تاریخ معاصر سویا (بخش دوم)
تولد آمریکای لاتین، به عنوان یک منطقه عمده تولید سویا در جهان سویا از اوایل دهه 1970، به رهبری برزیل، آغاز شد.
ظهور برزیل در زنجیره تامین سویا
تولد آمریکای لاتین، به عنوان یک منطقه عمده تولید سویا در جهان سویا از اوایل دهه 1970، به رهبری برزیل، آغاز شد.
اخبار سبز کشاورزی ؛ دکتر حسین شیرزاد، تحلیلگر و دکترای توسعه کشاورزی | آغاز تولید آرژانتین در حدود سال 1970 آغاز شد. پاراگوئه و مکزیک به ترتیب از سال 1971 و 1974 زمین های کوچکی را با رشد پایین تولید کرده‌اند.
در سال 1974، میزان تولید برزیل از چین گذشت و در سال 1975، کل تولید آمریکای لاتین، تولیدکنندگان اصلی برزیل و آرژانتین، از میزان تولید آسیا گذشتند.
آمریکای لاتین نیز به عنوان صادرکننده عمده سویا ظاهر شد. افزایش تولید در آمریکای لاتین باعث شد که سهم آمریکا از تولید جهانی در سال 1969 به 76.1 درصد برسد و در سال 1976 به 57.5 درصد کاهش یابد. در سال 1979 برزیل 14 درصد از سویای جهان و آرژانتین 4.2 درصد تولید می کردند. با اوج گیری جنگ سرد در اوایل دهه 1970 رونق سویا واقعاً تشدید شد.
بیشتر بخوانید: تاریخ معاصر سویا (بخش اول)
این داستان ارتباط زیادی با ماهی‌های کوچک سواحل پرو و اصولا ماهیگیری در کشورهای حاشیه دریای کارائیب دارد. برای دهه‌ها، دسته‌های بزرگ ماهیان موسوم به "کولی" در نزدیکی سواحل پرو صید می‌شدند و به عنوان منبع اصلی پروتئین در صنایع طیور و گاو استفاده می‌گردیدند، اما در سال 1972، ترکیبی از صید بی‌رویه و ال نینو منجر به کاهش تقریبا 90 درصدی برداشت ماهی "آنچوی" پرو شد.
نیاز اساسی به تامین کننده بزرگ محصولات پروتئینی زمینه ساز ظهور برزیل
وحشت پروتئین در سراسر جهان کشاورزی موج می‌زند. دولت نیکسون برای محافظت از صنایع دام و طیور و جلوگیری از افزایش قیمت گوشت، صادرات سویای آمریکایی را محدود کرد، این محدودیت صادراتی نیز به نوبه خود تأثیری وحشتناک بر ژاپنی داشت که در آن زمان به شدت به تدارکات آمریکا وابسته شده بود.
ژاپنی که از نظر غذایی وابسته و آسیب پذیر شده بود، شروع به اجرای یک برنامه بلندمدت کرد از طرف دیگر، نیکسون متوجه شد که هیچ تامین کننده بزرگ محصولات پروتئینی دیگری وجود ندارد که بتوان به آن مراجعه کرد و بنابراین مجبور شد یکی را ایجاد کند.
این نیاز اساسی زمینه ساز ظهور برزیل که در آن زمان بازیگری حاشیه‌ای در تجارت سویا بود، شد. اما این کشور فقیر و فاقد سرمایه لازم بود لذا با سرمایه‌گذاری ژاپنی ها و پاکسازی جنگل‌های بکر، از جمله بخش‌هایی از "سرادو"، برزیل به یک غول تولید سویا تبدیل شد.
در سال 1960، تولید سویای برزیل کمتر از 300000 تن بود. در سال 1975، صنعت جهانی سویا از اینکه برزیل با 11.6 میلیون تن رکورددار برداشت گردید، چین را پشت سر گذاشت و به رتبه دوم تولیدکننده جهان تبدیل شد، شگفت زده شد.
در دهه 1980 با کمک ارقام جدید سویای مناسب برای خاک اسیدی "سرادو"، این رقم به حدود 20 میلیون تن افزایش یافت. البته دلایل متعددی برای این افزایش انفجاری تولید ارایه شده اما به نظر همه متخصصین، اول، دولت، به دنبال محصولات صادراتی برای تولید ارز برای پرداخت هزینه واردات گران قیمت (به ویژه نفت)، یارانه‌های خوبی و حمایت‌های قیمتی به کشاورزان سویا ارائه کرد.
