فرصت‌های دیجیتال در زنجیره ارزش کشاورزی خاورمیانه

پویایی در حال تغییر اقتصاد مواد غذایی در خاورمیانه مستلزم توسعه سیستم‌های کشاورزی-غذایی پایدار است که بتواند غذای طبقه متوسط شهری را تامین کند. اما یک نگرانی کلیدی در بین سیاستگزاران کشاورزی این است که چگونه جمعیت در حال گسترش را تغذیه کنیم؟ و در عین حال از محیط زیست در برابر اثرات بد تغییرات آب و هوایی و کشاورزی تشدید شده، محافظت کنیم؟

اخبار سبز کشاورزی ؛ دکتر ح سین شیرزاد، تحلیلگر و دکترای توسعه کشاورزی | برای تغذیه جمعیت رو به رشد جهانی، تولید غذا و امنیت غذایی مشکلات مهمی هستند، زیرا ممکن است نیاز باشد تولید غذا تا سال 2050 دو برابر شود. بنابراین، رویکردهای نوآورانه و موثرتری برای افزایش بهره وری در زنجیره تامین کشاورزی برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده غذا مورد نیاز است. پیش بینی می شود تا سال 2050 جمعیت جهان به 9.7 میلیارد نفر برسد. بنابراین تقاضا برای مواد غذایی و آنچه برای تولید آن نیاز است افزایش می یابد.

لذا، آمادگی برای این تغییرات ضروری است، بنابراین برای حصول به این آمادگی، تحول دیجیتال در زنجیره ارزش کشاورزی برای انطباق با مخاطرات احتمالی در زمان‌های آینده حیاتی است. طرفه اینکه جهانی شدن چرخه های اقتصادی، اقتصاد پسا فوردیستی و سرعت بالای اقتصاد شبکه ای منجر به این شده است که شرکت های کشاورزی بخش های زیادی از فرآیندهای تولید و پردازش خود را به کشورهای در حال توسعه و اقتصادهای نوظهور احاله دهند و این پدیده لزوم بکارگیری فنآوری های دیجیتال را گریزناپذیر ساخته است.

ظهور بارقه های تغییر در زنجیره ارزش کشاورزی

از دهه 1950 تا 1980، صنایع کشاورزی در دوره پیش از جهانی شدن بودند و از سنتی، مقیاس کوچک و غیررسمی به مقیاس بزرگتر و رسمی تر به کندی پیش می رفتند. اما در حال حاضر حدود 80 درصد تجارت جهانی به زنجیره های تامین جهانی متکی است حتی هیچ کشور صنعتی بزرگ دیگری به اندازه آلمان در زنجیره تامین غذای بین المللی ادغام نشده است.

بیشتر بخوانید: روند تجدید ساختارها در صنعت کشاورزی

حال دیگر، زنجیره های ارزش غذایی (VC) بخشی جدایی ناپذیر از سیستم های غذایی هستند و برنامه های (VC) به مدت سه دهه در دستور کار آژانس های بین المللی توسعه قرار دارد. البته رویکرد VC از ادغام چندین رشته، از جمله تجارت کشاورزی، مدیریت زنجیره تامین، نظریه سیستم‌های جهانی و نظریه وابستگی سرچشمه می‌گیرد ( منشأ رویکرد VC برای زمینه‌های توسعه را می‌توان به رویکرد فرانسوی تحلیل VC در دهه 1960، نظریه سیستم‌های جهانی والرشتاین در دهه 1970، و سیستم زنجیره های ارزشی که توسط نظریه مزیت رقابتی پورتر در دهه 1980 معرفی شد، ردیابی کرد).

پورتر در سال 1985 تئوری مزیت رقابتی سیستم ارزش را معرفی کرد که شناسایی ارزش افزوده را در هر مرحله از زنجیره تامین ممکن می ساخت. در دهه 1990، سایر محققان با چارچوب‌بندی زنجیره‌های کالای جهانی و تحلیل روابط قدرت در هماهنگی سیستم‌های تولیدی پراکنده، اما به هم پیوسته، تمرکز خود را فراتر از محصولات داخلی گسترش دادند.

