خرچنگ‌های غول پیکر زیر خرابه‌های باستانی رم

اخبار سبز کشاورزی؛ باستان شناسان در حین حفاری سطل هایی از خرچنگ ها را از زمین بیرون آوردند. این سخت پوستان که با نام علمی Potamon fluviatile شناخته می شوند، تنها خرچنگ های بزرگ آب شیرین بومی ایتالیا هستند. محققان گمان می کنند که قدمت این جمعیت به دوره باستان می‌رسد، یعنی زمانی که روم چیزی بیش از یک دره باتلاقی نبود.

سخت پوستان به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته اند و در 15 سال گذشته تا حد زیادی فراموش شده اند. این خرچنگ ها ممکن است شاهد ظهور و سقوط امپراطوری بوده باشند، اما داده های نظارتی جدید نشان می دهد که این جمعیت ممکن است در خطر نابودی باشد.

قدمت این خرچنگ ها 

جای تعجب نیست که زیستگاه خرچنگ ها در طول 2000 سال گذشته به طور قابل توجهی تغییر کرده است. جانلوکا دامیان، طبیعت‌شناس، توضیح می‌دهد که منطقه‌ای که اکنون کولوسئوم و فروم رومی در آن قرار دارد، زمانی دره‌ای باتلاقی بود که از آب‌های رودخانه تیبر تغذیه می‌شد.

اجداد خرچنگ ها احتمالاً از رودخانه به عنوان بزرگراه آبی برای حرکت در منطقه استفاده می کردند. در طول ساخت فروم روم باستان بین قرن اول قبل از میلاد. و در قرن دوم پس از میلاد، رومی‌ها کلواکا ماکسیما را ساختند، یک سیستم زهکشی که هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرد، تا منطقه را تخلیه کند و آب‌های آن را به تیبر هدایت کند.

زمان‌بندی این تلاش‌های ساخت‌وساز یکی از دلایلی است که محققان معتقدند خرچنگ‌ها قرن‌ها در فاضلاب‌های روم ساکن بوده‌اند. شهرنشینی خرچنگ ها را از تیبر جدا کرد، آنها را از سایر اعضای گونه خود جدا کرد و آنها را در وسط شهر در حال توسعه به دام انداخت. آنها از دوران باستان در مرکز رم گیر کرده بودند. چیزی که امروز می بینیم یادگاری از جمعیت باستانی است که زمانی در آنجا زندگی می کردند.

مدت زیادی است که این خرچنگ‌ها به استفاده از این سیستم فاضلاب قدیمی برای حرکت در زیر شهر، به‌ویژه در زیر فروم تراژان، در کانال‌ها و تونل‌هایی که عمدتاً برای انسان غیرقابل دسترس است، ادامه داده‌اند. مخلوقات به ندرت روی سطح ظاهر می شوند و فقط در شب برای تغذیه از زباله های انسان و بقایای حیوانات. 

مارکو سمینارا، زیست شناس محیط زیست در دانشگاه ساپینزای رم، می گوید: «زیر زمین رم، به ویژه در منطقه فروم روم باستان، بسیار غنی از آب است، دارای گذرگاه ها و مخفیگاه های زیادی برای بقا. من را شگفت زده نمی کند که این حیوانات برای مدت طولانی در آنجا زندگی می کنند. او اضافه می کند که فروپاشی امپراتوری روم و عدم استفاده از فروم به این خرچنگ ها سلطنت بی وقفه بر قلمرو داد که می تواند تداوم جمعیت را توضیح دهد.»

اطلاعات به دست آمده از این خرچنگ ها

سمینارا در دوران دانشجویی شنیده‌های مربوط به جمعیت را به یاد می‌آورد، نزدیک به یک قرن است که جامعه علمی محلی به طور مبهم از وجود این خرچنگ‌ها آگاه بوده است. کاوش‌های سال 2005 مقیاس تعداد آنها را آشکار کرد و به طور خلاصه علاقه‌ای به مطالعه جمعیت ایجاد کرد.

بین سال‌های 2004 و 2006، محققان دانشگاه محلی Roma Tre نزدیک به 500 خرچنگ منفرد را شکار و شناسایی کردند. این تیم در سال 2008 گزارش داد که خرچنگ های رم بین 13 تا 20 درصد بزرگتر از سایر اعضای همان گونه هستند.

طول خرچنگ رومی متوسط ​​به کمی بیش از هفت سانتی متر رسید؛ نمونه ای از غول پیکر بودن، که در آن جمعیت در مقایسه با خویشاوندانش از نظر اندازه افزایش می یابد.

این مطالعه همچنین اشاره کرد که خرچنگ‌های رومی کندتر رشد می‌کنند و انتظار می‌رود تا پنج سال و نیم بیشتر از سایر اعضای گونه‌شان عمر کنند. این تفاوت ها در اندازه، رشد و امید به زندگی قرن ها طول می کشد تا توسعه یابد.

همان حفاری‌های سال 2005 که جرقه‌ای برای این مطالعه انجام داد، همچنین شبکه‌ای از کانال‌های زیرزمینی را کشف کرد که قرن‌ها از خرچنگ‌ها محافظت می‌کرد و جمعیت را در معرض شکارچیانی مانند مرغ‌های دریایی و کلاغ‌ها قرار می‌داد.

سمینارا به طور فزاینده ای قسمت های بیشتری از بدن خرچنگ را نسبت به خرچنگ های زنده پیدا می کند. و از آنجایی که سطح به دلیل تغییرات آب و هوایی گرمتر و کمتر مرطوب می شود، خرچنگ ها به سمت پایین تونل زده اند تا خنک و بدون مزاحمت باقی بمانند. اکنون آنها حتی عمیق تر شده اند. دامیانی می گوید که یافتن آنها غیرممکن است.

بقای این خرچنگ ها

برای اطمینان از بقای خرچنگ‌ها، محققان به بودجه‌ای برای مطالعه آن‌ها و اجازه شهر برای اجرای توری روی کانال‌های در معرض دید نیاز دارند تا پرندگان نتوانند به راحتی آنها را شکار کنند.

تاکنون، شهر درخواست‌ ها را برای نصب رنده‌ها و تابلوهایی را که به عابران از وجود این خرچنگ‌ها اطلاع می‌دهند، رد کرده است. دلیل این کار این است که انجام این کار باعث می‌شود دید بناهای باستانی مخدوش شود.

در حالی که آینده جمعیت باستانی خرچنگ های رودخانه ای رم مبهم است، سمینارا امیدوار است که روزی بودجه و علاقه کافی برای بررسی بیشتر جمعیت وجود داشته باشد. در حال حاضر، طرفداران خرچنگ باید منتظر بمانند و ببینند که آیا موجودات منزوی می توانند به زندگی خود در اعماق ویرانه های شهر ادامه دهند یا خیر.