بیشتر بخوانید: مراکش و استفاده از قدرت نرم ژئوپلیتیک کود
ژاپنی‌ها برای افزایش تولید سویا در 320 میلیون هکتار از زمین‌های مرزی کمک‌های فنی ارائه کردند. در اواخر دهه 1960، صنعت خرد کردن دانه‌های روغنی برزیل شروع به خرد کردن دانه های سویا کرد.
سپس تحریم صادرات سویای ایالات متحده در سال 1973 آمد که به طور مصنوعی قیمت‌های جهانی را افزایش داد تا اینکه حتی برای ناکارآمدترین تولیدکننده نیز کشت سویا سودآور شد.
در داخل امپراتوری سویا موسوم به Matopiba مخفف ایالات Maranhão Tocantins، Piauí و Bahia است. این نام مکانی آشنا برای اکثر برزیلی‌ها نیست، اما برای کشاورزان بزرگ مالک و شرکت‌های تجاری سویا به خوبی شناخته شده است، زیرا به‌طور خلاصه به آخرین مرز کشاورزی سویا (8.4 میلیون هکتار) در کشور اشاره دارد.
در" Matopiba"، سویا - به دلیل تقاضای تمام نشدنی آن در بازار جهانی - از نظر اهمیت، یک سر و شانه بالاتر از هر محصول دیگری قرار دارد. کشت تک محصولی سویا که توسط قوانین زیست محیطی در آمازون مختل شده است، به سرعت در حال گسترش به سرادو، ساوانای غنی از تنوع زیستی استوایی برزیل است که زمانی دو میلیون کیلومتر مربع (772204 مایل مربع)، منطقه‌ای بزرگتر از مجموع بریتانیا، فرانسه و آلمان را پوشش می داد.
بیش از نیمی از پوشش گیاهی بومی سرادو به دلیل سویا، ذرت، پنبه و گاو از بین رفته است و سرعت جنگل‌زدایی در اینجا بسیار سریعتر از آمازون امروزی است.
برداشت 130 میلیون تنی، در سال 2020، همه رکوردها را شکست و از اندازه محصول آمریکا فراتر رفت و برزیل را در مسیر تبدیل شدن به رهبر بلامنازع کشت سویا در جهان قرار داد. بیشتر تولید و فرآوری برزیل در دو ایالت جنوبی برزیل ریو گرانده دو سول (که 50 درصد کل سطح زیرکشت کشور را دارد) و پارانا (30 درصد)است.
بیشتر بخوانید: ادغام عمودی و مرغداری قراردادی در توسعه صنعت طیور
برزیل بخش بزرگی از محصول خود را صادر می‌کند و درصد زیادی از آن قبل از صادرات به روغن و کنجاله تبدیل می شود. از آنجایی که سویای برزیلی حدود 4.5 درصد روغن بیشتر و 4.5 درصد پروتئین بیشتری نسبت به سویای آمریکا تولید می کند، آنها در بازارهای جهانی تقاضای زیادی دارند و قیمت عالی را جذب می کنند.
مهمتر از آن، وعده غذایی برزیلی دارای 47-48 درصد پروتئین تضمین شده است، در حالی که وعده غذایی ایالات متحده به عنوان 44درصد فروخته می شود. در نهایت سویای برزیلی از مزیت فصلی برخوردار است.
آنها از مارس تا می برداشت می شوند، در حالی که لوبیاهای ایالات متحده از سپتامبر تا اکتبر برداشت می شوند. اگرچه سهم برزیل از بازار جهانی از اوج خود که تقریباً 20 درصد در سال 1976 بود (عمدتاً به دلیل خشکسالی) کاهش یافته است، اما پیش بینی می‌شود که تا سال 2050 به عنوان یک تولید کننده قوی در میدان باشد.
به همین ترتیب آرژانتین که افزایش تولید آن در حدود سال 1975 آغاز شد و اولین صادرات آن در سال 1976 آغاز شد، وعده می دهد که یک عامل رو به رشد در بازارهای جهانی سویا باشد. مکزیک هم، اگرچه یک تولیدکننده متوسط است، اما حدود دو برابر بیشتر از تولید خود، سویا وارد می کند.