چارچوب زنجیره کالاهای جهانی بعداً به چیزی تبدیل گشت که به عنوان VCهای جهانی شناخته شد، که بازتاب دیدگاه پویاتری از حاکمیت زنجیره ها است. اما بازاندیشی در زنجیره های کشاورزی به سمت دیجیتالی شدن برای تسهیل همکاری در سراسر زنجیره ارزش، حمایت از کشاورزان و توانمندسازی آنان مقدمه توسعه‌های نوآورانه جدیدی است.

زنجیره‌های ارزش جهانی کشاورزی-غذایی (AGVCs) پس از جنگ جهانی دوم به سرعت رشد کردند و ماهیت تولید محصولات کشاورزی در سراسر جهان را دگرگون کردند.

اما هنوز اطلاعات کمی در مورد اینکه چگونه مشارکت در این زنجیره‌ها ساختار اقتصادکشاورزی یک کشور را تغییر می‌دهد، وجود دارد. امروزه، غذایی که ما می خوریم به طور فزاینده ای توسط سیستم های تولید جهانی که از مرزهای متعدد عبور می کنند، مبادله می شود. به عنوان مثال، گندم برداشت شده در آرژانتین و اوکراین، در قزاقستان و ترکیه به آرد تبدیل می شود و سپس برای تهیه ماکارونی در ایتالیا و نودل فوری در چین به منظور تغذیه مردم در سراسر جهان صادر می شود.

بیشتر بخوانید: بازشناسی پرونده کشاورزی هلند

تجارت در بخش کشاورزی و مواد غذایی از اوایل دهه 1990 به صورت واقعی بیش از دو برابر شده است. کشورهای نوظهور و در حال توسعه به مشارکت فعال در بازارهای جهانی تبدیل شده اند و اکنون حدود یک سوم تجارت جهانی کشاورزی را به خود اختصاص داده اند. پیشرفت های تکنولوژی تغییر فرآیندهای تولید و تجارت را ممکن ساخته و به نوبه خود امکان ظهور زنجیره های ارزش جهانی در کشاورزی و مواد غذایی را فراهم کرده است.

صنعت کشاورزی جهانی برای تبدیل شدن به یک اکوسیستم گسترده و پیچیده متشکل از بخش‌های اولیه و فرعی متعددی تکامل یافته و در منبع‌یابی نهاده‌ها، رشد محصولات کشاورزی، توزیع محصول، فروش و بسیاری موارد دیگر دیجیتالیزه عمل می‌کند.

در این میان بر اساس یک تعریف سنتی؛ "زنجیره ارزش کشاورزی مجموعه‌ای از فعالیت‌ها و بازیگرانی است که مسئولیت تولید محصولات کشاورزی را بر عهده دارند و در عین حال در هر مرحله ارزش افزوده را به دست مصرف‌کنندگان مرحله بعد می‌رسانند".

در نظر داشته باشیم که ایجاد ارزش با توجه به نحوه عملکرد سهامداران مختلف، به خودی خود یک فرآیند دشوار است، به ویژه در کشاورزی که عملیات مختلف به طور مستقل اجرا می شود. زنجیره ارزش کشاورزی شامل همه چیز از تامین کنندگان نهاده ها و تجهیزات تا مصرف کنندگان نهایی را دربر میگیرد که آن را در چهار مرحله نشان می دهند. نهاده ها، تولید، پردازش و مصرف؛ بازیگران صنایع مختلف مانند مواد شیمیایی، ماشین آلات و مواد غذایی در خلق ارزش مشارکت دارند. همچنین بازیگران دیگری مانند بورس بازان، معامله گران، بانک ها، ارائه دهندگان تدارکات ، بیمه ها و تعاونی ها نیز وجود دارند.

