هزارپاها قطارهای ژاپنی را در مسیر خود متوقف کردند

گروهی از دانشمندان می گویند که چرخه زندگی بندپایان بسیار پا را کشف کرده اند.

در اوایل قرن 20، یک خط قطار خدماتی در کوههای غرب توکیو افتتاح شد. اما در سال 1920، خدمه قطار به یک دلیل غیرمعمول کار خود را متوقف کردند و رفت و آمد قطار نیز متوقف شد.

ریل های قطار که از میان جنگل های انبوه عبور می کردند، غرق در هزاران هزارپا می شدند و هر کدام از این بندپایان نیز به اندازه یک شبح سفید بودند. موجوداتی که حشره نیستند و هنگامی که یک درنده به آنها حمله می کند و حتی بعد از نشستن آنها روی برگها و خاکهای مرده از خود سیانور ساطع می کنند.

مجددا قطارها فعالیت خود را آغاز کردند و مدتهابود که دیگر هزارپایی دیده نشده بود.

اما حدود یک دهه بعد، آنها دوباره همانند ارواح برخاسته از زمین، ظاهر شدند و بار دیگر قطارها و جاده های کوهستان را در خود فرو بردند.

به نظر می رسد که آنها این الگو را بارها و بارها ادامه می دهند.

هزارپاها، کیکو نییجیما یکی از دانشمندان دولتی را مجذوب خود کرد بطوریکه از دهه 1970 کار خود را در کوهستان متمرکز کرده است.

در طول زندگی حرفه ای خود، گزارش هایی از پیدا شدن آنها را جمع آوری کرد و محققان دیگر را نیز برای جمع آوری اطلاعات هزارپاها با خود هماهنگ کرد.

چند سال پیش او با جین یوشیمورا، زیست شناس ریاضی در دانشگاه شیزووکا ژاپن که سیکاداهای دوره ای را مطالعه می کند، تماس گرفت. این حشرات هر 13 یا 17 سال یکبار برای جفت گیری منفجر می شوند و می میرند.

وی تصمیم گرفت با دکتر یوشیمورا بر روی این ایده کار کند، زیراهزارپای قطار نیز ممکن است کار مشابهی انجام دهد.

در مقاله ای که 6 ژانویه 2021 در مجله Royal Society Open Science منتشر شد، دکتر نیجیما، دکتر یوشیمورا و دکتر نوموکانی، از دانشگاه شیزوکا، یک تحقیقی مفصل از این هزارپاها مخصوصا زیرگونه Parafontaria laminata armigera ارائه دادند، اولین بار این رفتار در یک حیوان غیر حشره مشاهده شده است، چرخه زندگی از تولد تا مرگ آن هشت سال طول می کشد، که البته دوره ای است.

دکتر یوشیمورا گفت، هنگامی که هزارپاها از جای خود حرکت می کنند، در حال رسیدن به مکان های تغذیه جدید هستند.

هزارپاها که در حال حرکت هستند، تقریباً همیشه بزرگسالانی کاملاً بالغ می باشند؛ وقتی موجودات برای تغذیه به بستر تازه و برگهای پوسیده می رسند، آنها می خورند، جفت می شوند، تخم می گذارند و می میرند.

دکتر نییجیما و بسیاری از همکارانش که گزارش هایی از ظهور هزارپا ارائه داده اند نیز این بی مهرگان را از خاک نزدیک جایی که دسته های آنها دیده شده اند، با دقت جمع آوری کردند.

آنهامی خواستند مقیاس زمانی را که هزارپا در حال رشد هستند را ثبت کنند- اگر هر سال تعداد جدیدی در همان مکان بوجود بیایند، رشد این موجودات به طور دوره ای انجام نمی شوند.

اما اگر آنها در طی زمان و به آرامی رشد کنند، این روند با این تصویر جور در می آمد.

با گذشت زمان، مشخص شد که آنها نه تنها در طول هشت سال در حال رشد هستند بلکه مجموعه های مختلف یا هزارپایان مختلفی نیز وجود دارند که در چرخه های خود در قسمت های جداگانه ای از کوهستان زندگی می کنند.

محققان هفت نسل را شناسایی کردند - آنها می نویسند که رویداد 1920 ظهور Brood VI بود، که از آن زمان تقریباً هر هشت سال یکبار، مشاهده شده است.

تنها شکاف در این روند رشد Brood VI مربوط به سال 1944 می شد، زمانی که بی نظمی پایان جنگ جهانی دوم منجر به این شد که هیچ گروهی ثبت نشود.

دکتر یوشیمورا و همکارانش در کارهای قبلی گزارش داده اند، این تناوب در cicadas در طی یک دوره آرام جهانی بوجود می آید و فرصت های جفت گیری تکامل یافته را با همه بزرگسالان موجود همزمان به حداکثر می رساند.

اینکه چه شرایطی باعث شده هزارپایان یک چنین نظم خاصی را برای خوداتخاذ کنند، هنوز مشخص نیست، البته قابل توجه است که همه نوزادان هزارپا در ارتفاع نسبتا بالایی زندگی می کنند. شاید افراط در سبک زندگی کوهستانی، آنها را مجبور به اتخاذ این رشد تناوبی کرده است.

با این حال، سالهاست که یکی از نژادها دیده نمی شود. و به نظر می رسد بقیه نیز در حال کوچک شدن هستند.

دکتر یوشیمورا می گوید: "ما سالهاست که توقف قطار را ندیده ایم. احتمالا چیزی در حال تغییر است."

او گمان می کند که تغییرات آب و هوایی ممکن است بر چرخه زندگی هزارپاه نیز تأثیر گذاشته است، با توجه به اینکه به نظر می رسد نسبت به گذشته سالهای طولانی تری ظهور می کنند.

وی همچنین گمان می کند که ممکن است تعداد کاهشی آنها نقشی در جفت گیری موفقیت آمیز داشته باشد و روند کاهشی آنها را تسریع کند.

وی می گوید: "ما هنوز نمی دانیم كه دلیل اصلی كاهش تعداد چیست؟"