جمهوری متحد سویا
"جمهوری متحد سویا"؛ نامی است که به کل مخروط جنوبی کارائیب - شامل کشورهای برزیل، آرژانتین، اروگوئه، پاراگوئه و بولیوی - توسط شرکت" Syngenta " در یک آگهی در سال 2003 در روزنامه آرژانتینی Clarín - La Nación به این محدوده داده شده است. این نام ، بیانیه ای آشکار از شور و شوق نواستعماری است که این شرکت ها با آن در تلاش برای تسلط بر این منطقه از جهان هستند. ازسال 2012، شرکت های فراملیتی تجارت کشاورزی، کارزار خود را برای کنترل این کشورها و مؤسسات آنها افزایش دادند.
آنها محصولات جدید دستکاری شده ژنتیکی یا تراریخته را ترویج کردند که به دلیل آگروتوکسین‌ها (آفت‌کش‌ها و علف‌کش‌ها) که باید با آنها استفاده شود، خطرات بهداشتی و زیست‌محیطی را افزایش می‌داد.
شرکت‌های اصلی که در این منطقه فعالیت می‌کنند به‌غیر از مونسانتو و بایر 10 شرکت مهم دیگر هستند، Syngenta، BASF، Dow Agrosciences، Advanta، Bayer Cropscience، Nidera، DuPont، Nufarm، Merk و Repsol-YPF با این حال، در این بازار برخی از شرکت های متوسط محلی و بین المللی نیز وجود دارند که مواد شیمیایی کشاورزی را تولید ویا وارد و توزیع می کنند.
همچنین این شرکتها برای تغییرات سیاستی لابی‌های سیاسی برای کسب قدرت را آغاز کردند که تا آن زمان، بی‌سابقه بود.
الگوی فعالیت اقتصادی پیرامون تولید سویا در برزیل، آرژانتین و پاراگوئه، به جای ملاحظات ملی مزیت نسبی، تا حد زیادی توسط نیازهای شرکت‌های چند ملیتی درگیر تعیین می‌شود.
شرکتها قیمت‌ها را برای افزایش سود و فروش دستکاری می‌کنند. ادغام و تملک شرکتی تنها یکی از ویژگی‌های تجارت دانه سویا است.
بیشتر بخوانید: ال نینو، پدیده ای دامنگیر با ابعادی تاثیرگذار بر جامعه کشاورزی
تجارت جهانی سویا به شدت در میان تعداد کمی از شرکتها متمرکز شده و برای سال‌ها تجارت سویا تحت سیطره گروه موسوم به" ABCD "( Archer Daniels-Midland، Bunge، Cargill ، Louis-Dreyfus Company ) است.
این شرکتها به تجارت سویا کمک کرده‌اند تا زنجیره ارزش سویا را به چیزی تبدیل کنند که گزارش آکسفام آن را تجارتی «پیچیده، کالایی شده، جهانی‌شده و مالی‌شده» توصیف کرده است. به عنوان مثال، شرکت " Cargill " صاحب بزرگترین کارخانه فرآوری سویا در بریتانیا، پالایشگاه "سیفورث"، در کنار اسکله‌های لیورپول است.
قیمت مواد غذایی پروتئینی و روغن‌های خوراکی، جنگل‌زدایی، استفاده از زمین و آب همگی تحت تأثیر فعالیت‌های آنها است.
اما در سال 2016، این تصویر کمی تغییر کرد و شرکت‌های آسیایی، از جمله یکی از شرکت‌های متعلق به دولت چین به نام" COFCO" شروع به اعمال کنترل بیشتر بر بسیاری از حجم سویای صادراتی برزیل نمود و چین به محرک اصلی گسترش سویا در آمریکای جنوبی تبدیل شد.
امروزه برای تغذیه جمعیتی از خوک‌ها و مرغ‌ها که به سرعت در حال رشد هستند، آینده "سرادو" تا حد زیادی به رژیم غذایی چینی بستگی دارد و اقتصاد سیاسی بین‌المللی کشاورزی سویا در آمریکای جنوبی و تولیدات کشاورزی بین المللی با تلفیق مدل کسب و کار کشاورزی دگرگون شده است.
