروتئین‌ها بهتر است جانوری یا گیاهی
اگر شما تغذیه خود را براساس جیره غذایی گیاهی قرار داده باشید، امکان دارد فردی از شما سوال کند که پروتئین‌های مورد نیاز خود را چگونه تأمین می‌کنید؟
به گزارش اخبار سبز کشاورزی؛ ممکن است تعجب‌آور باشد که یک فنجان سویا دارای 28 گرم، یک فنجان لپه 8 گرم، یک فنجان عدس 18 گرم، یک فنجان نخود 11 گرم و سبزیجاتی مانند؛ آرتیشوک 4/5 گرم و یک فنجان کلم‌بروکلی 4 گرم پروتئین در خود دارد.
حال اگر افرادی بخواهند رژیم غذایی خود را از پروتئین حیوانی به سمت گیاهی ببرند با این مشکل مواجه می‌شوند که پروتئین‌های گیاهی مانند پروتئین‌های حیوانی، قادر به ساخت ماهیچه نمی‌باشند. اما جیره غذایی اسب براساس غلات و علوفه و گوریل برمبنای برگ درختان و تمشک‌ها است.
مطالعات علمی قابل اتکا بیان می‌کند که پروتئین‌های حیوانی به همراه تخریب چربی‌های اشباع شده و سایر ترکیباتی که موجب افزایش خطرات بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت، فشار خون بالا، سرطان‌های هورمونی مانند سرطان پستان و پروستات می‌گردند، تولید می‌شوند.
حال اگر مایل به داشتن سلامتی بیشتر، طول عمر زیادتر و انرژی بیشتری می‌باشید، از پروتئین‌های گیاهان مصرف کنید.
یک بررسی نشان می‌دهد که در ماهیچه‌های مسن و پیر، برای حفظ اندازه و توانایی، نیاز کمتری به پروتئین‌های حیوانی است. این بررسی که در انگلستان انجام شد، آشکار می‌کند در ماهیچه‌های افراد گوشتخوار میانسال، افزایش حجم توده ماهیچه‌ای کمتری مشاهده می‌شود. حال چنانچه از رژیم گوشتخواری به گیاهخواری بروید برای حفظ وزن خود باید مقدار بیشتری از پروتئین‌های گیاهی مصرف نمایید.
در مطالعات خارج از انگلستان مانند آمریکا که تعداد افراد گیاهخوار بیشتری وجود دارد، دیده می‌شود که جمعیت زیادتری به‌خاطر حفظ سلامت خود از مصرف محصولات حیوانی خودداری می‌کنند و با افزایش سن به مصرف غذاهای گیاهی روی می‌آورند.
مطالعات چندجانبه نشان داده که جیره‌های غذایی سرشار از فیبر مانند(سبزی، میوه، غلات، حبوبات، آجیل)، موجب چاقی کمتر، طول عمر بیشتر، کاهش خطرات بیماری‌های قلبی، دیابت نوع دوم، فشار خون بالا و عوارض عروقی می‌شوند.
در مقایسه "گرم" به "گرم" پروتئین‌ها، پروتئین‌های حیوانی تأثیرگذاری بیشتری در حفظ ساختار توده ماهیچه‌ای همراه با افزایش سن دارند. از نتایج به دست آمده معلوم شد که در یک رژیم گیاهی به‌راحتی می‌توان مقدار پروتئین خورده شده را تنظیم کرد.
در این تحقیق گفته می‌شود که برای کسب پروتئین لازم برای حفظ ساختار ماهیچه‌ها باید پروتئین گیاهی بیشتری نسبت به پروتئین‌های حیوانی مصرف کرد. بنابراین برای کاهش بیماری‌های قلبی-عروقی و خطر مرگ و میر، مصرف پروتئین‌های گیاهی را در جیره غذایی خود قرار دهید.
سیاری از تنقلات و آجیل‌ها شامل مقدار زیادی از پروتئین‌ها هستند که مجموعه‌ای از آن‌ها می‌تواند پروتئین‌های مورد نیاز بدن را تأمین نماید. اما در میوه‌ها، مقدار پروتئین زیاد نیست.
یک غذا برای این که به‌عنوان یک منبع پروتئین شمرده شود، باید حداقل در یک وعده آن 6 گرم پروتئین وجود داشته‌باشد. غلات و سبزی‌ها مقدار پروتئین اندکی دارند مگر آن‌که در هر وعده غذایی مقدار زیادی از آن‌ها صرف شود. آن‌چه در میوه‌ها حالت غالب دارد کربوهیدرات‌ها است که موجب سوخت‌رسانی به بدن می‌شوند.
با در نظر گرفتن این واقعیت که انسان موجودی همه‌چیز خوار است، باید به‌منظور حفظ سلامتی از هر دو نوع پروتئین‌های حیوانی و گیاهی مصرف کرد، اما به‌دلیل آن‌که سبزی، میوه و آجیل، درصد پروتئین کمی دارند می‌توانند از رسوب موادی مانند کراتین در بدن جلوگیری نمایند. حفظ تعادل در مصرف مواد غذایی پروتئین‌دار اعم‌از؛ گیاهی و یا جانوری، یکی از اصول تداوم سلامتی است.
