آخرین خبرها:
شناسه خبر: 27095

بذرها توسط شرکت‌های بزرگ شیمیایی، مستعمره می‌شوند

بذرها توسط شرکت‌های بزرگ شیمیایی، مستعمره می‌شوند/ حیات تراریخته ها در وضعیت پساکرونا با تاکید بر کشورهای آسیا-اقیانوسیه

بذرها توسط شرکت‌های بزرگ شیمیایی، مستعمره می‌شوند

حیات تراریخته‌ها در پساکرونا با تاکید بر کشورهای آسیا-اقیانوسیه

موسسه خدمات بین المللی برای دستیابی به کاربردهای کشاورزی-بیوتکنولوژی (ISAAA) به تازگی گزارش سالانه خود را منتشر کرده است. آمارها و ارقام گویاست. بازار جهانی بذر توسط کارتلی از شرکت‌های شیمیایی کشاورزی تسخیر شده است. امروزه، تنها چهار شرکت از این تعداد Bayer (19%)، Corteva (18%)، Syngenta (8%) و BASF (4%) حدود (49%) از بازار 47 میلیارد دلاری بذر را در اختیار دارند.
اخبار سبز کشاورزی ؛ آنها همچنین 75 درصد از بازار جهانی مواد شیمیایی کشاورزی را در اختیار دارند. این یک تصادف نیست. این شرکت‌ها بر فروش بذرهای تجاری که به استفاده زیاد از مواد شیمیایی کشاورزی تکثیر می‌شوند تمرکز می‌کنند و دانه‌های اصلاح‌شده ژنتیکی آن‌ها در حال حاضر تقریباً نیمی (46 درصد) از کل فروش جهانی بذر را تشکیل می‌دهند.

نتیجه منطقی این قدرت شرکتی متمرکز و دارای پشتوانه قانونی، افزایش تصاعدی در سود شرکت است. البته پیش‌بینی سود سال 2022 بر اساس گزارش‌های شرکت‌ها و رتبه‌بندی موسسه (Fitch ) در مورد گروه Syngenta)) به ارقام سینجنتا در سال 2018 و 2019 مربوط به Syngenta AG و از سال 2020 تا 2021 مربوط به Syngenta Group تقسیم بندی شده است. با قدرت انحصاری خود و جرم انگاری جایگزین ها، غول های شیمیایی کشاورزی آزادند که قیمت های خود را افزایش دهند و کشاورزان را تحت فشار قرار دهند.
بیشتر بخوانید: نقش تراریخته‌ها در پایداری تولید محصولات کشاورزی

گیاهان جدید بیوتکنولوژی، راه طفره رفتن از مقررات ایمنی زیستی

در طول 5 سال گذشته، درآمد و سود آنها از فروش بذر و مواد شیمیایی کشاورزی افزایش یافته است و سود هر دو در این مدت تقریباً دو برابر شده است. بعد از پاندمی کرونا و اختلال در زنجیره تامین غذا، جهان شاهد فشار مضاعفی به نفع دانه ها و محصولات اصلاح شده ژنتیکی (GMO) است. و شرکت های بیوتکنولوژی و تجارت کشاورزی در حال راه اندازی گیاهان جدید بیوتکنولوژی به عنوان راه حلی برای رهایی از مصائب بشریت، از ناامنی غذایی و تغذیه ای، تغییرات آب و هوایی و از دست دادن تنوع زیستی هستند.
در هنگامه نیاز مبرم به راه‌حل، شرکت‌ها امیدوارند که GMOهای جدید (جانداران اصلاح‌شده ژنتیکی) بتوانند حمایت عمومی را به دست آورند و آنها نیز به راحتی از مقررات ایمنی زیستی طفره بروند. این منجر به تغییر مداوم قوانین، مقررات و استانداردهای حاکم بر GMO در سراسر کشورهای آسیایی می شود. محصولات ویرایش شده ژنی، نسل جدیدی از فناوری GMO، به ویژه در حال افزایش هستند و مجوزهای تجاری دریافت می کنند. این باعث نگرانی شدید مصرف کنندگان، جوامع کشاورزی و فعالان می شود.

نقش تراریخته‌ها در پایداری تولید محصولات کشاورزی نقش تراریخته‌ها در پایداری تولید محصولات کشاورزی

190 میلیون هکتار زیرکشت تراریخته

از سال 2019، محصولات دستکاری شده ژنتیکی در حدود 190 میلیون هکتار در سراسر جهان کشت می شد که شامل چهار محصول اصلی سویا (50٪)، ذرت (30٪)، پنبه (13٪) و کلزا (5٪) بود. بیشتر این گیاهان برای مصرف انسان نیستند، بلکه بیشتر به عنوان خوراک حیوانات هستند و در دو دهه اخیر، ذرت به طور فزاینده ای برای تولید اتانول مورد استفاده قرار گرفته است. با وجود کاهش تعداد تاییدیه های GMO در جهان ، تجاری سازی محصولات تراریخته به طور پیوسته ادامه یافته است، حتی در برخی کشورها روند تجاری سازی تسریع شده است.
بیشتر بخوانید: ظهور فراتراریخته‌ها
البته در سال‌های اخیر، شرکت‌ها روی توسعه تراریخته هایی با ویژگی‌های جدید، کار کرده‌اند که عمدتاً علیه آفات، انواع مقاوم در برابر کبودی و آکریل آمید حداقلی، علف‌کش‌ها و مقاومت های برودتی است. به موازات این فعالیتها، شرکت‌های بیوتکنولوژی در حرکت سریع GMOهای جدید خود که به عنوان تکنیک‌های اصلاح نباتات جدید شناخته می‌شوند، موفق بوده‌اند.