شرکت‌های چندملیتی شیمیایی و بازرگانی از برتری علمی و فناوری خود نسبت به تولیدکنندگان برای پیشبرد فروش محصولات کشاورزی و بیوتکنولوژیکی بدلیل ادغام عمودی، استفاده کردند و با پیشبرد مزیت‌های مقیاس مالی، بازیگران شرکت‌های بین‌المللی موقعیت‌های خرید قدرتمندی را ایجاد نمودند، حتی لجستیک نوینی از تحولات زیرساختی را رقم زدند و یک الگوی جهانی‌شده از فعالیت‌های اقتصادی کشاورزی را ایجاد کردند.
این امر با روندهای تقاضای جمعیت رو به رشد جهانی، تغییر رژیم غذایی در جهان در حال ظهور که شامل محصولات حیوانی بیشتری است، تقویت و همگرا شده است. منافع اقتصاد سیاسی بین المللی (IPE) مدل کسب و کار کشاورزی سویا با اقتصادهای سیاسی ملی خاص برزیل، آرژانتین و پاراگوئه تلفیق شده است.
بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد، از دهه 1990، تولید سویا در مخروط جنوبی آمریکای لاتین (LA) افزایش و غلبه یافت و آرژانتین، برزیل، اروگوئه، بولیوی و پاراگوئه به تولیدکنندگان اصلی سویا تبدیل شدند.
بیشتر بخوانید: ال نینو، تهدیدی برای کشاورزی جهانی
صادرات سویای آمریکای جنوبی به چین
این پدیده تحت تأثیر افزایش تقاضای سویا از چین برای استفاده در خوراک دام بود، زیرا این کشور الگوهای رژیم غذایی خود را در دهه 1990 تغییر داد. صادرات سویای آمریکای جنوبی به چین درصد مهمی از تجارت دوجانبه را تشکیل می دهد.
اساساً دو دیدگاه در رابطه با روابط چین با کشورهای مخروط جنوبی قابل شناسایی است. یکی از آنها بر فرصت هایی برای ایجاد روابط سودمند متقابل تاکید می کند و بر مکمل بودن اقتصاد بین دو منطقه تاکید دارند از طرف دیگر، انحصار در فرایند تجاری‌سازی سویا وجود دارد و از آنجایی که چین به یک بازیگر جهانی در ژنومیک و مواد شیمیایی کشاورزی تبدیل شده است، الگوهای مشابه کشورهای اصلی را بازتولید کرده است اما علیرغم بیانیه های دیپلماتیک برد-برد جمهوری خلق چین، عدم تقارن های مهمی در تجارت وجود دارد و کسری بودجه آرژانتین و دیگر اعضای مخروط جنوبی به طور مداوم افزایش یافته است.
با گسترش تولید سویای تراریخته، جنگل زدایی، آسیب های محیط زیستی، تمرکز زمین، فراملی‌سازی اقتصاد سویا و تک‌کشتی افزایش یافته و دولت‌های مختلف هم نتوانسته‌اند، جلوی گسترش صدمات ناشی از کشت سویا را بگیرند. تجارت فزاینده چین در بخش سویا از ساختار موجود زنجیره کالای جهانی پیروی کرده و فضای زیادی برای تغییرات پیشرونده در اقتصاد سیاسی این کشورها فراهم می‌کند.
موقعیت امروزین سویا در جهان کشاورزی
سویا، چهارمین محصول کشاورزی گسترده در جهان از نظر مساحت و ارزش و هفتمین محصول از منظر حجم تولید است. تقاضای جهانی برای دانه های سویا در سه دهه سال اخیر افزایش یافته است که عمدتاً به دلیل محبوبیت این حبوبات به عنوان منبع پروتئین در خوراک دام و طیور است.
از بین تمام دانه‌هایی که انسان برای غذا اهلی کرده و پرورش داده است، چیزی که سویا را بسیار استثنایی می‌کند، نه ترکیبات موجود در آن، بلکه مقدار آن است. تقریباً 20 درصد دانه سویا روغن و 35 درصد پروتئین است که نسبت به حبوبات بسیار زیاد است. تقاضا برای سویا در طول زمان تغییر کرده است و تولید جهانی سویا طی 50 سال گذشته افزایش یافته است. تولید جهانی امروز بیش از 13 برابر بیشتر از اوایل دهه 1960 است، حتی از سال 2000، تولید بیش از دو برابر شده است. با توجه به اینکه سویا به عنوان خوراک دام، در نیمه اول قرن بیستم به شدت ترویج می‌شد.
