ریشه ناترازی‌ها، ناترازی در مدیران است و بس

اخبار سبز کشاورزی؛ در ابتدای هر سال شعاری انتخاب می‌شود که براساس مطالعه و مشاوره و مبتنی بر داده‌های میدانی است و قطعاً ورای هشدار، پیام‌های مختلفی برای مدیران دارد مبنی بر این‌که "چشم‌ها را باید شست جور دیگر باید دید" و اگر بر مدار و ریل، حرکت صورت می‌گیرد، مدبرانه‌تر و با شتاب بیشتری انجام شود تا هدف تحقق پیدا کند و اگر بر ریل نیست، به سرعت به مدار بازگردد تا اهداف شهید نشوند و آثار منفی آن بر رفاه مردم ظاهر نشود که "جلوی ضرر هر کجا گرفته شود، سود است".

این یک راهبرد کلان و قدرتمند است که به قول فپولاک "در همه کشورها توسط رهبران طراحی و توسط مدیران و با کمک مردم اجرا و عملیاتی می‌شود".

مردم که همیشه برای همه مثبت‌های موثر بر آینده و رفاه خود و پایداری ایران، پای کار هستند و مشارکت و همسویی خود با راهبردهای مثبت را در میدان نشان داده‌اند و در آینده نیز نشان می‌دهند.

اما می‌ماند " مدیران"، در عملیاتی‌سازی راهبردها با فرض وجود منابع مالی، دو عنصر و مؤلفه کلیدی و قدرتمند اثرگذارند: "مدیران + اخلاق". همه داستان میدان‌های عملیات از اینجا و از این دو نشأت می‌گیرند.

مدیران باید ترکیب بهینه‌ای از "دانایی، توانایی، تجربه، انگیزه و تمایل" را داشته باشند که " توانا بود  هر که دانا بود" و " به عمل کار برآید" و "پختگی محصول تجربه است" و تا "انگیزه و تمایل وجود نداشته باشد، حرکتی شکل نمی‌گیرد" تا نهایتاً آثار مثبت ایجاد شود.

مدیریت نتیجه کارکردهای مدیران با کمک مؤلفه قدرتمند "اخلاق" است که اگر نباشد و یا ضعیف باشد، آنگاه یا اتفاق مثبتی رخ نمی‌دهد و یا به "ناکجا آباد" می‌رود و ارزش‌افزوده‌ای برای جامعه تولید نخواهد کرد.

نتیجه این‌که وقتی از معلول‌ها در جامعه صحبت می‌شود بلافاصله باید به علت‌العلل و مادر آن بازگشت داشت و ریشه را مورد کالبدشکافی قرار داد که در کدام‌یک از پنج‌گانه‌های" دانایی، توانایی، تجربه، انگیزه و تمایل" و یکِ منحصر به فرد "اخلاق" بیماری و یا نقصانی وجود دارد.

اما مخلص کلام

وقتی از گفتمان‌سازی "ناترازی‌ها" در جامعه صحبت می‌شود باید بازگشت به اول داشت و گفت "الفبای مدیریت، تراز است" که در ۵+۱ پیش‌گفته، بیان شد.

بدون تراز، ناترازی‌ها در حوزه‌های مختلف شکل می‌گیرد و هم برای خود دولت و هم برای همه مردم - که قرار بود مکمل مدیران باشند در میدان- تولید هزینه می‌کند.

بنابراین به‌جای آدرس‌دهی‌های غلط باید اعتراف کرد که ریشه ناترازی‌ها، ناترازی در مدیران است و بس. نیاز به اسکن‌های مختلف  هزینه‌زا برای همه و به " این در و آن در زدن‌ها" نیست و کمک گرفتن از الطاف ابر و باد و مه و خورشید.

پس باید درمان را از این نقطه شروع کرد تا ناترازی‌ها، تراز شوند. چنین درمانی هزینه بسیار زیادی دارد اما منافع عمومی آن به هزینه‌های خصوصی می‌چربد و توجیه دارد که ابتدا "تراز را کالیبره و تراز کرد" تا ناترازی‌ها حذف شوند.

به زبان ساده، به قول رئیس‌جمهور محترم، سپردن کار به نابلدها خیانت و نامردی است و به قول ما، مادر همه ناترازی‌ها.