محصولات ویرایش شده ژنی، متفاوت از GMO

از آنجایی که برخی از این تکنیک‌های جدید اصلاح نژاد، مانند ویرایش ژن، نیازی به تزریق و درج ژن خارجی ندارند، صنعت بیوتکنولوژی و برخی سازمان‌های دولتی استدلال می‌کنند که با این محصولات ویرایش شده ژنی نباید مشابه با محصولات GMO رفتار نمود. در نتیجه، در چندین کشور آسیایی، محصولات ویرایش شده ژنی در حال تایید و تجاری سازی برای مصرف عمومی هستند و سیاست های جدیدی برای در دسترس قرار دادن محصولات ویرایش شده ژنی در حال تدوین است. همانطور که در اتحادیه اروپا نیز اتفاق افتاد، کشورهای آسیا-اقیانوسیه نیز در حال بحث هستند که آیا ارگانیسم های ویرایش شده ژنتیکی را به عنوان GMO تلقی کنند یا خیر؟
به عنوان مثال نیوزلند به صراحت اعلام کرد که محصولات اصلاح شده ژنتیکی باید به همان شیوه محدود کننده GMOs تنظیم شوند. با این حال، هند در مارس 2022 مقررات جدیدی را ارائه کرد و محصولات ویرایش ژنی را از مقررات GMO مستثنی نمود.

ویرایش ژن چیست؟

اما ویرایش ژن چیست؟ ویرایش ژن یا ویرایش ژنوم طیف وسیعی از تکنیک های مهندسی ژنتیک را پوشش می دهد که برای ویرایش بخش هایی از ژنوم تقریباً هر موجود زنده ای استفاده می شود. این بیوتکنولوژی جدید در حال به دست آوردن محبوبیت و پشتیبانی برای در نظر گرفتن یک روش سریعتر، ارزانتر و نسبتا آسان برای تغییرات ژنتیکی است. بیشتر ویرایش ژن شامل ایجاد یک محصول جدید با برش یا حذف بخش های بسیار کوچک DNA است و لزوماً شامل تراریخته یا معرفی ژن های "خارجی" از گونه های دیگر نیست.
به همین دلیل، از نظر متخصصین ویرایش ژن به عنوان غیر تراریخته ادعا می‌شود . این ادعا به مثابه آن است که درباب این محصولات نیازی به رعایت مقررات ایمنی زیستی نیست. با این حال تحقیقات قابل توجهی ثابت می کند که فناوری ها و کاربردهای ویرایش ژنوم به وضوح در تعریف ارگانیسم اصلاح شده قرار می گیرند، خواه شامل درج، حذف یا ویرایش توالی ژنوم باشد.
از میان چندین تکنیکی که در ویرایش ژن استفاده می شود، محبوب ترین آنها به نام CRISPR شناخته می شود. CRISPR معمولاً از نوعی برش دهنده DNA به نام "Cas9″ استفاده می کند، که توضیح می دهد که چرا اغلب به عنوان سیستم ویرایش ژن" CRISPR-Cas9 " شناخته می شود. در حال حاضر گفتگوهای انتقادی بسیاری در جریان است که چرا ارگانیسم های ویرایش شده ژنوم از پروتکل( Cartagena) در مورد ایمنی زیستی مستثنی نمی شوند؟ در این یادداشت، سعی داریم بصورت مجمل آخرین وضعیت تراریخته‌ها را در تعدادی از کشورهای آسیایی بررسی نماییم.

ژاپن و تایید کاشت تجاری 141 محصول تراریخته

ژاپن، یکی از بزرگترین واردکنندگان سرانه غذا و خوراک تراریخته در جهان است و بیش از 322 محصول اصلاح شده ژنتیکی برای مواد غذایی از جمله 141 محصول تراریخته را برای کاشت تجاری تایید کرده است. ذرت، سویا و کلزای وارداتی ژاپن (به ترتیب 16 میلیون تن، 3.2 میلیون تن، 2.4 میلیون تن) عمدتاً از نظر ژنتیکی اصلاح شده هستند.
ژاپن همچنین مقدار زیادی مواد غذایی فرآوری شده را وارد می کند که حاوی روغن های تراریخته، قندها، مخمرها، آنزیم ها و سایر مواد تشکیل دهنده هستند. ایالات متحده بزرگترین صادر کننده محصولات تراریخته به ژاپن است، اما سایر تامین کنندگان عمده شامل کانادا، برزیل و آرژانتین هستند. ژاپن در سال های اخیر، تمام مراحل را برای اجازه دادن به محصولات ویرایش شده ژنتیکی انجام داده است.
بیشتر بخوانید: تراریخته‌ها روزنه امید پایداری حیات
در دسامبر 2020، ژاپن گوجه‌فرنگی سیسیلی Rouge High GABA اصلاح‌شده ژنتیکی را تأیید کرد که حاوی سطوح بالایی از اسید آمینه گاما آمینو بوتیریک (GABA) است، اسید آمینه‌ای که اعتقاد بر این است که به آرامش و به کاهش فشار خون کمک می‌کند. در سپتامبر 2021، اولین غذای ویرایش شده ژنتیکی شد در ژاپن توسط سرمایه گذاری مشترک دانشگاه Tsukuba و شرکت نوپا " Sanatech Seeds Ltd" به فروش رسید.
دانشگاه تسوکوبا گوجه‌فرنگی‌های" GABA "را از طریق فناوری CRISPR-Cas9 از طریق بودجه عمومی توسعه داد و تحقیقات را به سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر "Sanatech Seeds" که کسی نیست جز Pioneer EcoScience Co. Ltd.، یکی از شرکت‌های تابعه چندملیتی ایالات متحده، واگذار کرد. پایونیر (Dupont-Pioneer) اکنون بخشی از شرکت کشاورزی ایالات متحده" Corteva" است.