کشاورزان و دانشمندان گیاهی ایالات متحده دریافتند که کیک سویا، نیز که به‌عنوان آرد سویا شناخته می‌شود، یک ماده پروتئینی عالی برای جیره «خوراک دام ترکیبی» است و برای افزایش بهره‌وری دام بسیار کارا عمل می‌کند.
سوم، اینکه سطح پروتئین و مواد مغذی موجود در سویا آنها را به یک منبع غذایی قدرتمند تبدیل می‌کند، در حالی که آرد سویا محصول نهایی اصلی تولید سویا است، دومین محصول روغن سویا است که هم در غذا و هم به عنوان سوخت زیستی استفاده می شود. از طرفی، سویا یکی از مهم ترین حبوبات غذایی است که در حال حاضر در سرتاسر جهان تحت شرایط آب و هوایی مختلف کشت می شود.
به دلیل غلظت بالای پروتئین دانه و روغن و وابستگی کم به کود نیتروژن، نقش مهمی در امنیت غذایی جهانی و همچنین پایداری کشاورزی دارد. سویا با تثبیت نیتروژن اتمسفر از طریق تثبیت بیولوژیکی نیتروژن (BNF)، مولدترین و اقتصادی‌ترین سیستم برای تثبیت نیتروژن و تولید محصول که با سیستم‌های تولید فشرده‌تر همراه است، سلامت خاک را غنی می‌کند.
بیشتر بخوانید: آگرو پولی، هژمونی شرکتها بر زنجیره غذایی جهانی
در دهه 1960، سالانه 20 تا 30 میلیون تن سویا تولید می‌گردید این امر در حال حاضر 350 میلیون تن است. بیشتر سویایی که از برزیل به اروپا ارسال می‌شود، از برزیل مرکزی می‌آید، اما به‌طور فزاینده‌ای از مناطق شمال کشور می‌آید.
از اینجا کشتی‌های بزرگ از آمازون به سمت ساحل حرکت می‌کنند و سپس از اقیانوس اطلس به سمت اروپا حرکت می‌کنند تا به این ترتیب، روستای" Munduruku" در جنگل های بارانی ارتباط مستقیمی با "شنیسلی" پیدا نماید که در هانوفر یا هامبورگ در بشقاب ها به پایان زنجیره ارزش می‌رسد.
سویا یک عنصر کلیدی در تولید گوشت در اروپا
هیچ کشوری در اتحادیه اروپا به اندازه آلمان گوشت تولید نمی‌کند و هیچ کشوری در جهان به اندازه برزیل سویا تولید نمی‌کند. سویا که به‌عنوان خوراک جوجه‌ها، خوک‌ها و گاوها استفاده می‌شود، یک عنصر کلیدی در تولید گوشت در اروپا است.
کنجاله سویا (SBM) حدود 30 درصد به خوراک طیور کمک می کند. این نشان دهنده دو سوم کل تولید جهانی مواد غذایی پروتئینی است.
ارزش غذایی آن با هیچ منبع پروتئین گیاهی دیگری قابل مقایسه نیست وحاوی 47-49 درصد پروتئین خام (CP) و 3 درصد فیبر خام (CF) است. البته از نظر محتوای CP نسبت به سایر منابع پروتئین گیاهی رجحان دارد و از نظر محتوای اسید آمینه کل و قابل هضم از بقیه بیشتر است قابلیت هضم پروتئین کنجاله سویا در طیور تقریباً 85 درصد است.
در میان منابع پروتئین گیاهی، کنجاله سویا به دلیل مقرون‌به‌صرفه‌ترین منبع اسیدهای آمینه برای تأمین نیاز خوراک حیوانات برای محدود کردن اسیدهای آمینه در جیره‌های مبتنی بر غلات استفاده می‌شود. حدود 95 گرم سویا برای تولید 100 گرم ماهی آزاد پرورشی و 96 گرم سویا برای 100 گرم سینه مرغ مورد نیاز است.
به لطف سویا؛ در سال 2022، اروپایی‌ها به‌طور متوسط 237 تخم مرغ، 117 کیلوگرم محصولات لبنی مختلف ، 58 کیلوگرم گوشت خوک، مرغ، گوشت گاو و سایر گوشت ها و 2 کیلوگرم ماهی سالمون پرورشی مصرف کرده‌اند. به تدریج صنایع غذایی نیز عاشق سویا شدند و آن را به مقادیر بیشتری مارگارین و روغن پخت و پز تبدیل کردند.