این زنجیره های به هم پیوسته در قالب" AGVCها" از اواسط دهه 1900 به سرعت رشد کردند. از اوایل دهه 1990، زمانی که آزادسازی تجارت با ظهور چین به عنوان یک شرکت کننده اصلی در تجارت جهانی گسترش یافت، کشورها‌ زنجیره های ارزش کشاورزی خود را مدرنیزه کردند و از طریق دیجیتالیزاسیون، یکپارچه‌سازی سریع عمودی، تقویت پردازنده‌ها و ساماندهی مراکز توزیع، و ارتباط با شرکت‌های بین المللی پیشرو جهانی مواد غذایی به عنوان بازیگران مسلط در AGVCها با پیوند دادن کشاورزان بالادستی با مشتریان پایین دست ظاهر شده‌اند. از سوی دیگر دیجیتالی شدن اقتصادها ماهیت کسب‌وکارها را تغییر و نحوه رقابت بازارهای دیجیتال شرکت‌ها را تغییر داد.

بیشتر بخوانید: ادغام عمودی و مرغداری قراردادی در توسعه صنعت طیور

استفاده از داده‌های بزرگ از فعالیت‌ها و فرآیندهای پلتفرم آنلاین شبکه‌های اجتماعی کشاورزی، راه‌های مناسبی برای تجزیه و تحلیل کسب‌وکار و هوشمندی در ایجاد بازارهای دیجیتال جدید فراهم نمود و در عین حال بخش‌های بازار را برای عرضه محصولات کشاورزی گسترش داد.

الزامات به‌کارگیری فناوری دیجیتال در کشاورزی

امروزه مدیریت زنجیره ارزش کشاورزی به دلیل عواملی مانند اثرات اقتصادی پسا کووئید تغییرات آب و هوایی ، ناکارآمدی در اطلاعات کشاورزی، مشکلات در دسترسی به بازارها، و دسترسی غیرقابل اعتماد به خدمات ترویجی‌ دارای چالش هایی است.

علاوه بر این، زنجیره‌های تامین سیستم‌های غذایی به دلیل نیاز به سیستم‌های کنترل و مدیریت بهتر برای مقابله با نوسانات مختلف عرضه و تقاضا، فاسد شدنی‌ها و الزامات سخت برای استانداردهای ایمنی مواد غذایی و اهداف پایداری، کاری دلهره‌آور است.

بنابراین دیجیتالیزه شدن زنجیره‌های ارزش سیستم‌های غذایی برای پایداری معیشت، مزایای تغذیه‌ای و سایر دستاوردهای اقتصادی حیاتی هستند.‌ دیجیتالی کردن زنجیره ارزش کشاورزی برای حل این چالش های مدیریتی سیستم های غذایی بسیار مهم است چون رشد سریع جمعیت جهان بر سیستم های غذایی فشار وارد می کند و اثرات سوء تغییرات آب و هوایی این وضعیت را تشدید می نماید.

پس اتخاذ استراتژی هماهنگ برای رسیدگی به موانع لجستیکی برای افزایش امنیت غذایی و کاهش اثرات تغییرات آب و هوا با تطبیق سیستم‌های زنجیره ارزش کشاورزی مبتنی بر اینترنت اشیا‌ ضروری است.

برخی محققین یک سیستم امنیت غذایی پایدار مبتنی بر IoT فازی-‌ را توسعه دادند که شامل جنبه‌های مختلفی از جمله بازاریابی مزرعه الکترونیکی، قابلیت ردیابی مبتنی بر فناوری بلاک چین، کنترل کیفیت بر اساس فناوری‌های حسگر، قراردادهای هوشمند، بیمه محصولات بر اساس خدمات اپلیکیشن موبایل، اشتراک گذاری اطلاعات فنی در شبکه ها و حکمروایی الکترونیک در بهبود سیاست ها است.

مطالعات دیگر نشان می‌دهد که نوآوری‌های فناوری ارتباطات اطلاعات، به‌ویژه اینترنت اشیا، برنامه‌های کاربردی را قادر می‌سازد تا پتانسیل به حداقل رساندن هدر رفت مواد غذایی و بهینه‌سازی شبکه‌های توزیع را از طریق یک اکوسیستم دیجیتال داشته باشند، امروزه؛ مفهومی که به آن "دیجیتالی‌سازی" می‌گویند یک روش اجتماعی-فنی برای استفاده از نوآوری های دیجیتال در مقیاس گذاری عملیات، و بهبود کارایی و زمان چرخش در انجام تراکنش‌ها است. بنابراین، دیجیتالی شدن می تواند منجر به به حداقل رساندن انتشار کربن در کل زنجیره تامین مواد غذایی شود.