ماهی ویرایش ژنی شده

ژاپن همچنین با استفاده از ویرایش ژنی، ماهی ببر را توسعه داده است، که در آن عملکرد ژن‌هایی که اشتهای ماهی را کنترل می‌کنند برای افزایش مصرف خوراک و وزن آن در مقایسه با گونه‌های طبیعی ماهی غیرفعال می‌شود. چندین محصول غذایی ویرایش شده ژنتیکی دیگر مانند سیب زمینی، گندم، جو و انگور در خط تولید آزمایشگاهی قرار دارد.
در سال 2019، هیئت تحقیقاتی ژاپن در مورد غذاهای تازه توسعه یافته تصمیم گرفت که "غذاهای اصلاح شده ژنومی نیازی به مقررات نداشته باشند"، با این حال مقامات از صدور گواهی ارگانیک این محصولات جدید بیوتکنولوژی خودداری کردند. در مواجهه با اقدام تهاجمی دولت ژاپن در تایید محصولات تراریخته، طرحی به نام OK Seed Project در سال 2020 توسط کشاورزان، دانشگاهیان و شهروندان مرتبط راه اندازی شد. این کمپین در مورد برچسب زدن داوطلبانه بذرها و محصولات غذایی به عنوان "غیر ویرایش ژن" است.
اگرچه دولت برچسب‌گذاری محصولات اصلاح‌شده ژنتیکی را ممنوع کرده است، کشاورزان همچنان این آزادی را دارند که داوطلبانه آنها را به‌عنوان (گونه‌های بومی) در مرحله بذر برچسب‌گذاری کنند و به کشاورزان و مصرف‌کنندگان این امکان را می‌دهد تا غذای بدون تراریخته خود را بشناسند و انتخاب کنند. علامت" OK Seed " نه تنها استفاده از دانه های ویرایش ژنی را فراخوانی می کند، بلکه از گونه های محلی نیز محافظت می کند. این ابتکار همچنین به عنوان یک ابزار آموزشی محبوب در مورد نسل جدید GMOs و تأثیرات احتمالی آنها بر سلامت انسان و اکوسیستم عمل می کند.

فیلیپین؛ آینه تمام نمای شرکت های بیوتکنولوژی

فیلیپین؛ آینه تمام نمای شرکت های بیوتکنولوژی و تنها کشور آسیایی با بیشترین تعداد کاشت تجاری GMO است. از آنجایی که ذرت تراریخته برای استفاده تجاری در سال 2002 تایید شد، فیلیپین 129 محصول تراریخته را تایید کرده است. 42 مورد از این تعداد از اکتبر 2020، با 30 مورد برای استفاده مستقیم به عنوان غذا، خوراک یا فرآوری و 12 مورد برای کاشت تجاری زیر کشت رفته است.
فیلیپین اولین کشور آسیایی است که مجوز تجاری را به برنج طلایی غنی شده با تراریخته با بتاکاروتن، پیش ساز ویتامین A، و برای مقابله با سوء تغذیه و کمبود ویتامین A ارائه نمود. در 21 ژوئیه 2021، دفتر صنایع گیاهی فیلیپین (BPI) مجوز ایمنی زیستی را برای تکثیر تجاری آن صادر کرد و آن را به اولین گونه برنج تراریخته تبدیل کرد که برای کاشت تجاری عرضه شده است و تهدیدی بزرگ برای صدها هزار گونه برنج بومی است. توسط کشاورزان منطقه توسعه یافته است.
این GMO برنج توسط International Rice Research Institute (IRRI) توسعه یافته است. و توسط بنیاد بیل و ملیندا گیتس، بنیاد راکفلر، USAID، و وزارت کشاورزی فیلیپین - دفتر برنامه بیوتکنولوژی حمایت می شود. اخیراً، محققانی که بر روی برنج طلایی کار می‌کنند، انواعی از این برنج تراریخته را با استفاده از فناوری ویرایش ژن و درج ویژگی‌های دیگری مانند خشکی و مقاومت در برابر آفات تولید کرده‌اند.
موسسه تحقیقات بین المللی برنج (IRRI) که برای مدت طولانی راه حلی برای کمبود ویتامین A (VAD) که باعث سندرم کمبود ایمنی و نابینایی در بین کودکان می شود، اعلام شده است، این موسسه و وزارت کشاورزی فیلیپین ادعا می‌کنند که برنج طلایی قبلاً تأییدیه‌های ایمنی مواد غذایی را در استرالیا، نیوزلند، ایالات متحده و کانادا دریافت کرده است. اما مجوز استانداردهای غذایی استرالیا و نیوزلند (FSANZ) برای تجاری سازی یا استفاده در این کشور نیست. به طور مشابه، مجوز ارائه شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای کشت، بازاریابی، استفاده از غذای انسان یا حیوان در ایالات متحده در نظر گرفته نشده است.
در مورد کانادا، به اصطلاح "ترخیص توسط آژانس نظارتی" تنها یک نظر از طرف بهداشت کانادا در مورد استفاده غذایی از برنج طلایی است، با توجه به اینکه ممکن است کالاهای خام یا محصولات غذایی مشتق شده از برنج طلایی به طور ناخواسته وارد کانادا شود. خلاصه فنی پرونده اشاره می کند که اگرموسسه IRRI در آینده علاقه مند به بازاریابی برنج طلایی در کانادا باشد، رعایت مقررات غذا و دارو در مورد افزودن ویتامین به غذاها الزامی است.
چند روز پس از اینکه BPI مجوز ایمنی زیستی را برای برنج طلایی صادر کرد، مجوز تجاری برای بادمجان Bt (Bt talong) را نیز تایید کرد. سایر محصولات اصلاح شده ژنتیکی در حال توسعه عبارتند از: پاپایای مقاوم در برابر ویروس" Ringspot" و گوجه فرنگی مقاوم در برابر ویروس.