یکی دیگر از اجزای سویا،"لسیتین"، تبدیل به پرمصرف‌ترین امولسیفایر و یک عنصر حیاتی در غذاهای آماده، سس سالاد و شکلات شد.
در حال حاضر جهان 13 برابر بیشتر از اوایل دهه 1960 سویا تولید می کند و اگرچه این رشد ممکن است برای صنعت سویا مفید باشد، اما هزینه زیادی برای محیط زیست به همراه دارد. برزیل، تولید کننده پیشرو سویا در جهان، سالانه 133 میلیون تن سویا برداشت می کند و پس از آن ایالات متحده با 117 میلیون تن سویا قرار دارد. بیشتر سویای جهان در این دو کشور پرورش می‌یابد.
در مجموع، آنها بیش از دو سوم (69درصد) از تولید جهانی سویا را تشکیل می دهند. البته در سال 2019 ایالات متحده 123 میلیون تن و برزیل 118 میلیون تن تولید کردند. به طور جداگانه، هر کدام حدود یک سوم تولید جهانی را تشکیل می دهند.
دیگر تولیدکننده اصلی آرژانتین است که 11 درصد (با 40 میلیون تن) را به خود اختصاص داده است. این محصول در چین، هند، پاراگوئه و جاهای مختلف دیگر در سراسر جهان نیز کشت می شود. بزرگترین واردکننده سویا برای غذای حیوانی چین و پس از آن اروپا است.
بیشتر بخوانید: روند تجدید ساختارها در صنعت کشاورزی
اتحادیه اروپا (EU) تقاضای بالایی برای پروتئین‌های گیاهی دارد که در سال 2017 به حدود 27 میلیون تن پروتئین خام می‌رسد. در سال 2020، تولیدکنندگان اصلی سویا در اتحادیه اروپای بزرگ، ایتالیا، صربستان، فرانسه و رومانی در سال 2020 بودند. با این حال، با در نظر گرفتن قاره اروپا، بزرگترین کشورهای تولیدکننده سویا روسیه و اوکراین میباشند که هم شرایط اقلیمی مساعد دارند و هم مقادیر زیادی از زمین های موجود و کیفیت زراعی خوب را دارند.
بنابراین دو سوم تولید سویای قاره اروپا در خارج از اتحادیه اروپا صورت میگیرد. در نتیجه، اتحادیه اروپا سالانه حدود 17 میلیون تن پروتئین خام (که 13 میلیون تن آن بر پایه سویا است که معادل 30 میلیون تن دانه سویا است) عمدتاً از برزیل، آرژانتین و ایالات متحده آمریکا وارد می کند. میزان خودکفایی اتحادیه برای پروتئین خام سویا حدود 5 درصد است.
اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن ابتکاراتی را برای کاهش واردات سویا که عمدتاً از آمریکای جنوبی انجام می شود و ترویج تولید داخلی محصولات غنی از پروتئین آغاز کرده اند. در آینده، مناسب بودن آب و هوا برای کشت سویا برای تامین روغن و پروتئین، احتمالاً در اروپای اقیانوسی و قاره‌ای افزایش خواهد یافت.
رقابت در تولید نهاده‌های سویا
با وقوع این رونق در تولید سویا، در پشت صحنه، دگرگونی صنعت جهانی بذر نیز در جریان بود و بازار 4 میلیارد دلاری بذر سویا به میدان اصلی جنگ بین شرکتها تبدیل شد. پیش از این، سویای کشت شده در سراسر قاره آمریکا بر اساس کشت تعداد محدودی از واریته‌های ژنتیکی یکنواخت استوار بود و همگی در کشت‌های مستمر الگوی زراعی تک کشتی تولید می‌شدند که آنها را در برابر آفات و بیماری‌ها آسیب‌پذیر می‌کرد.