دیجیتالی‌سازی زنجیره ارزش کشاورزی می‌تواند ابداعات دیجیتالی نوآورانه‌ای را به همراه داشته باشد تا بهره‌وری، امنیت غذایی و مدیریت زنجیره تامین، مدیریت دانش و درآمد جوامع بومی را که از طریق شبکه‌های اجتماعی کشاورزی مختلف با یکدیگر همکاری می‌کنند، افزایش دهد.

دیجیتالی شدن زنجیره ارزش کشاورزی، کشت سفارشی یا سفارشی‌سازی را در هسته ارزش‌های پیشنهادی جدید قرار می‌دهد. محصولات و خدمات شخصی سازی شده به کشاورزان می توانند بهره وری را افزایش دهند. می توان به سفارشی سازی راه حل ها به دو صورت برخورد کرد. "اولا، فردی سازی کشاورز و ثانیا، شخصی سازی گیاه"؛ اولی به معنای ارائه محصولات ویژه و خدمات ترویحی -آموزشی تخصصی به تولیدکننده کشاورزی است که به طور خاص نیازهای آن را برطرف می کند به جای راه حل های انبوه یا کلی گویی نظام ترویج امروزی) و دومی ناظر بر کشت سفارشی و حرکت به سمت الگوی کشت تخصصی هر منطقه و توجه به نیازهای خاصی است که هر گیاه برای رسیدن به بالاترین نرخ رشد و مطلوبیت بازده به آن نیاز دارد.

بیشتر بخوانید: تحلیل روند تغییرات در تجارت جهانی کشاورزی

چهار استراتژی دیجیتالی سازی کشاورزی در جهان شامل: " دیجیتالی کردن شیوه ها و تجربیات کشاورزان، دیجیتالی کردن خدمات و محصولات بازرگانان، دیجیتالی کردن روش های کاری عاملین ترویج کشاورزی، و دستیابی به رشد و همکاری از طریق فراگیری دیجیتال" است.

دیجیتالی کردن شیوه‌ها و تجربه کشاورزان نوعی استراتژی شامل استفاده از فناوری‌های دیجیتال برای بهبود شیوه‌های کشاورزی کشاورزان خرده‌مالک است که آنها را قادر می‌سازد بهره‌وری و کارایی را افزایش دهند. استفاده از فناوری‌های دیجیتال مانند اپلیکیشن‌های موبایل، سنجش از راه دور و ابزارهای کشاورزی دقیق و هوشمند می‌تواند به کشاورزان کمک کند تا بهره برداری از منابع خود را بهینه کنند، ضایعات را کاهش و توانایی‌های تصمیم‌گیری خود را افزایش دهند.

کشاورزان می‌توانند از طریق پلت‌فرم‌های دیجیتال به اطلاعات الگوهای آب‌وهوا، کیفیت خاک، انواع محصول و قیمت‌های بازار دسترسی داشته باشند. این اطلاعات به کشاورزان در تصمیم گیری آگاهانه و بهبود عملکرد کمک می کند.

فرصت‌های کشاورزی دیجیتال

فناوری های دیجیتالی سازی برای کشاورزی هوشمند تا 2030 جریان توفنده ای از نوآوری ها بوحود خواهد آورد. فناوری هایی مانند هوش مصنوعی، رباتیک، 5G، اینترنت اشیا، بلاک چین و بسیاری موارد دیگر این پتانسیل را دارند که کشاورزی را کارآمدتر، پایدارتر و رقابتی تر کنند. به عنوان مثال؛ رباتیک در کشاورزی؛ فرصتی برای بهبود بهره وری برای تولید سود بیشتر و بازدهی سریعتر است. نسل جدیدی از کارگران مزرعه ممکن است برای کنترل ربات هایی که گاوها را می دوشند، میوه می چینند و سایر کارهای فیزیکی را کنترل کنند، آموزش ببینند.‌

رباتیک در کشاورزی بازار جهانی بیش از 5 میلیارد دلار در سال 2022 ارائه داده که در 5 سال آینده دو برابر خواهد شد. همچنین، اینترنت اشیا می تواند جمع آوری داده، بازرسی و توزیع کلی منابع کشاورزی را با استفاده از حسگرهای روی تجهیزات و مواد ساده و ساده تر کند.