شی جین پینگ و سوق دان چین به‌سمت تحقیقات جسورانه در بیوتکنولوژی

چین از سال 2010 سیاست های ویژه ای برای GMO اتخاذ کرده است. درک این ساست ها اینکه چرا برنج و ذرت تراریخته تولید شده داخلی چین هرگز برای کاشت تجاری آزاد نشدند کمک می کند. مجوز GMO چین در 2 سطح عمل می کند. ابتدا به GMO گواهی ایمنی تولید داده می شود، به این معنی که فعالیت های تحقیق و توسعه (R&D) برای محصول GM تکمیل شده است، و سپس متقاضی برای درخواست تجاری سازی آن از دولت مجوز می گیرد. در اوایل سال 2020، سویای تراریخته ارزیابی ایمنی را پشت سر گذاشت اما برای تجاری سازی تایید نشد.
با این حال، این محدودیت ملی مانع از این نمی شود که شرکت های چینی مانند" Beijing Dabeinong " و" Biotechnology Co. Ltd " به دنبال مجوز کاشت سویای تراریخته خود در کشورهای دیگر مانند برزیل و اروگوئه نباشند. آرژانتین اولین کشوری بود که اجازه کاشت تجاری سویای تراریخته را داد. علاوه بر این، اگرچه سویا و ذرت تراریخته مجاز به کشت داخلی نیستند، اما همچنان در مقیاس وسیع برای استفاده در خوراک دام برای حمایت از صنایع در حال گسترش گوشت و طیور وارد می‌شود. در حال حاضر، تنها پنبه تراریخته و پاپایای تراریخته برای کشت تجاری در چین تایید شده است. همچنین بررسی کشت ذرت GE در شمال شرقی چین در دست آزمون است.
بیشتر بخوانید: نقش گندم تراریخته در تامین جهانی غذا
رئیس جمهور شی جین پینگ، در سخنرانی خود در دسامبر 2013، بر اهمیت تحقیقات جسورانه در بیوتکنولوژی تأکید کرد، اما با احتیاط در مورد تجاری سازی در سطح داخلی سخن راند. برای این منظور، در سال 2016، وزارت کشاورزی چین نقشه راه تجاری سازی محصولات تراریخته را فاش کرد. در گاه شماری محصولات نقدی "غیر مصرف خوراکی" در اولین تاریخ ها، پس از آن محصولاتی که برای خوراک و مصارف صنعتی قرار می گیرند، پس از آن. محصولات غذایی، و در نهایت، محصولات غذایی اصلی (برنج، گندم و سویا)قرار گرفته اند چین در مارس 2021، یک برنامه پنج ساله جدید که بر اعتماد به نفس و امنیت غذایی تمرکز دارد، و شامل نکاتی در مورد محصولات تراریخته است، منتشر نمود. با این برنامه پنج ساله جدید، سیاست چین در قبال محصولات اصلاح شده ژنتیکی چرخش شدیدی پیدا کرده است.
دولت اکنون آشکارا تراریخته‌ها را تبلیغ و مقررات‌زدایی می‌کند تا گسترش آنها را پیش ببرد. این امر می‌تواند مستقیماً با افزایش گسترش جهانی صنعت بذر چین مرتبط باشد، به ویژه پس از اینکه شرکت دولتی" ChemChina " در سال 2017 Syngenta را به مبلغ 43 میلیارد دلار خریداری کرد.
از آن زمان درآمد سالانه آن افزایش یافته و از 600 میلیون دلار در سال 2016 به 6 میلیارد دلار در سال 2020 رسیده است. فناوری پشت برنج طلایی اصلی GR1، ساخته شده با ژن نرگس در سال 2000 توسط دانشمندان عمومی "اینگو پوتریکوس و پیتر بیر" توسعه و ثبت شد. آنها حقوق خود را در مورد این فناوری به Syngenta واگذار کردند شرکت Syngenta نیز به نوبه خود با مجوزهای دیگر از منابع دیگر، از جمله مونسانتو، مذاکره کرد تا این فناوری را کاربردی کند و سپس مجوز آن را برای استفاده «بشر دوستانه»، تحت شرایط خاص، در کشورهای در حال توسعه به مخترعان بازگرداند.
Syngenta حقوق کامل تجاری را در مورد برنج طلایی حفظ می کند، از جمله در زمینه بهبود فناوری. آنها همچنین حق امتیاز GR2 را دارند، یک برنج طلایی اصلاح شده که با ژن ذرت ساخته شده است. اما این شرکت اعلام کرده است که دیگر علاقه ای به بازاریابی برنج در کشورهای توسعه یافته ندارد. پس از تاییدیه های نظارتی، شرکت دولتی چینی ChemChina این شرکت بزرگ را خریداری کرد.
به فاصله کوتاهی از ژوئن 2017 شرکت (ChemChina) بقیه سهام را خرید و Syngenta از فهرست خارج شد Syngenta اکنون یک شرکت خصوصی است که متعلق به یکی از سهامداران ChemChina است سهامداران عمده ChemChina می گویند که قصد دارند در آینده سهام اقلیت این شرکت را مجدداً فهرست کند. با وجود مالکیت چینی جدید، Syngenta همچنان یک شرکت سوئیسی است.
به گفته رئیس آن، Ren Jianxin، این شرکت قصد دارد در 5 تا 10 سال آینده دو برابر شود و فروش بذر خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهد، از جمله از طریق ادغام و تملک. وب سایت Syngenta بیان می کند که "اکثریت IP جهانی ما متعلق به شرکت های وابسته سوئیسی Syngenta است. انتقال این حقوق IP به نهادهای چینی پیش بینی نشده است." در مورد برنج طلایی، شرکت وابسته به ترتیب Syngenta Seeds AG، صاحب امتیاز و مالک دو اختراع اصلی است.
در سال 2018، شرکت بزرگتر شیمی چینی SinoChem قصد دارد با ChemChina ادغام و ادغام شود که ممکن است 120 میلیارد دلار آمریکا را تصاحب کند. این نهاد جدید از Dow-DuPont به عنوان بزرگترین شرکت شیمیایی جهان پیشی خواهد گرفت. در مجموع، ChemChina مالک Syngenta است که حقوق برنج طلایی را حفظ می کند. انتقال این حقوق به منافع دیگر در حال حاضر برنامه ریزی نشده است، اما ممکن است در آینده تغییر کند. در سال 2022، گواهی ایمنی برای تولید و کاشت به چهار رقم ذرت تراریخته مقاوم به علف‌کش و آفات و همچنین سه رقم سویای تراریخته مقاوم به علف‌کش پس از آنکه در سال 2021 کشت آزمایشی شدند، اعطا شد و راه را برای کشت تجاری هموار کردند. این موضوع با سیاست کشاورزی چین که در حال حاضر رهبر جهانی در زمینه ثبت اختراع محصولات ویرایش ژنی است همخوانی دارد. حدود 75 درصد از این اختراعات کشاورزی از چین است.
طبق گزارش "رابوبانک"، موسسات تحقیقاتی چینی در حال حاضر بیش از هر کشور دیگری تحقیقاتی را در مورد محصولات اصلاح شده ژنتیکی مبتنی در بازار منتشر کرده اند. با توجه به سرمایه‌گذاری بزرگ چین، در سال‌های آینده یک سیاست تأییدی سخاوتمندانه‌تر یا یک سیاست نسبتاً باز برای انتشار محصولات ژنتیکی شده انتظار می‌رود.