در سال 1994 دولت ایالات متحده اولین"پتنت" خود را در مورد ترکیب کامل ژنتیکی دانه سویا اعطا کرد. "هری استاین"، بنیانگذار و مالک 82 ساله" Stine Seed"، بزرگترین شرکت خصوصی بذر در جهان، با بیش از 900 حق ثبت اختراع، ژنتیک دانه‌های سویا را به غول‌های کشاورزی مانند مونسانتو و سینجنتا می فروشد و فروش سالانه بیش از 1 میلیارد دلار را با حاشیه‌های بیش از 10 درصد به دست می‌آورد.
بازار بذر - صنعتی 44 میلیارد دلاری در سراسر جهان که عناصر ضروری تولیدکنندگان محصولات را برای کاشت، برداشت و حفظ عرضه غذای جهان تامین می‌کند. پنج شرکت سهامی عام مونسانتو، دوپونت، سینجنتا، داو و بایر در مجموع ارزش بازار 320 میلیارد دلاری، در اختیار دارند.
در ارتباط با سویا "استاین" وجود داردکه با حدود 4000 شرکت مستقر در ادل، آیووا (با تعداد 4000 نفر)، که به طور مستقیم از طریق دانه‌های سویا با بهترین عملکرد در تجارت، درآمدی از تقریباً 50 میلیون هکتار محصول در ایالات متحده در هر سال ایجاد می کنند.
استاین از دهه 1960 ترکیب ژنتیکی دانه های سویا را - که عمدتاً در غذای حیوانات و برای تولید روغن های گیاهی استفاده می شود، کامل می کند. امروزه 61 درصد از کل سطح زیر کشت سویای ایالات متحده با استفاده از ژنتیک توسعه یافته توسط شرکت های Stine، که در آمریکای جنوبی و سایر بازارهای بین المللی نیز حضور قوی دارند، کاشته می شود.
فناوری Roundup Ready همراه با ژنتیک پیشرو در صنعت سویا Stine یک موفقیت آشکار بود. این معامله به موفقیت خارق‌العاده دانه سویا Roundup Ready کمک کرد، فناوری که اکنون در 96 درصد سطح زیر کشت سویا در ایالات متحده استفاده می‌شود و از سال 1997 بیش از 10 میلیارد دلار برای "مونسانتو" به همراه داشته است. استاین اولین شرکت خصوصی تحقیق و توسعه سویا را در ایالات متحده در سال 1968 تأسیس کرد.
در اواسط دهه 1970، تحت یک شرکت جدید به نام Midwest Oilseeds، استاین پرمصرف ترین شرکت ژنتیک سویا را در ایالات متحده اداره نمود و مجوز بذور قوی تولید شده توسط خود را صادر کرد. برای حق امتیاز اگرچه این شرکت شروع به پرورش ژنتیک بذر ذرت کرد، اما دانه سویا بعنوان سودآورترین محصول درجایگاه اول آن باقی ماند. در اوایل دهه 1990، شرکت سالانه 150000 گونه سویا را آزمایش می‌کرد و بالاترین عملکرد را در بازار تولید می‌کرد.
شبکه 1700 فروشنده Stine محصولات سویا Stine را در 15 ایالت با 160 دلار به شرکت آمریکایی آفت‌کش‌ها و بذر کورتوا Corteva Inc (CTVA.N) و بایر برای ورود به بازار دانه‌های سویا اصلاح‌شده ژنتیکی برزیل بذر می فروخت.
در سال 1996، مونسانتو سویای " Roundup Ready" نوعی سویای اصلاح شده ژنتیکی مقاوم به علف‌کش مبتنی بر گلایفوسیت را به همین نام راه‌اندازی کرد. این محصول پس از یک کشف تصادفی توسعه یافته بود.
بیشتر بخوانید: نوسازی کشاورزی آینده ساز با قدرت هوش مصنوعی (AI)
داستان از این قرار بود که مشخص شد، یک باکتری در حال رشد در داخل یکی از حوضچه های زباله مونسانتو نسبت به " Roundup " مقاومت دارد بلافاصله ژن های این باکتری برای ایجاد گونه جدیدی از سویا منتقل شدند بعدها این موفقیت به کمک " Syngenta" با نسخه مخصوص به خود، VMAX، و پس از آن، "Bayer " با نسخه‌ای به نام " Liberty Link" دنبال شد. چنانکه تا سال 2017، بیش از 90 درصد از کل سویای کشت شده در سراسر آمریکای شمالی و جنوبی، تراریخته بود.
