تروریسم و تغییر اقلیم

تغییرات بازگشت‌ناپذیر در اقلیم مناطق گوناگون در اثر عوامل طبیعی و همچنین اقدامات انسانی، ابعاد مختلف امنیت را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند

اخبار سبز کشاورزی ؛ سپیده رحمن‌پور، پژوهشگر حوزه تغییر اقلیم | امروزه در میان بحران‌های تهدیدکننده برای امنیت جهان‌،‌ تغییر اقلیم و تروریسم دو کانون اساسی نگرانی‌های بین‌المللی تلقی می‌شوند.

تغییرات بازگشت‌ناپذیر در اقلیم مناطق گوناگون در اثر عوامل طبیعی و همچنین اقدامات انسانی، ابعاد مختلف امنیت را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند. به‌ویژه در عصر حاضر که مطابق نظر نظریه‌پردازان امنیت، امنیت از مفهوم نظامی خارج شده و وجهه اقتصادی، فرهنگی و محیط زیستی و… یافته است.

بیشتر بخوانیم: زندگی یک میلیارد کودک تحت تاثیر تغییرات اقلیمی

این ابرچالش به طور مستقیم و غیرمستقیم بر امنیت انسانی و ملی و مناسبات بین‌المللی تاثیر می‌گذارد. پیامدهای تغییر اقلیم، برخی مناطق را بیشتر مستعد ناامنی می‌کنند. خشکسالی، بحران آب، بیماری و انواع آسیب‌پذیری‌های اجتماعی و اقتصادی بستر را برای بروز تبعیض‌های بیشتر و فقر فراهم می‌کند. و اینگونه زمینه برای ظهور تروریسم ایجاد می‌شود.

تروریسم که مطابق تعاریف پیشین نیز تهدیدکننده بود، مجالی بیشتر برای مخاطره‌آمیز بودن می‌یابد.‌ ناتوانی و نبود آمادگی دولت‌ها در تاب‌آوری و سازگاری در مقابل بحران تغییر اقلیم منجر به کاهش خدمات عمومی به مردم و افزایش نارضایتی و بی‌اعتمادی به حکومت و شکاف میان دولت و مردم و فقدان رفاه نسبی می‌شود.

در چنین شرایطی تروریسم با وعده عدالت و حمایت از آسیب‌دیدگان به منصه ظهور می‌رسد و گاه وعده‌ها و شرایط وسوسه‌کننده عضوگیری نیاز به وجود آرمان خاص را نیز نمی‌طلبد.

گاهی تنش‌ها و فشارهای اقتصادی و فقر و بیکاری و بی بضاعتی عامل پیوستن به گروه‌ها و گروهک‌های تروریستی می‌شود. محدودیت در منابع طبیعی نیز به نوبه خود زمینه مناسبی برای شکل‌گیری و پیوستن به گروه‌های افراطی خشونت‌آمیز است. هرچند که تروریسم می‌تواند فردی، سازمان‌یافته یا در قالب سازمان بی‌شکل صورت گیرد.

مطابق بررسی‌ها موارد ذکر شده در خاورمیانه و شمال آفریقا احتمال وقوع بیشتری دارند. مبرهن است آنچه به امنیتی شدن موقعیتی می‌انجامد، وقوع فاجعه نیست بلکه پیش‌بینی وقوع فاجعه است. فاجعه بروز و ظهور تروریسم در تعاقب تغییر اقلیم و تلفیق دو چالش تغییر اقلیم و تروریسم به عنوان مانعی جدی برای توسعه پایدار، بیانگر لزوم توجه به این مسئله بیش از پیش است.

توجه به اصل مسئولیت مشترک ولی متفاوت کشورها و پایبندی کشورهای توسعه‌یافته به تعهدات و وعده‌ها و تلاش‌های کشورهای در حال توسعه در راستای شکل‌گیری تعهدات اثربخش‌تر و کمک‌های مالی به کشورهای کم برخوردار به قصد انطباق با معضلات آینده نیز می‌تواند راهگشا باشد.

منبع پیام ما