خودکشی کشاورزان هندی هم از تمال این کشاورزان به GMO کم نکرد

هند به طور رسمی، پنبه Bt را به عنوان تنها محصول اصلاح شده ژنتیکی مجاز در کشور به رسمیت شناخته است و بیست سال پس از تصویب آن برای کشت تجاری در سال 2002، بیش از یک هزار نوع بذر پنبه - متعلق به ده ها شرکت بذر - اکنون در بازار هند به فروش می رسد و گونه های محلی هندی در هیچ کجا یافت نمی شوند. با این حال، بعد از چند سال پس از معرفی، مونسانتو به عنوان آورنده این فناوری به هند، شکست انواع پنبه حشره‌کش نسل اول و دوم در بین گیاهپزشکان هندی محل مناقشه است.
آفت مورد نظر، کرم غوزه صورتی، در برابر سموم تولید شده توسط این صفات مقاومت نشان داد. شکست پنبه تراریخته در کنترل آفات عامل افزایش خودکشی در میان کشاورزان پنبه کار بود که به دلیل افزایش هزینه بذر، افزایش نهاده های شیمیایی و دسترسی ناکافی به اطلاعات زراعی دچار مشکلاتی فراوانی شدند. اما این امر هند را از سرمایه گذاری های بیشتر GMO منصرف نکرد. هند در سال 2009 تلاش کرد تا(بادمجان Bt برینجال) را تجاری سازی کند. ترخیص بادمجان Bt با مقاومت شدید مردم مواجه شد و دولت را مجبور کرد جلسات عمومی یک ماهه را در شهرهای بزرگ هند سازماندهی کند. توقف انتشار بادمجان Bt در نهایت در سال 2010 اعمال شد.
در گزارش سال 2012، کمیته کشاورزی پارلمانی به این نتیجه رسید که "محصولات تراریخته راه حل درستی برای برای غذا، کشاورزی، بهداشت و محیط زیست کشور هند نیست" و نگرانی های مختلف دیگری را در مورد اثرات بالقوه و واقعی آن مطرح کرد. اما مروجین بادمجان Bt در هند ناامید نشده و پس از انتشار تجاری آن توسط بنگلادش در سال 2013، دوباره در تلاش هستند تا تأییدیه آن را دریافت کنند. تلاش برای آزادسازی تجاری خردل GM از سال 2017 دنبال شد. در ماه مه 2017، کمیته تأیید مهندسی ژنتیک تأیید این محصول مقاوم به علف‌کش را توصیه کرد، مقاوم در برابر گلوفوسینات Bayer، که سمی‌تر از گلایفوسیت است.
خردل تراریخته تهدیدی بزرگ برای این تنوع زیستی غنی است چون بیش از 12000 مورد از ارقام خردل و نژادهای بومی محلی در هندوجود دارد. تا به امروز، خردل GM برای کشت تجاری تایید نشده است.اما با وجود توصیه‌های مجلس برای توقف همه آزمایش‌های مزرعه باز، مجوزهای آزمایشی در زمین‌های باز در مورد محصولات تراریخته تا سال 2022 بسیاری از محصولات تراریخته غذایی و غیرغذایی در سراسر کشور صادر می‌شود. ناتوانی سازمان های نظارتی در نظارت صحیح بر آزمایشات مزرعه ای، جای خود را به آلودگی و کاشت غیرقانونی محصولات تراریخته داده است.
همانطور که توسط کمیته بیوتکنولوژی گزارش شده است، برخی از کاشت های غیرقانونی، مانند مورد پنبه مقاوم به علف کش، انبوه بوده و بیش از 15 درصد از کل سطح کشت پنبه در کشور را فرا گرفته است. یک مورد آشکار از آلودگی GMO در ژوئن 2021 گزارش شد، زمانی که سیستم هشدار سریع کمیسیون اروپا برای غذا و خوراک اعلام کرد که 500 تن برنج هندی اخیراً توسط یک شرکت فرانسوی به نام Westhove به آرد برنج تبدیل شده است.
آنها ادعا می کنند که این آزمایشات و همچنین کشت غیرقانونی پنبه HT، بادمجان Bt و سویای تراریخته منجر به "آلودگی یا نشت" می شود که در نهایت به مزارع و مواد غذایی ختم می شود. اما GMO از تمام جبهه ها در هند تحت فشار قرار گرفته است. در سال 2018، مطالعه ای وجود و فروش غیرقانونی گسترده غذاهای وارداتی تراریخته در کشور را نشان داد که شامل غذای نوزاد، روغن خوراکی و تنقلات بسته بندی شده بود.
در آوریل 2018، مقامات مواد غذایی هند پیش‌نویس مقرراتی را تصویب کردند که برچسب‌گذاری اجباری را برای «همه محصولات غذایی دارای 5 درصد یا بیشتر مواد تراریخته» تجویز می‌کرد. این اولین باری است که دولت هند دستورالعمل هایی را برای برچسب گذاری مواد غذایی تراریخته وضع می کند. با این حال، برچسب زدن مواد غذایی با مواد تراریخته 5 درصد، تلاشی غیرقانونی برای معرفی مواد غذایی تراریخته در هند از طریق نوعی "پنهان کاری خزنده" بود. پیش‌نویس جدید این آیین‌نامه در نوامبر 2021، الزامات برچسب‌گذاری را به 1% یا بیشتر از مواد تراریخته برای برچسب‌گذاری به این صورت تشدید می‌کند.
اما مجدداً، به‌طور مؤثری این پیش‌نویس مقررات مواد غذایی تراریخته را غیرقانونی می‌کند و آنچه را که ایالات متحده سال‌ها با قلدری از هند می‌خواهد یعنی دسترسی نامحدود و ورود آسان به غذاهای تراریخته در هند، نقض مقررات زیست‌محیطی و رقیق کردن الزامات برچسب‌گذاری مواد غذایی طبق دستور دادگاه عالی هند را تسهیل می‌کند. تضعیف مقررات GMO در هند همچنین راه را برای تکنیک های جدید پرورش مانند CRISPR باز کرد و این محصولات را از قوانین GMO 1989 مستثنی کرد. اکنون با گیاهان ویرایش شده ژنوم مانند سایر گیاهان رفتار می شود.

