فاجعه زیست‌محیطی در چمستان؛ صدای اره‌ها روی ریه‌های شمال+ ویدئو
قطع گسترده درختان جنگل چمستان با هدف ساخت‌وساز ویلا موجی از اعتراض عمومی برانگیخته است؛ مطالبه مردم، برخورد فوری با عاملان تخریب محیط زیست است.
در دل جنگل‌های همیشه‌سبز مازندران، صدای اره جای ترانه پرندگان را گرفته است. مردم محلی می‌گویند «تا حالا این‌همه درخت را یک‌جا قطع نکرده بودند!»—و این جمله به تلخ‌ترین نشانه از بحران تخریب جنگل چمستان بدل شده است.
اخبار سبز کشاورزی؛ در ویدئویی که اخیراً در فضای مجازی منتشر شده، صحنه‌هایی دلخراش از قطع بی‌رویه درختان منطقه چمستان دیده می‌شود؛ درختانی که شاید دهه‌ها رشد کرده‌اند و امروز تنها در چند ساعت به توده‌ای از کنده‌های بی‌جان تبدیل می‌شوند. فردی که ویدئو را ضبط کرده با صدایی بغض‌آلود می‌گوید: «آقا زنده‌کشی تاوان داره! به چه قیمتی آخه؟»
در ادامه از مردم می‌خواهد این ویدئو را دست‌به‌دست کنند تا به گوش مسئولان برسد:«خواهش می‌کنم اینقدر پخش کنید تا برسه به دست اون مسئولی که باید کاری کنه!»
چمستان؛ رویایی سبز در معرض نابودی
منطقه چمستان، یکی از پهنه‌های سبز و ارزشمند شمال ایران، به‌دلیل موقعیت گردشگری و زمین‌خواری‌های گسترده، سال‌هاست در معرض تهدید قرار دارد.
گزارش‌های میدانی حاکی از آن است که درختان جنگل برای ساخت‌وساز ویلاهای شخصی و تغییر کاربری اراضی به‌صورت گسترده قطع می‌شوند. این اقدام نه‌تنها زیستگاه گونه‌های جنگلی را نابود می‌کند، بلکه سبب افزایش خطر رانش زمین و سیلاب در فصول بارندگی می‌شود.
کارشناسان محیط زیست هشدار می‌دهند که روند کنونی می‌تواند اکوسیستم شمال کشور را به نقطه بازگشت‌ناپذیر برساند. آنان خواستار برخورد قاطع قوه قضاییه و وزارت جهاد کشاورزی (اداره کل منابع طبیعی) با متخلفان هستند.
واکنش مردم؛ از خشم تا مطالبه عدالت زیست‌محیطی
موج اعتراض شهروندان در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که افکار عمومی دیگر در برابر «زخم اره بر تنه جنگل» سکوت نمی‌کند. کاربران با هشتگ‌هایی چون #نجات_چمستان و #قطع_درختان خواستار توقف فوری این تخریب‌ها و برخورد جدی با مسببان شده‌اند.
به گفته فعالان مدنی، مردم خواستار آن‌اند که نهادهای نظارتی از جمله سازمان محیط زیست و منابع طبیعی کشور گزارش شفافی از روند پیگیری این تخلفات ارائه دهند.
چمستان آخرین زنگ هشدار جنگل‌های شمال
تخریب جنگل‌های شمال دیگر پدیده‌ای پنهان نیست؛ بلکه فریادی است از عمق خاک، از هزاران درختی که هر روز بی‌صدا قطع می‌شوند. اگر امروز اقدام قاطع صورت نگیرد، نسل آینده تنها از «جنگل چمستان» در کتاب‌ها خواهد خواند.