این امکان وجود دارد که از طریق حسگرهایی که بر روی زمین قرار دارند، هر محصولی را از هر نقطه ای از جهان مشاهده و ارزیابی کنید. توانایی ردیابی محصولات، تشخیص مسائل، و ارزیابی محیط در مزرعه یا جذب رطوبت خاک در زمان واقعی در نظرت و رسیدگی به فرآیندها و زنجیره ارزش در کشاورزی بسیار ارزشمند است.

بیشتر بخوانید: آموزه‌های لجستیک عربستان در تجارت محصولات کشاورزی

این فناوری در این بخش بازار 11400 میلیون دلاری را تا 2022 کسب کرده است از سوی دیگر، استراتژی های پایدار در برابر تغییرات آب و هوایی را تقویت می کند تا‌ به فرآیندهای بهینه با ضایعات کمتر دست یابد. دیجیتالی کردن خدمات و محصولات تجارت کشاورزی هم مشتمل بر استراتژی دیجیتالی کردن فعالیت‌های تجاری در طول زنجیره ارزش کشاورزی، از جمله بازاریابی، توزیع و تدارکات است.

استفاده از فناوری‌های دیجیتال مانند بلاک چین، اینترنت اشیا و داده‌های بزرگ می‌تواند به معامله‌گران کمک کند تا حرکت کالاها و خدمات را ردیابی کنند و آنها را قادر می‌سازد تا زنجیره‌های تامین خود را بهینه کنند، ضایعات را کاهش دهند و سودآوری را بهبود بخشند.

دیجیتالی کردن خدمات بازرگانی می‌تواند به بهبود دسترسی به بازار برای کشاورزان خرده‌مالک کمک کند و آنها را قادر می‌سازد تا محصولات خود را با قیمت‌های بهتر بفروشند و به طیف وسیع‌تری از خریداران دسترسی پیدا کنند.

دیجیتالی کردن روش‌های کاری عاملین ترویج کشاورزی شامل دیجیتالی کردن شیوه‌های عملیاتی‌ ترویج کشاورزی است که آنها را قادر می‌سازد خدمات بهتری به کشاورزان خرده‌مالک ارائه دهند.

استفاده از فناوری‌های دیجیتال، مانند برنامه‌های کاربردی موبایل و پلت‌فرم‌های آموزشی آنلاین، می‌تواند به ترویج کمک کند تا اطلاعات به موقع و مرتبط را در مورد موضوعاتی مانند مدیریت محصول، کنترل آفات و بازاریابی به کشاورزان ارائه دهند.

در نهایت اینکه دستیابی به رشد تولید و همکاری سینرژیک از طریق فراگیری دیجیتال مستلزم استفاده از فناوری‌های دیجیتال برای تقویت همکاری‌ها و مشارکت‌ها در امتداد زنجیره ارزش کشاورزی است و ذینفعان را قادر می‌سازد تا با یکدیگر در جهت اهداف مشترک کار کنند.

استفاده از پلتفرم‌های دیجیتال می‌تواند به ارتباط کشاورزان خرده‌مالک با تاجران، تامین‌کنندگان ورودی، ارائه‌دهندگان مالی و سایر ذینفعان کمک کند و آنها را قادر به همکاری و به اشتراک گذاشتن دانش و منابع کند. از طریق فراگیری دیجیتال، ذینفعان می توانند با یکدیگر همکاری کنند تا راه حل های نوآورانه ای برای چالش هایی مانند تهیه نهاده ها، ارتباط با تجار کشاورزی، مقابله با تهدیدات تغییرات آب و هوایی، ناامنی غذایی و فقر روستایی جستجو کنند.