در حال حاضر شرکت های چینی 40 درصد از عرضه گلایفوسیت جهان و 35 درصد از صادرات جهانی را تولید می کنند. در سال 2014، شرکت چینی " Huapont Nutrichem " معادل 20٪ ااز سهام گروه "Albaught LLC " را که "آتانور" را کنترل می کند، خریداری کرد "افزایش عرضه صنعتی گلایفوسیت ژنریک توسط شرکت های چینی برای سرمایه گذاری و نظارت بر سودهای گران قیمت نه تنها قیمت های جهانی را کاهش داد ، بلکه به حاشیه سودهای کسب شده توسط مونسانتو در سال 2010 لطمه زد.بخش مهم دیگر شرکت های درگیر در فروش ماشین آلات برای محصولات سویا است.
اگرچه 1500 شرکت در سراسر جهان در این بخش وجود دارد،اما فقط 15 شرکت 60 درصد از تامین ماشین آلات کشاورزی را تولید می کنند و ( (John Deere & Company(CNH Global)دو شرکت بزرگ در این حوزه هستند.
در مخروط جنوبی، چهار شرکت چند ملیتی وجود دارد که بر تجارت جهانی سویا (و همچنین بسیاری از کالاهای دیگر) تسلط دارند. آنها شرکت آرچر دانیلز میدلند، بانج محدود، کارگیل اینکورپوریتد و گروه لوئیس دریفوس هستند.
این شرکت ها همچنین دارای منافع قابل توجهی در فرآوری سویا در سراسر جهان هستند. شرکت های دیگر عبارتند از Itochu Corporation، Marubeni Corporation، Mitsui & Co. Ltd.، Noble Group و Sumitomo Corporation. در برخی از کشورها مثل آرژانتین، تجارت و تجارت سویا در حدود 10 شرکت متمرکز است. برخی فراملی هستند، در حالی که برخی ملی هستند.
در دهه گذشته، تعاونی های ملی مانند تعاونی های کشاورزی آرژانتین (ACA) و کشاورزان فدرال آرژانتین (AFA) مشارکت خود را در بخش صادرات افزایش داده اند. با توجه به حضور چینی ها در زنجیره کالای سویا، گروه غذایی چینی Cofco 51 درصد از شرکت هلندی Nidera را در سال 2014 خریداری کرد و در سال 2016، Cofco چین 49 درصد باقی مانده از سهام را خریداری کرد. علاوه بر این،شرکت ChemChina شرکت سوئیسی Syngenta را در سال 2016 خریداری کرد بنابراین، شرکت های دولتی چینی به دنبال خرید شرکت های خارجی برای کمک به تامین امنیت کالاها هستند.
آنها در تدارکات، پردازش و تجارت سرمایه گذاری می کنند تا تامین مواد غذایی خارجی را تضمین کنند. صنعت خرد کردن کنجاله پروتئینی و روغن نباتی خام بسیار متمرکز تر است." Bunge، Molinos، Vincentin و AGD " روغن سویا و کنجاله سویا تولید می کنند. در حال حاضر 23 شرکت تولید کننده بیودیزل سویا در جهان وجود دارد.
این توصیف "پانوروماوار" از بازیگران ملی و فراملی، سهام آنها و جریان درآمد در میان زنجیره را به تصویر می‌کشد. به طور خلاصه، درجه انحصار و وابسته سازی تولید و تجاری‌سازی سویا زیاد است. گونه های سویای تراریخته که در سال 1996 در این منطقه تجاری سازی شدند برای افزایش محصولات سویا در سراسر جهان مهم بودند. مونسانتو مالک حقوق مالکیت معنوی (IPR) سویا GM و علف کش است.
البته آرژانتین تنها کشوری است که به مونسانتو در مخروط جنوبی هزینه مالکیت حقوق مالکیت نمی پردازد. با این وجود، در پایان سال 2015، مونسانتو استراتژی جمع آوری حق امتیاز را با استفاده از سنگ شکن ها و صادرکنندگان آغاز کرد تا از کشاورزان به ازای هر تن 15 دلار دریافت کند. این مقدار به نسل دوم سویای تراریخته، "Intacta RR2" متصل شد. همه صادرکنندگان با این تهدید که مونسانتو "گواهی امنیت زیستی" را امضا نمی کند، توافق نامه هایی را برای جمع آوری حق امتیاز امضا کرده اند، که شرط صادرات سویا به چین است.