بنگلادش و باوجان تراریخته

بادمجان تراریخته که در اوایل سال 2010 در هند رد شد، بعداً در بنگلادش مورد استفاده قرار گرفت و تجاری شد. محصولی که در ابتدا توسط شرکت" Mahyco "هند توسعه یافت،این محصول از طریق مشارکت عمومی-خصوصی بین" Mahyco"، دانشگاه کرنل، و کنسرسیومی از شرکت مشاوران مدیریت" Sathguru، BARI و USAID "در اختیار موسسه تحقیقات کشاورزی بنگلادش (BARI) قرار گرفت. سپس شرکت" BARI " آن را به 9 برند بادمجان محلی تبدیل کرد که تنها چهار نوع آن برای عرضه تجاری در اکتبر 2013 تأیید شد.
بادمجان تراریخته با واکنش شدید جامعه مدنی، کشاورزان و فعالان محیط زیست مواجه شد. گفته می شود برای توسعه بادمجان Bt، به شرکت های "ماهیکو و مونسانتو" بدون اطلاع کشاورزان یا عموم مردم، حقوق مالکیت معنوی بر 9 نوع بادمجان بومی داده شده است. در اولین فصل کشت تجاری در سال 2014، چندین کشاورز که بادمجان تراریخته را کاشتند، اما در پایان فصل زراعی به دلیل عملکرد ضعیف و شکست محصول ، خواستار جبران خسارات هنگفتی شدند.
اما علاوه بر بادمجان Bt، بنگلادش آزمایش میدانی محدود برنج طلایی را در مؤسسه تحقیقات برنج بنگلادش (BRRI)، پردیس در غازیپور، در اوایل سال 2017 به پایان رساند. اکنون در مرحله ارسال درخواست به وزیر محیط زیست و وزیر کشاورزی برای یک درخواست است. تست مزرعه چندمکانی در مزارع کشاورزان. علاوه بر این، یک درخواست برای ارزیابی ایمنی زیست محیطی و مواد غذایی برنج طلایی GR2E BRRI dhan29 در نوامبر 2017 به وزارت کشاورزی و در ماه بعد به وزارت محیط زیست و جنگل ها ارسال شد.
لابی طرفدار جنرال موتورز به تلاش برای ترخیص تجاری برنج طلایی ادامه می دهند. متیو مورل، مدیر کل موسسه بین المللی تحقیقات برنج (IRRI)، در سفر خود به بنگلادش در سال 2019، با ذکر تاییدیه این محصول از سوی آژانس های نظارتی در ایالات متحده، استرالیا، نیوزیلند و کانادا، برنج طلایی را تبلیغ کرد. این بیانیه گمراه کننده بود و به منظور تأثیرگذاری بر ترخیص تجاری آن بود.
نه IRRI و نه مقامات بنگلادش که برای برنج طلایی تلاش می کنند، به مردم اطلاع نداده اند که تنظیم کننده های مواد غذایی این 4 کشور، علیرغم تایید ایمنی آنها، ویتامین A موجود در برنج طلایی را زیر سوال برده اند و ادعا می کنند که این ویتامین بسیار کم است که نمی تواند ادعای محتوای مغذی را تضمین کند.
اما در حالی که همه نگاه‌ها به GMOs معطوف است، ویرایش ژنوم در بنگلادش به طور پنهانی پیشرفت می‌کند و برخلاف GMO های کلاسیک، هیچ مخالفت سازمان یافته ای با استفاده از فناوری های ویرایش ژن وجود ندارد و هیچ مقررات یا سیاست خاصی برای ویرایش ژن در بنگلادش وجود ندارد. آگاهی و دانش از ویرایش ژن در میان مردم و سیاستگذاران نسبتاً پایین است.
بحث‌ها و بحث‌ها در میان جامعه علمی در بنگلادش نشان می‌دهد که در سال 2023 در بنگلادش با سیاستی در زمینه ویرایش ژنی که به احتمال زیاد مشابه هند است، به‌عنوان مقررات‌زدایی محصولات ویرایش‌شده ژنی و مستثنی کردن آن‌ها از مقررات سخت‌گیرانه ایمنی زیستی، مواجه خواهیم شد.