باید بپذیریم که کشاورزی جهان در مرحله حساس تاریخی و بزنگاه تصمیم گیری برای تغییر ساختارهای کهنه قرار دارد. دیجیتالیزه شدن فرایندهای زنجیره تامین و ارزش کشاورزی دیگر یک انتخاب نیست بلکه تبدیل به یک اجبار راهبردی شده است.

سخن پایانی

اولین محصول کاملاً ماشینی در جهان - محصولی که بدون ورود انسان به مزرعه کاشته شده و از آن مراقبت می شود - در سال 2017 برداشت شده، لذا از سال 2017 به عنوان نقطه عطفی در تاریخ کوتاه کشاورزی دیجیتال، که گاهی اوقات از آن به عنوان "کشاورزی هوشمند" یا "کشاورزی الکترونیکی" شناخته می شود، یاد می شود.

فناوری‌های دیجیتال - از جمله اینترنت، فناوری‌های وابسته و دستگاه‌های تلفن همراه، تجزیه و تحلیل داده‌ها، هوش مصنوعی، خدمات و اپلیکیشن‌های ارائه‌شده دیجیتالی- در حال تغییر کشاورزی و سیستمهای غذایی هستند. نمونه‌ها در مراحل مختلف زنجیره ارزش کشاورزی-غذایی فراوان اند: اتوماسیون ماشین‌آلات مزرعه اجازه تنظیم دقیق نهاده‌ها را می‌دهد و تقاضا برای کار دستی را کاهش می‌دهد.

داده های ماهواره ای از راه دور و حسگرها دقت را بهبود می بخشد و هزینه نظارت بر رشد محصول و کیفیت زمین یا آب را کاهش می دهد و فناوری‌های ردیابی و خدمات لجستیک دیجیتال ظرفیت مکفی را برای ساده‌سازی زنجیره‌های تامین محصولات کشاورزی و در عین حال ارائه اطلاعات قابل اعتماد برای مصرف‌کنندگان ارائه می‌دهند. فناوری دیجیتال راه هایی برای خدمات و فرصت های جدید در دستیابی به پایداری و دگرگونی زنجیره های ارزش کشاورزی فراهم می کند.

فناوری‌های دیجیتال شامل شبکه‌هایی مانند 4G و 5G، محاسبات ابری و اینترنت اشیا (IoT) است که به سرعت در حال ادغام در تقریباً تمام فرآیندهای کشاورزی با تمرکز بر افزایش کارایی، اثربخشی و پایداری هستند.

اینترنت اشیا، به ویژه، ابزارهای راه حل دیجیتالی را در اختیار کشاورزان قرار می دهد که به چالش های متعدد در کشاورزی پاسخ می دهد. به عنوان مثال، کشاورزان در هر زمان و از هر کجا از طریق دستگاه های مجهز به اینترنت اشیا به مزارع خود متصل می شوند.

مفهوم Society 5.0 فناوری های دیجیتال را با نوآوری اجتماعی ترکیب می کند تا جامعه ای انسان محور را ارتقا دهد ویژگی‌های برجسته Society 5.0، متشکل از فناوری، سیستم‌ها و افراد، و همچنین تعامل میان این ویژگی‌ها، اقتصاد دیجیتال را در بخش کشاورزی ارتقا می‌دهد Society 5.0 به ادغام انسان محور فضای سایبری و فیزیکی اشاره دارد که قصد دارد پیشرفت اقتصادی را با حل مشکلات اجتماعی متعادل کند ویژگی‌های Society 5.0‌ در این اصل مهم خلاصه می‌شود که برنامه‌های هوشمند نوآورانه انسان‌محور را که مبتنی بر دانش هستند پیش‌بینی می‌کند تا راه‌حل‌های پایدار برای نیازهای فیزیکی و اجتماعی متفاوت را در رسیدگی به چالش‌های اجتماعی برآورده کنند.

همچنین فناوری‌های دیجیتال می‌توانند به دولت‌ها کمک کنند تا کارایی و اثربخشی سیاست‌ها و برنامه‌های موجود را بهبود بخشند و سیاست‌های بهتری را طراحی کنند. به عنوان مثال، تصاویر ماهواره ای با کیفیت بالا و رایگان در دسترس، به طور چشمگیری هزینه نظارت بر بسیاری از فعالیت های کشاورزی را کاهش می دهد.

