بوجود آمدن کانون های بیماری، زمانی که شهر ها و روستاها به هم می رسند

اخبار سبز کشاورزی؛ کلانشهرها برای مقابله با شیوع ناگهانی بیماری های عفونی تلاش می کنند، زیرا جمعیت کلانشهرها در حال افزایش است. این انفجار جمعیتی با توجه به تغییر مناظر در شهرها، نگرانی اصلی برنامه ریزان شهری و اپیدمیولوژیست هاست زیرا تا سال 2050 به جمعیت فعلی جهان 2،5 میلیارد نفر دیگر اضافه می شود. چنین رشدی باعث افزایش تعداد ساکنان شهر ها از 55 درصد از جمعیت جهانی فعلی به بیش از دو سوم خواهد رسید که از این میزان پیش بینی می شود که 90 درصد از رشد شهری در آسیا و آفریقا صورت گیرد.

نویسندگان مقالات مطالعات شهری می گویند که چنین گرایش هایی، سوالات بزرگی را پیش آورده است.

آنها می گویند: "افزایش عظیم جمعیت جهانی شهری طی چند دهه گذشته عمدتا در مناطق خارج از شهر متمرکز شده است که این امر چالش های جدیدی را برای کنترل بیماری های عفونی ایجاد کرده است." مناطق خارج از شهر به عنوان مناطقی با جمعیت مسکونی با تراکم پایین تر از حومه طبقه بندی می شوند و حتی ممکن است فراتر از محدوده شهرها نیز باشند.

نبرد شهر و طبیعت

کریتون کانوللی، مدرس ارشد مطالعات توسعه و جنوب جهانی ( کشورهای جهان سوم)در دانشگاه لینکلن، می گوید: "مهاجران روستایی به شهر، تمایل دارند در حاشیه شهرها فرود بیایند، که در آنجا لزوماً به اندازه شهر رژیم های زیرساختی و حاکمیتی وجود ندارد تا آن مناطق را در معرض خطر شیوع بیماری های عفونی قرار ندهد."

کانوللی و همکارانش از دانشگاه یورک کانادا می گویند که "مناطق زیست محیطی جدیدی " به دلیل شیوع بیماری در حال ظهور هستند، و این امر با تجاوز شهری به زیستگاه های حیات وحش، سبب افزایش زئونوزها شده است- بیماری هایی که از حیوانات به سمت انسان پرش می کنند.

سازمان بهداشت جهانی در طی شیوع ابولا در آفریقای غربی در سال 2014، اظهار داشت که این بیماری پس از تقریبا 40 سال شیوع بیماری در مرکز آفریقا که عمدتا محدود به مناطق روستایی دورافتاده بود، به شهرها سرازیر شد.

تیم کانوللی خاطرنشان کرد که 12 میلیون نفر در حال حاضر در پایتخت جمهوری دموکراتیک کنگو کینشاسا زندگی می کنند- سه برابر جمعیت کلی شهرهای تحت تأثیر شیوع 2014.

اخیراً DRC ( جمهوری دموکراتیک کنگو) خاتمه دهمین شیوع بیماری ابولا،که یک گونه ژنتیکی بی ارتباط با این بیماری در شمال غربی ظهور کرده بود، را در شرق کشور اعلام کرد.

اریک فیور، استاد بیماریهای عفونی دامپزشکی در دانشگاه لیورپول و عضو انستیتوی بین المللی تحقیقات دام در نایروبی و کنیا، می گوید که سیستم های غذایی که مناطق شهری را تأمین می کنند، رابطی هستند که "عناصر مزرعه را به اعماق شهر می رسانند".

او می گوید: " این امری بدیهی است، زیرا با چگونگی طراحی محیط های ساخته شده بدست خودمان، مقیاس خطرات را تغییر خواهیم داد."

ازدحام در مقابل تراکم

با این حال، سامه وهبا، مدیر جهانی مدیریت شهری، مدیریت ریسک در برابر سوانح و تاب آوری و زمین های جهانی بانک جهانی تأکید می کند که رشد شهرها به خودی خود مشکلی ندارد.

وی می گوید: "مسئله به خودی خود چگالی نیست، بلکه نحوه مدیریت چگالی است- یعنی وقتی کنترل می شود و چگالی می شود، با مسکن عام و زیرساخت های ضعیف، جمعیتی(زیاد) به وجود می آیند."

وهبا می گوید:" حتی در شهرهای فقیر با ظرفیت مدیریت محدود ، "تراکم زیستی" امکان پذیر است." این فقط بدان معنی است که رهبران و دولت های شهر برای رشد پیش بینی شده شهری باید با دقت برنامه ریزی کنند- مداخلات گذشته نگر در زاغه های شلوغ این را نشان می دهد که به طور بالقوه هزینه آنها چهار تا هفت برابر بیشتر است.

وی افزود:" در واقع، چگالی باید از طریق ساختمان های بالاتر در مناطقی خاص با یک یا دو طبقه افزایش یابد، زیرا در صورت ادامه توسعه محیطی، شهرها غیرقابل کنترل خواهند بود."

برای مدیریت بیماری، شلوغی و ازدحام به معنای فاجعه است.

نقشه برداری بیماری

ابزارهای نقشه برداری با دسترسی آزاد به کشف نقاط مهم خطر بیماری کمک می کنند.

وهبا به روش توسعه یافته توسط بانک جهانی اشاره می کند که داده های تصاویر ماهواره ای با وضوح بالا را با جمعیت و مجموعه داده های نقشه برداری از WorldPop ، Facebook و OpenStreetMap ترکیب می کند.