دولت ویتنام حمایت کامل از GMO، ملت ویتنام مخالف GMO

دولت ویتنام به طور کامل از GMO استقبال می کند و از سال 2015 برنامه بلندپروازانه ای داشت که 30-50٪ از زمین های کشاورزی کشور را تا سال 2020 تحت پوشش آنها قرار دهد. وزارت کشاورزی و توسعه روستایی ویتنام آزمایشات مزرعه ای هفت گونه ذرت تراریخته را در سال 2010 از سه شرکت agribiotech، Monsanto، Syngenta و Pioneer آغاز کرد. تا سال 2016، حدود 21 گونه تراریخته ذرت و سویا در ویتنام کشت شد.
اما بسیاری از ویتنامی ها با گسترش GMOs در کشور مخالف بودند، به ویژه با توجه به اینکه شرکت چند ملیتی مستقر در ایالات متحده همان شرکت مونسانتو سازنده اصلی بمب شیمیایی موسوم به"عامل نارنجی" بود که توسط ارتش ایالات متحده در این کشور در طول جنگ ویتنام استفاده می شد.
فعالان ضد GM ادعا می کنند که با کاشت تجاری ذرت تراریخته مونسانتو، تاریخ تکرار خواهد شد، زیرا این گیاه همراه با علف کش سمی Roundup (یا گلایفوسیت) است. ویتنامی ها معتقدند که عامل شیمیایی نارنجی، 40 سال پس از اسپری شدن آن در طول جنگ ویتنام، هنوز در آب، خاک و ژن های نوزادان وجود دارد. با این حال، شرکتی که این ماده شیمیایی را تولید کرده است، با وجود اینکه هنوز از پرداخت غرامت به قربانیان ویتنامی خودداری می کند، به کشت محصولات تراریخته بازگشته است.
به دلیل این احساسات عمومی علیه تراریخته‌ها، ویتنام بررسی و تایید آن‌ها را سال‌ها به تعویق انداخت. در اقدامی که برخی آن را یک مانور فریبنده می‌دانند، در سال 2016، ویتنام برچسب‌گذاری محصولات غذایی اصلاح‌شده ژنتیکی وارداتی را اجباری کرد و این امر را بر عهده مصرف‌کنندگان گذاشت که هنگام خرید محصولات غذایی تازه، خشک و منجمد و خوراک دام مراقب غذاهای تراریخته باشند. در سپتامبر 2019، زمانی که وزارت کشاورزی پنج محصول تراریخته را برای خوراک تأیید کرد، اوضاع بغرنح تر شد.
طبق یک بررسی در سال 2021، حدود 111 نمونه از 323 نمونه غذا از 17 بازار سنتی و سوپر مارکت در شهر هوشی مین شامل ذرت، سویا، سیب زمینی، برنج، گوجه فرنگی و نخود فرنگی، مواد غذایی تراریخته هستند.
ویتنام تحقیقات خود را در زمینه ویرایش ژن آغاز کرده است و در حال توسعه یک گونه ژنتیکی شده از برنج محلی خود است تا در برابر باکتری های سوختگی برگ مقاوم باشد. مؤسسه بیوتکنولوژی کشور نیز از تکنیک CRISPR/Cas9 برای تولید دانه های سویا استفاده می کند. با این حال، ویرایش ژن هنوز تحت هیچ قانونی تنظیم نشده است و تلاش می‌شود تا محصولات ویرایش‌شده ژنی به‌عنوان غیرتراریخته تلقی شده و به‌عنوان بهبود گونه‌های گیاهی تبلیغ شوند.

استرالیا و ترویج بیوتکنولوژی با کمک 5 کشور دیگر

در ادامه ضروری است که اندکی به وضعیت اقیانوسیه هم پرداخته شود. تاریخچه ترویج GMO در استرالیا نشان می دهد که از ابتدا مقررات GM همیشه یک معامله طرفدار صنعت بوده است. قبل از راه‌اندازی تنظیم‌کننده فناوری ژن، استرالیایی‌ها نگران ناتوانی در انتخاب مواد غذایی بدون تراریخته بودند، زیرا غذاهای وارداتی تراریخته برچسب‌گذاری نمی‌شدند، با این حال GMOs توسط موسسات تحقیقاتی، دانشگاه‌ها، نهادهای عمومی و البته توسط سازمان‌های عمومی مورد استقبال و ترویج قرار گرفتند.
سازمان دولتی مسئول تحقیقات علمی در سال 2003، زمانی که مجوزها برای انتشار تجاری کلزای تراریخته صادر شد، همه دولت‌های ایالتی و منطقه‌ای، به جز کوئینزلند و قلمرو شمالی، بر اساس نگرانی‌های تجاری و بازاریابی خود را مناطق عاری از GMO اعلام کردند، زیرا آنها تولیدکنندگان عمده کلزای غیرتراریخته بودند.
این زمانی بود که برخی از ایالت‌های استرالیا نیز در پاسخ به مخالفت و مقاومت فزاینده عمومی، تعلیق کشت تجاری محصولات تراریخته را تصویب کردند. با این حال، تعلیق تراریخته فقط برای کشت محصولات غذایی تراریخته اعمال می شود و نه برای فروش غذاهای فرآوری شده از محصولات اصلاح شده ژنتیکی. اما با گذشت زمان، مهلت قانونی GMO شروع به فروپاشی کرد. به آرامی، یکی پس از دیگری، ایالت ها تصمیم گرفتند به تعلیق کشت تجاری خود پایان دهند و اجازه کاشت در قلمرو خود را دادند. تا اول جولای 2021، ممنوعیت محصولات تراریخته از سرزمین اصلی استرالیا برداشته شد. تاسمانی، قلمرو پایتخت استرالیا و جزیره کانگورو در استرالیای جنوبی تنها مناطقی در کشور هستند که هنوز رشد محصولات تراریخته را متوقف می‌کنند. استرالیا یکی از اولین پذیرندگان فناوری های GMO در آسیا و اقیانوسیه است. تا سال 2018، استرالیا نزدیک به 774000 هکتار محصولات GMO داشت.
البته سه محصول تراریخته بر مزارع استرالیا تسلط دارند: پنبه Bt و HT (بیش از 99.5 درصد تولید را به خود اختصاص می دهد) و گلرنگ ؛ سایر محصولات تراریخته که تحت کشت مزرعه آزمایشی قرار می گیرند عبارتند از موز، جو، چچم، خردل، نیشکر و گندم. از سال 2012 نیز آزمایشاتی از برنج، شبدر، ذرت، خشخاش، پاپایا، آناناس و انگور انجام شده است. استانداردهای غذایی استرالیا نیوزیلند (FSANZ) مواد غذایی مشتق شده از برنج GMO (برنج طلایی) را در 19 دسامبر 2017 تایید کرد.
مفروضات ایمنی FSANZ بر اساس داده های ارائه شده توسط IRRI و طرفداران شرکت بود. در سال 2020، چندین محصول تراریخته دیگر از BASF (سویا) ، مونسانتو (ذرت) و J.R. Simplot (سیب زمینی) را تأیید کرد. همچنین در ماه مه 2022، FSANZ فروش و استفاده از مواد غذایی حاصل از اصلاح ژنتیکی شده گندم مقاوم به خشکی و علف کش را که توسط Bioceres Crop Solutions آرژانتین توسعه یافته بود، تایید کرد. در حال حاضر در استرالیا و نیوزیلند، غذاهای فرآوری شده وارداتی با محتوای تراریخته بیش از 1% باید تاییدیه قبلی دریافت کرده و برچسب گذاری شوند، در حالی که محصولات غذایی مشتق شده از حیوانی که با غذای تراریخته تغذیه شده است، به عنوان غذای تراریخته در نظر گرفته نمی شود و الزامی نیست. برچسب زده شده است.
طبق FSANZ، برچسب‌گذاری GM در مورد ایمنی نیست، بلکه در مورد کمک به مصرف‌کنندگان برای انتخاب آگاهانه در مورد مواد غذایی است که می‌خرند. در تلاش برای ترویج بیوتکنولوژی و تکنیک‌های اصلاحی جدید در سراسر جهان، در سال 2016 استرالیا بیانیه‌ای مشترک با آرژانتین، برزیل، کانادا، پاراگوئه و ایالات متحده منتشر کرد و از حذف موانع جهانی برای تجارت بیوتکنولوژی کشاورزی حمایت کرد. در همین راستا، در سال 2019، استرالیا یک بازنگری عمده در قوانین فناوری ژنی خود برای ارائه وضوح در مقررات بیوتکنولوژی های جدید انجام داد.
در نهایت، تصمیم گرفت که تمام گیاهان و غذاهایی که با استفاده از تکنیک‌های جدید تراریخته تولید می‌شوند، بدون هیچ آزمایش ایمنی، ارزیابی، برچسب‌گذاری یا نظارت پس از فروش وارد سیستم غذایی شوند. در طول انتخابات فدرال استرالیا در سال 2022، یک گروه جامعه مدنی با راه اندازی کمپین ایمیلی از استرالیایی ها درخواست کرد تا از نمایندگان مجلس، سناتورها یا نامزدهای محلی خود در مورد تأثیرات حیات و مرگ موجودات ویرایش شده ژنتیکی بر غذاها، مزارع، سلامت و محیط زیست بپرسند. آنها انتقاد کردند که تعریف محصولات اصلاح شده ژنتیکی در قانون و مقررات فناوری ژن عمداً با پیش بینی فناوری هایی مانند ویرایش ژن گسترده شده است.