این امر می‌تواند به دولت‌ها اجازه دهد تا به سمت سیاست‌های هدفمندتری حرکت کنند تا بر اساس نتایج زیست‌محیطی مشاهده شده به کشاورزان (پاداش یا جریمه) پرداخت ‌کنند.

در نهایت، فناوری‌های دیجیتال می‌توانند از تجارت در محصولات کشاورزی و غذایی، با اتصال تامین‌کنندگان بخش خصوصی به بازارهای جدید یاری رساند و با معرفی راه‌ کارهای جدیدی برای دولت‌ها برای نظارت و اطمینان از انطباق با استانداردها و ارائه رویه‌های سریع‌تر و کارآمدتر که برای محصولات فاسد شدنی ضروری است، حمایت کنند.

این پیشرفت‌های فن‌آوری می‌تواند از هدف تاب آوری و دستیابی به سیستم‌های کشاورزی و غذایی انعطاف‌پذیرتر، مولدتر و پایدارتر که نیازهای مصرف‌کننده را بهتر برآورده می‌کند، حمایت کند. این مزایا هم به طور مستقیم - از طریق پذیرش فناوری ها توسط بازیگران در این بخش (از جمله ارائه دهندگان خدمات) و هم به طور غیرمستقیم - از طریق پذیرش فناوری توسط دولت ها به منظور ارائه سیاست های بهتر به دست می آید. فناوری‌های جدید و دیجیتالی‌سازی کشاورزی را متحول کرده و فرصت‌های جدیدی برای بهبود سیاست‌ها ارائه می‌دهد.

فناوری‌های "ردیابی" می‌توانند شفافیت زنجیره ارزش کشاورزی را بهبود بخشند، و بکمک بلاکچین ایمنی مواد غذایی را افزایش دهند و با تقلب مبارزه کنند و به طور بالقوه سیاست های جدید سمت تقاضا را برای ارتقای پایداری فعال نمایند. دیجیتال سازی و تجزیه و تحلیل نقش مهمی در ساخت مزارع ایران در آینده خواهد داشت.

اکوسیستم دیجیتال در زنجیره ارزش کشاورزی به سرعت در حال بلوغ است و کشاورزی دقیق از جمله ادغام داده های مزرعه، الگوهای آب و هوا برای هدایت توصیه های زراعی به کشاورزان و پیش بینی عملکرد، وام دهی کارآمد مزرعه با برنامه های الکترونیکی، پرداخت وام‌ها، پرداخت های خسارت بلایای طبیعی، آرشیوبندی داده‌های مزرعه، انتقال مستقیم منافع در کشاورزی از راه پلت فرم متمرکز ادغام کشاورزان و بازارهای عمده فروشی، برای ارائه اطلاعات به موقع برای تحقق قیمت عادلانه، تجزیه و تحلیل پیشرفته مبتنی بر اینترنت اشیا در کارخانه های صنایع تبدیلی تولیدی برای بهبود در دسترس بودن، توان عملیاتی و صرفه جویی در هزینه‌ها، تامین مالی و بیمه محصولات، ارائه تجهیزات نوآورانه، مدل های تامین مالی به کشاورزان از طریق مشارکت با تولید کنندگان، آژانس های پیش بینی آب و هوا و شرکای دیجیتال، زیرساخت های روستایی برای ذخیره سازی و حمل و نقل، ایجاد اکوسیستم دیجیتال برای تامین مالی و بیمه محصولات کشاورزی.

ایجاد پیوندهای بازاری بین کشاورزان و خریداران، از مهمترین فرصت ها در زنجیره ارزش کشاورزی به شمار می روند. اما ارتقاء دیجتالیزاسیون کشاورزی در زنجیره ارزش کشاورزی ایران مستلزم تغییرات ساختاری و سرمایه‌گذاری در قابلیت‌های اساسی مانند مهارت‌ها، آموزش، ظرفیت اداری و حکمرانی برای ظهور صنایع داخلی و پایداری در فراگرد تحول ساختاری مورد نیاز است و باید برای آن به فوریت آماده شد.