در طول COVID-19، وهبا و همکارانش از این روش برای نقشه برداری در بمبئی، کینشاسا و قاهره استفاده کرده اند که این امر نشانگر قرار گرفتن نقاط مهم در معرض خطر زیاد به دلیل ازدحام بیش از حد، یا تأسیسات عمومی بیش از حد به دلیل کمبود آب و فاضلاب خانگی است.

بیش از 80 درصد از جمعیت درکینشاسا در معرض خطر ابتلا به بیماری و تا 25 درصد در بمبئی و قاهره- که با استفاده از این روش ها مناطق نیازمند به توجه اضطراری کوتاه مدت و ارتقاء زاغه های بلند مدت را برای مقاومت در برابر بیماری های آینده را نشان می دهد.

این نقشه بمبئی ترکیبی از مجموعه داده های سطح- پیکسل است- داده های جمعیتی از WorldPop و داده های Heights از مرکز هوافضای آلمان- و مکانهای توالت عمومی از بسترهای نرم افزاری نقشه های خیابان. مناطق بنفش نقاط مهم دیگری را نشان می دهد. منبع: بانک جهانی 2020

صالمول هوق، مدیر مرکز بین المللی تغییر آب و هوا و توسعه (ICCCAD) در داکا، بنگلادش، می گوید:" سیستم های اضطراری موجود در شهرهای کشورهای در حال توسعه می توانند برای مدیریت همه گیر بیماری ها دوباره تنظیم شوند."

در همین حال، ICCCAD سعی در ایجاد برنامه ای برای مشخص کردن 20 شهر کوچکتر که بتوانند اسکان دائمی یک میلیون نفر در هرکدام را داشته باشند، دارد تا بار قابل توجهی از افراد آواره شده توسط سیل در دو دهه آینده را تعدیل کند.

مسائل مربوط به محرومیت

اما، وی ادادمه می دهد: " یکی از بزرگترین مشکلات این است که افرادی که در زاغه های زراعی و مسکونی غیرقانونی زندگی می کنند، مرتبا از تصمیمات اجرای خودداری می کنند- که تا حدودی به دلیل هویت ناشناخته آنها است- و آسیب پذیری آنها فقط بدون برنامه ریزی های مؤثر افزایش می یابد تا آنها را در راهبردهای شهری و ملی با توجه به تورم جمعیت لحاظ کنند."

وی می گوید: "[فقرای] شهری فراموش شده اند- آنها روستاهای خود را ترک می کنند، به شهر می آیند، در زاغه ای زندگی می کنند و همینطور الی الابد. من فکر می کنم بحران [COVID-19] به تازگی به ما نشان داده است که این مسئله چقدر بزرگ بود. مدت زیادی است که به آن توجه شده است. "

شلا پاتل بنیانگذار و مدیر انجمن هند برای ارتقاء مراکز منابع منطقه ای (SPARC) است که از فقر شهری در کشورهای در حال توسعه پشتیبانی می کند.

وی معتقد است جوامع شهری از ابتدا باید درگیر برنامه هایی باشند تا امکانات شهری بهبود یابند و بتوان مشکلات را با فناوری حل کرد. او فکر می کند که این موارد اغلب از بالا به پایین، غیر مقیاس پذیر بوده و نتوانسته اند به افرادی که برای آنها در نظر گرفته شده اند برسند.

پاتل می گوید: "شما به ابتکارات محلی نیاز دارید که می توانند عاملان پشتیبانی و کمک باشند" ، که از "magic wand" اعلام یک فناوری جدید یا استراتژی درمانی کامل حاصل نمی شود."

البته، داده های زیادی در مورد شرایط شهری توسط ساکنین زاغه نشین و از طریق ابتکار عمل شهری توسط سازمان Slum Dwellers International که پاتل ریاست آن را دارد، گردآوری شده است.

اما در سطح جهان ، وقتی یک واکسن برای COVID-19 پیدا شود ، او می ترسد که "تجارت به روال عادی" بازگردد. حتی اگر او بگوید مسائلی که فقرای شهری و بطور کلی شهرها با آن روبرو هستند در حال بررسی و رسیدگی است. و هیچ کمبود منابع در جهان برای تحقق این امر وجود ندارد.

رشد پایدار

در بسیاری شهرها از مزایای خدمات بهداشتی و خدمات عمومی دقیقاً به دلیل نزدیکی مردم، به آنها ارائه می شود، اما بحران COVID-19 ضرورت وجود شهرهای منسجم تر و مقاوم تر را بیش از پیش کرده است.

آنیروددا داسگوپتا، مدیر جهانی مرکز راس برای شهرهای پایدار در موسسه منابع جهانی می گوید، رشد پایدار شهری فقط در صورت داشتن امکانات درشهرها امکان پذیر است.

وی می گوید: داده ها می توانند افراد آسیب پذیر را قابل رویت جلوه دهند و تصمیم گیرندگان را برای تخصیص منابع تشویق کنند. من واقعا امیدوارم آنچه در حال حاضر شاهد آن هستیم، دید مردم را به بحران هایی که در آینده ممکن است پیش بیاید باز کند.

دزگوپتا می گویدک با وجد همه گیری COVID-19 که یک فاجعه شهری عظیم است، نه فقط آسیب پذیری سیستم های بهداشتی را برجسته کرده است، بلکه آسیب پذیری وسیع تری را در زمینه اقتصاد در شرایطی که مردم در معرض بیماری هستند را نشان می دهد، که منعکس کننده این واقعیت است که برنامه هایپیشرفت فعلی معمولا فاقد یک دید محوری در سطح شهر می باشد."

منبع: شبکه علم و توسعه

نویسنده: گرت ویلر

مترجم: معصومه صالحی وزیری