پنهان شدن محصولات بیوتکنولوژی پشت گرسنگی مردم جهان

سخن نهایی؛ در حالی که جهان با بدتر شدن بحران غذایی مواجه است - سومین بار در 15 سال گذشته - تحلیل های مختلف نشان می دهد که ما با بحران قیمت مواد غذایی روبرو هستیم و نه کمبود مواد غذایی. کشاورزان در سرتاسر جهان با افزایش دو برابری و حتی سه برابری قیمت نهاده ها، به ویژه کودهای شیمیایی دست و پنجه نرم می کنند.
مصرف کنندگان نیز نمی توانند هزینه های مارپیچ مواد غذایی را بپردازند، زیرا قیمت جهانی مواد غذایی طی دو سال گذشته 33.5 درصد افزایش یافته است و انتظار می رود در سال جاری افزایش بیشتری پیدا کند.تجاری سازی محصولات اصلاح شده ژنتیکی و ترویج و مقررات زدایی از GMOs، در سراسر جهان در طول یک دورهحران غذا بیی شدید، نوید خوبی ندارد.
تهدیدی برای تشدید نابرابری، آلودگی های پیش بینی نشده و کمک بیشتر به از دست دادن حاکمیت غذایی مردم است. یکی از دلایل اصلی که صدها میلیون نفر علیرغم "پیشرفت"های احتمالی در فناوری گیاهان در ناامنی غذایی باقی می مانند. بحران آب و هوا است که منجر به بحران غذایی می شود. اقدام اقلیمی خواستار کاهش کشاورزی مبتنی بر سوخت فسیلی، دور شدن از کشاورزی شیمیایی و آلودگی ژرم پلاسم است.
در این برهه تاریخی شرکت‌های بزرگ می‌خواهند روش‌های انقلاب سبز را از طریق محصولات تراریخته گسترش دهند، که عمدتاً برای کنترل زمین، غذا و کشاورزی از دست مردم طراحی شده‌اند. این محصولات سودآور که به‌عنوان نوشدارویی؛ در پشت بسیاری از مشکلات بشریت از جمله گرسنگی، تغییرات آب و هوایی، فقر، سوء تغذیه و موارد دیگر پنهان شده‌اند. به جای کار بر روی راه حل هایی که هزینه ها را کاهش می دهد، یا دسترسی و تغذیه سالم را افزایش دهد، شرکت های جهانی و حامیان آنها در دولت ها و فناوری های کشاورزی گران قیمت و ناپایدار را پیش می برند.
در حالی که تعداد گرسنگان در سراسر جهان در دو سال گذشته تقریباً دو برابر شده است، شرکت‌های آمریکایی چندملیتی مواد غذایی و کشاورزی همزمان میلیاردها دلار سود حبابی به دست آورده‌اند. کاسبان کرونا و میلیاردرهای درگیر در بخش غذا و تجارت کشاورزی شاهد افزایش ثروت خود به میزان 382 میلیارد دلار (45 درصد) در دو سال گذشته بوده اند که نشان دهنده چگونگی بهره برداری شرکت های چند ملیتی و سود مستقیم از این بحران است.
مثلا در میان این شرکت‌ها، Syngenta در سه ماهه اول سال 2022 معادل 8.9 میلیارد دلار سود دریافت کرد ( افزایش 26 درصدی سود سالیانه). کشاورزان برخی از کشورهای آسیایی - اروپایی در اعتراض به اشکال کشاورزی صنعتی و منافع شرکت های بین المللی آمریکایی در پشت ترویج تراریخته ها و نسخه های بدیع آن ها اعتراض می کنند و بذرها توسط شرکت های بزرگ مستعمره می شوند. تمام این مباحث در حال حاضر در مرکز بحران قیمت مواد غذایی قرار دارند. هنوز مشخص نیست فرجام این پیکار به کجا راه می برد.

دکتر حسین شیرزاد، تحلیلگر و دکترای توسعه کشاورزی

دیدگاه تان را بنویسید

چندرسانه‌ای