زنان جسور کشاورز

بررسی های جدید نشان می دهد که در غرب امریکا زنان تقریبا مالک نیمی از زمین های کشاورزی هستند و یا نیمی از زمین های کشاورزی را در اختیار دارند، اما کمتر در موقعیت های رهبری، از جمله در ارگان های سیاستگذاری، موسسات مالی و سایر آژانس ها و موسسات کشاورزی حضور دارند.

شبکه زنان، غذا و کشاورزی در تلاش است تا این وضعیت را تغییر دهد، و منابع و ارتباطات مورد نیاز جهت فعالیت موثر و حمایت از کشاورزی پایدار را در دسترس آنها قرار دهد.

سیلویا اسپالدینگ و روت رابینوویتز اعضای WFAN [1]هستند که در آیووا و داکوتای جنوبی، کشاورزی می کنند. داستان های حفاظت ازخاک آنها، نشان می دهد که چگونه کشاورزان زن در کشاورزی نه تنها از نظر جمعیتی ، بلکه از نظر شیوه های تولید، تنوع ایجاد می کنند.

با افزایش روز افزون تعداد زنان کشاورز، آنها در حال ایجاد شبکه هایی پشتیبانی هستند و خود را به عنوان رهبران حفاظت فراتر از مزرعه معرفی می کنند.

اولویت دادن به مباشرت

روت از سال 2013 مدیریت مزرعه خانواده خود را به عهده گرفت. وی گفت: "من از دیدن نحوه اداره زمین توسط مدیران حرفه ای مزرعه شوکه شدم." "در اثر شخم زدن های عمیق در خاک، فرسایش خاک بوجود آمده بود و این ملک پر ازعلف های هرز مهاجم شده بود - این تنها چیزی بود که می دانستم باید سریع اصلاح شود."

روت به سرعت با کارکنان اداره حفاظت از منابع طبیعی وزارت کشاورزی ایالات متحده، کشاورزان عملی آیووا، برخی سازمان های دیگر کار کرد تا نحوه بهبود مزرعه را بیاموزد.

وی آزمایش خاک و ترکیبی از روش های حفاظت از جمله پوشش گیاهی، عدم تخریب، مدیریت مواد مغذی و سوختگی های تجویز شده را آغاز کرد و فقط در چند سال نتایج مفیدی را مشاهده کرد.

وی گفت: "کرم های خاکی برگشتند، جنگل ها دوباره احیا شدند و انواع دام و طیور از جمله بلدرچین، قرقاول، گوزن و سایر حیوانات وحشی به زیستگاه سالم بازگشتند."

روت با اولویت بندی سلامت خاک، کیفیت آب و تنوع زیستی، میراث جدیدی از حفاظت و سرپرستی را در مزرعه خود ایجاد کرد.

در حال حاضر، یک چهارم زمین روت رابینوویتز تحت برنامه های حفاظتی است.

غلبه بر موانع

اجرای شیوه های حفاظت، همیشه آسان نیست و برخی از کشاورزان زن و اقلیت با موانع دیگری نیز روبرو هستند که برای رسیدن به اهداف حفاظتی خود، مجبور به غلبه بر آنها می باشند. سیلویا یکی از آن کشاورزان است.

وی گفت: "من بعنوان یک زن مسن و نیمه آسیایی که بیشتر در هاوایی بزرگ شده ام، هنگام برقراری ارتباط با همسایگان، مشاغل و حتی برخی از اقوام در روستاهای آیووا احساس می کنم مثل ماهی خارج از آب هستم."

به نظر وی "با وجود اینکه تعداد زنان در كشاورزی در حال افزایش است، همچنان تلاش می شود تا صدای آنها مخصوصا در مورد حفاظت خاموش شود."

سیلویا و روت همراه با گروه های اعتباری مانند WFAN و کشاورزان فعال آیووا، برای تشویق زنان کشاورز در پیگیری اقدامات حفاظتی و کمک به آنها برای غلبه بر موانع فرزندخواندگی تلاش می کنند.

به گفته روت: "فراهم آوردن فضای امن برای پاسخگویی به سوالات زنان بسیار مهم است تا آنها در تصمیم گیری های مهم درباره مزرعه خود احساس تنهایی نکنند. در طول سال، ملاقات و ارتباط با زنان همفکری که با مسائل مشابه سر و کار دارند- باعث می شود از یکدیگر یاد بگیرند و از یکدیگر حمایت کنند- که سبب قدرتمند شدن آنها می شود. "

جامعه سازی

سیلویا می گوید: "از طریق این شبکه ها، شما به بخشی از جامعه کشاورزان تبدیل می شوید که برای بهبود کیفیت آب و خاک تلاش می کنند، مانع از دست رفتن خاک سطحی ناپایدار می شوند، با استفاده از کربن خالص، تغییرات آب و هوایی را کاهش می دهند، و زیستگاههایی برای گرده افشان ها و موارد دیگر فراهم می کنند. "

تلاش های حفاظتی سیلویا شامل اجرای یک طرح مدیریت جنگل- از بین بردن علف های هرز مهاجم و کاشت 900 نهال بلوط سفید ، 900 نهال گردوی سیاه و 900 نهال بلوط قرمز است.با توجه به اینکه 60 سال طول می کشد تا این درختان به رشد مطلوب برسند، سیلویا امیدوار است پس از آن دخترش همچنان زنده باشد تا از آنها لذت ببرد.

دختر سیلویا اسپالدینگ درختی را که بیش از 100 سال عمر دارد و بخشی از برنامه نظارت بر جنگل است، بغل کرده است.

البته چمنزارهای باریک بومی که او احداث کرده در حال حاضر جذابیت های خاصی برای همسایگان ایجاد کرده است.

سیلویا در این رابطه می گوید: "یکی از جالب ترین نتایج اقدامات حفاظتی که در مزرعه اجرا کرده ایم، درخواست همسایه برای گرفتن عکس های فارغ التحصیلی پسر دوستش با زمینه های چمنزار بومی ما به عنوان زمینه بود." وی همچنین با یکی از پیمانکاران مزرعه اش که در زمین خود زنبورهای عسل شکار و نگهداری می کند، شریک است.

سیلویا جمله خود را اینگونه پایان می دهد: " از دیدن اینكه مزرعه من از این طریق به جامعه خدمت می كند دل گرم می شوم."

روت و سیلویا با داشتن اخلاقی خوب در امر سرپرستی و یک شبکه رو به رشد از زنان کشاورز، امیدوارند که تلاش های آنها باعث الهام بخشیدن به سایر کشاورزان برای ساختن آینده ای مقاوم تر شود.