سیاست‌های لنگان بخش کشاورزی

اخبار سبز کشاورزی : نگاهی به مجموعه سیاست‌های لنگان در حوزه محصولات کشاورزی نشان می دهد که این مجموعه به اصطلاح سیاست ها و برنامه ها دوام و پایایی لازم را ندارند و به نوعی می‎توان گفت پایداری آن‎ها بسیار اندک است. این موضوع حکایت از آن دارد که این سیاست های لنگان هیچ‎گونه همسویی و سازگاری با واقعیت‎ های میدانی تولید کشاورزی ندارند.

به همین دلیل در کوتاه مدت اثربخشی موقت خود را از دست می دهند و به ابزاری ضد ابزارهای سیاستی آینده برای مدیریت مسئله های کشاورزی تبدیل می شوند که پدیده‎ای بسیار خطرناک خواهد بود و عملاً بخش کشاورزی را به مسیری هدایت خواهد کرد که آن سوی آن نامشخص است.

مدیریت های جزیره‎ای در نهاد عالی کشاورزی یکی از نقاط آسیب‎ پذیری ساختار وزارت جهاد کشاورزی است که خود حکایت از آن دارد بعد از سال ها عدم نتیجه دهی سیاست ها و برنامه‎ ها، وقت آن رسیده است تا بازنگری و تجدید ساختار در این نهاد عالی کشاورزی صورت گیرد و علاوه بر چابک‎سازی سازمانی، ایجاد ساختارهای پویا و به روز مبتنی بر مسئله ها و واقعیت‎ های کشاورزی، ساختار مشارکت نهادهای تخصصی خصوصی بخش کشاورزی در آن تعریف شود.

به ‎بیان ‎دیگر، ساختار موجود نهاد عالی کشاورزی متناسب با مسئله های امروز بخش کشاورزی نمی باشد و به‎نوعی می‎توان گفت برای درمان انواع مسئله های یک و چندبُعدی بخش کشاورزی یا باید از فناوری‎های جدید تصویربرداری از مسئله ها و استفاده از داروهای با دُز بالاتر استفاده کرد و یا بخش کشاورزی را به‎نوعی مدیریت کرد که به لحاظ توانمندی ها و قدرت درونی امکان استفاده از قابلیت ها و توانایی های درون‌‎بخشی را برای درمان داشته باشد. امروز دیگر دُزهای سیاستی گذشته نمی توانند مسئله های فراوان و متنوع و با کارکردهای چندگانه در کل بخش کشاورزی را درمان نمایند.

به همین دلیل ضرورت تغییر داروهای سیاستی بخش کشاورزی و یا حداقل دُزهای مصرفی و یا شکل مصرف آن متناسب با ویژگی های بخش کشاورزی بیشتر نمود پیدا کرده است.

در این چارچوب به نظر می‎رسد ساختار مدیریتی بخش کشاورزی باید دگرگون شود و معماری جدیدی را برای آن تعریف کرد به‎گونه‎ای که در معماری جدید، در ساختاری هوشمند بتوان علاوه بر دریافت مسئله های کشاورزی به صورت شفاف و تعریف و تحلیل ابعاد مختلف آن، نسخه های درمانی تجویز و توسط بخش‎های پایین دست (صف) پیچیده و عملیاتی شود تا بتواند اثربخشی لازم را در زمان مورد نیاز داشته باشد و ارزیابی از کارکردهای نسخه سیاستی تجویزی را در عمل داشت.

امید این‎که نهاد عالی کشاورزی اهمیت موضوع ساختارسازی کشاورزی را درک و آن را در دستور کار قرار دهد تا با استفاده از آن فصل نوینی از روانی در فعالیت‎های کشاورزی در طول زنجیره‎های تأمین کشاورزی تجربه شود و بخش کشاورزی پس از سال‎ها ناآرامی و آشوب، سال های آینده را در فضایی پر از طمأنینه اقتصادی سپری نماید.

محمد قربانی - استاد دانشگاه فردوسی مشهد